ظرف غذای سربازان «گوگوریو» هزار سال بعد از خاک بیرون آمد

به گزارش پارسینه به نقل از فرادید، درون اتاق‌های سنگی کشف‌شده در این محوطه، دیگ و کتری‌های آهنی هنوز پس از قرن‌ها بر روی اجاق‌ها قرار داشتند، گویی سربازان هنوز در حال پخت‌وپز بودند. در کنار آن‌ها هزاران قطعه سلاح شامل تیردان‌ها، شمشیرها، نیزه‌ها، پیکان‌ها و همچنین ابزار کشاورزی یافت شد.

در آغاز، سرپرست کاوش گمان کرد که این تپه مقبره‌ای سلطنتی یا بنایی آیینی است، زیرا مردم محل از گذشته آن را «قبر اسب» یا «آرامگاه ژنرال» می‌نامیدند. اما به‌تدریج و با کشف سفال‌های معمولی، سیستم گرمایش سنتی و اشیایی مشابه یافته‌های شناخته‌شده‌ی گوگوریو، آشکار شد که اینجا نه آرامگاه، بلکه یک قلعه یا پایگاه نظامی امپراتوری گوگوریو متعلق به سده‌های پنجم و ششم میلادی است.

بر اساس متون تاریخی، در سال ۴۷۵ میلادی ارتش گوگوریو پایتخت باکجه را تسخیر کرده بود و موقعیت خود را در منطقه رود هان گسترش داده بود. اما در سال ۵۵۱، ارتش متحد باکجه و شیلا یورشی ناگهانی به استحکامات گوگوریو در حاشیه رود هان انجام داد. شواهد نشان می‌دهد که پایگاه گوی‌دونگ نیز در همین حمله نابود شد و همه مدافعانش از میان رفتند.

آثار آتش‌سوزی در ویرانه‌های قلعه

وسایل به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که در این پایگاه تنها حدود ده سرباز مستقر بوده‌اند. هر یک از آنان به نیزه و تیردان مجهز بوده و کمان سلاح اصلی‌شان محسوب می‌شده است؛ موضوعی که با نقاشی‌های دیواری گوگوریو که مهارت تیراندازی آنان را به تصویر می‌کشند، همخوانی دارد.

کشف پایگاه گوی‌دونگ بخشی از شبکه‌ی بزرگ استحکامات گوگوریو در امتداد رود هان را روشن کرد. در رشته‌کوه‌های آچاسان و یونگماسـان نیز قلعه‌های مشابهی شناسایی شده که همگی برای دفاع از منطقه ساخته شده بودند. اما درست مانند گوی‌دونگ، بسیاری از این پایگاه‌ها سرانجام در برابر فشار نظامی باکجه سقوط کردند.

نقاشی سربازان گوگوریو بر روی دیوار قلعه

مهم‌ترین جنبه‌ی این کشف، بُعد انسانی آن است: دیگ و کتری‌های رهاشده روی آتش تصویری زنده از لحظه‌ای تاریخی ارائه می‌دهد؛ لحظه‌ای که سربازان گوگوریو در میانه‌ی زندگی عادی و در حالی‌که حتی فرصت خوردن غذای خود را نیافتند، ناگهان نابود شدند. این صحنه‌ی منجمدشده در خاک، نشان می‌دهد که چگونه یک حادثه‌ی کوتاه می‌تواند سرنوشت یک پایگاه و حتی بخشی از تاریخ را تغییر دهد.