رابرت ردفورد، معلمی که مسیر زندگی اسکارلت را تغییر داد

به گزارش پارسینه، اسکارلت جوهانسون درباره‌ی رابرت ردفورد گفت: یازده سالم بود وقتی باب ردفورد برای بازی در فیلم «نجواگر اسب‌ها» انتخابم کرد. هر روز، قبل از فیلم‌برداری هر صحنه، او همیشه وقت آزاد پیدا می‌کرد تا کنارم بنشیند و من را در کشف تمام احساسات و درک مراحلی که شخصیتم رو تا آن لحظه از داستان رسانده بودند، راهنمایی کند.

فرقی نداشت که روز چقدر شلوغ باشد، من همیشه احساس می‌کردم باب تمام وقت دنیا را دارد تا به کار من اختصاص بدهد؛ انگار فقط کارگردان اختصاصی همین دختربچهٔ تازه‌وارد بود، و نه رابرت ردفورد بزرگ.

در صحنه‌ی فیلم‌برداری، او می‌تونست فضایی آرام و دلپذیر ایجاد کند و به همه احساس ارزشمند بودن بدهد: جایی که بازیگرها بتوانند رها شوند و مختصات نقش و فضای داستان را کشف کنند. او صبور، گرم و مهربان بود. این باب بود که به من یاد داد بازیگری واقعاً چیست؛ اگر به پست آدمی متفاوت می‌خوردم که مثلاً حوصله نداشت یا دختری یازده ساله را جدی نمی‌گرفت شاید مسیر زندگی‌ام عوض می‌شد، اما رفتار باب چنان دلپذیر و امن بود که عاشق بازیگری شدم و خاطرهٔ زیبایی از سینما برایم ماند. بعد از آن می‌دانستم که باید ادامه دهم، برای آشنایی با آدم‌های بیشتری مثل باب و کار کردن کنارشان.

به لطف سخاوت و صبرش، من الهام گرفتم که این حرفه را ادامه بدهم و گوشه‌های بی‌پایان هنر را جست‌وجو کنم. با همان بخشندگی و عشق به سینما، او جشنواره ساندنس را به وجود آورد: فضایی که فیلم‌سازها از هم یاد می‌گیرند، الهام‌بخش و راهنمی هم می‌شوند و استعدادهای جدید را معرفی می‌کنند؛ میراث باب مثل خودش ارزشمند و سرشار از بخشندگی و نیک‌خواهی برای همه است.

باب، ممنونم که به من ایمان داشتی، برای لطافت روحت و راهنمایی‌هایت. تو خیلی از هنرمندها، از جمله من را، هل دادی تا عمیق‌تر شویم، در لحظهحاضر بمانیم، مرزهای خلاقیت و آفرینش هنری را پشت سر بگذاریم، بدون ترس کشف کنیم و از قضاوت‌ها نترسیم. همیشه قدردان تو خواهیم بود.