.svg)
نحوه حمله و بهبودی سلول‌های ایمنی چگونه است؟
پارسینه: ماکروفاژ‌ها سلول‌های ایمنی ذاتی هستند که به مبارزه با عفونت‌ها، ترمیم بافت و حفظ هموستاز بافت کمک می‌کنند. برای فعال کردن چنین تنوع عملکردی، ماکروفاژ‌ها با استفاده از مکانیزم‌های نامشخصی نشانه‌های بالقوه متناقضی را در ریزمحیط حل می‌کنند.
ماکروفاژ‌ها به دو دسته طبقه بندی می‌شوند: مواردی که باعث افزایش التهاب (معروف به M ۱) به منظور حمله ترشح می‌شوند و مواردی که التهاب را برای شروع روند بهبودی کاهش می‌دهند (M ۲).
الگوی M ۱-M ۲ به دانشمندان در درک پاسخ ایمنی ذاتی کمک کرده است. اگرچه دانشمندان مدت هاست که احتمال می‌دهند انعطاف پذیری ماکروفاژ‌ها در درون‌جانداری بیشتر از این دو سیستم است یعنی یک سلول بسته به شرایط هم می‌تواند مهاجم باشد و هم درمانگر. اما ماکروفاژ‌های فردی/تکی در مواجهه با نشانه‌های M ۱ و M ۲ به طور همزمان در یک محیط کنترل شده مانند یک ظرف کشت بافت چه کاری انجام می‌دهند؟
با استفاده از توالی آر. ان.ای تک سلولی دانشمندان "دانشکده مهندسی و علمی کاربردی ییل" درک کاملی از نحوه واکنش ماکروفاژ‌های تکی در برابر محرک‌های مختلف ارائه دادند. آن‌ها دریافتند که ماکروفاژ‌ها علاوه بر اینکه چند وظیفه بر عهده دارد، بیشتر از سایرین به پاسخگویی به نشانه‌های خاص تمایل دارند.
"میلر-ینسن" (Miller-Jensen) گفت: ما تصمیم گرفتیم این موضوع را با توالی تک سلولی امتحان کنیم. با این کار وقتی که ماکروفاژ‌ها با محرک‌های التهابی و محرک تحریک می‌شوند ما دید بسیار دقیق‌تری از واکنش‌های ماکروفاژ‌ها به دست می‌آوریم.
محققان پس از این کار تنوع زیادی از ماکروفاژ‌ها را کشف کردند، از جمله زیرمجموعه‌ای از سلول‌ها که به نظر می‌رسد فقط برای یک عملکرد خاص مانند ترشح فقط به یک نشانه پاسخ می‌دهند.
جنسن در ادامه گفت: محرک‌ها نشانه‌های محیطی هستند، اما ما فکر می‌کنیم که ممکن است در شبکه نظارتی در داخل سلول‌ها تنوع وجود داشته باشد که به برخی از آن‌ها اجازه می‌دهد در یک زمان با شدت بیشتری به یک نشانه خاص پاسخ دهند. این یک گام مهم در جهت درک بهتر انواع مختلفی از ماکروفاژ‌ها است. این موضوع می‌تواند به ما کمک کند تا دریابیم ماکروفاژ‌ها چگونه در حالت‌های مختلف برای مثال در یک تومور یا زخم‌های غیر قابل بهبود و سایر محیط‌های بیماری به وجود می‌آیند. اگر درک کامل‌تری از وجود این زیرمجموعه‌ها داشته باشیم، ممکن است بهتر دریابیم که چگونه آن‌ها را مورد هدف قرار دهیم یا آن‌ها را تنظیم کنیم.
وی افزود: پاسخ‌های متنوع به نشانه‌های مخالف ممکن است باعث شود ماکروفاژ‌ها به راحتی با تغییر محیط سازگار شوند و همچنین از حالت حمله به تمرکز سریع بر ترمیم بافت تغییر پیدا کنند. آن‌ها ممکن است نیاز داشته باشند که همزمان به بسیاری از نشانه‌ها پاسخ دهند بنابراین ممکن است تعدادی از ماکروفاژ‌ها پاسخ دهنده باشند و حمله کنند؛ بنابراین وقتی آن‌ها هر دو نشانه را به طور همزمان می‌بینند نکته مهم اینست که حداقل برخی از این سلول‌ها برای ترشح آنچه باید ترشح شود وجود داشته باشد (اما نه همه این سلول‌ها)، زیرا ممکن است برخی از آن‌ها برای کار دیگری مورد نیاز باشند.
الگوی M ۱-M ۲ به دانشمندان در درک پاسخ ایمنی ذاتی کمک کرده است. اگرچه دانشمندان مدت هاست که احتمال می‌دهند انعطاف پذیری ماکروفاژ‌ها در درون‌جانداری بیشتر از این دو سیستم است یعنی یک سلول بسته به شرایط هم می‌تواند مهاجم باشد و هم درمانگر. اما ماکروفاژ‌های فردی/تکی در مواجهه با نشانه‌های M ۱ و M ۲ به طور همزمان در یک محیط کنترل شده مانند یک ظرف کشت بافت چه کاری انجام می‌دهند؟
با استفاده از توالی آر. ان.ای تک سلولی دانشمندان "دانشکده مهندسی و علمی کاربردی ییل" درک کاملی از نحوه واکنش ماکروفاژ‌های تکی در برابر محرک‌های مختلف ارائه دادند. آن‌ها دریافتند که ماکروفاژ‌ها علاوه بر اینکه چند وظیفه بر عهده دارد، بیشتر از سایرین به پاسخگویی به نشانه‌های خاص تمایل دارند.
"میلر-ینسن" (Miller-Jensen) گفت: ما تصمیم گرفتیم این موضوع را با توالی تک سلولی امتحان کنیم. با این کار وقتی که ماکروفاژ‌ها با محرک‌های التهابی و محرک تحریک می‌شوند ما دید بسیار دقیق‌تری از واکنش‌های ماکروفاژ‌ها به دست می‌آوریم.
محققان پس از این کار تنوع زیادی از ماکروفاژ‌ها را کشف کردند، از جمله زیرمجموعه‌ای از سلول‌ها که به نظر می‌رسد فقط برای یک عملکرد خاص مانند ترشح فقط به یک نشانه پاسخ می‌دهند.
جنسن در ادامه گفت: محرک‌ها نشانه‌های محیطی هستند، اما ما فکر می‌کنیم که ممکن است در شبکه نظارتی در داخل سلول‌ها تنوع وجود داشته باشد که به برخی از آن‌ها اجازه می‌دهد در یک زمان با شدت بیشتری به یک نشانه خاص پاسخ دهند. این یک گام مهم در جهت درک بهتر انواع مختلفی از ماکروفاژ‌ها است. این موضوع می‌تواند به ما کمک کند تا دریابیم ماکروفاژ‌ها چگونه در حالت‌های مختلف برای مثال در یک تومور یا زخم‌های غیر قابل بهبود و سایر محیط‌های بیماری به وجود می‌آیند. اگر درک کامل‌تری از وجود این زیرمجموعه‌ها داشته باشیم، ممکن است بهتر دریابیم که چگونه آن‌ها را مورد هدف قرار دهیم یا آن‌ها را تنظیم کنیم.
وی افزود: پاسخ‌های متنوع به نشانه‌های مخالف ممکن است باعث شود ماکروفاژ‌ها به راحتی با تغییر محیط سازگار شوند و همچنین از حالت حمله به تمرکز سریع بر ترمیم بافت تغییر پیدا کنند. آن‌ها ممکن است نیاز داشته باشند که همزمان به بسیاری از نشانه‌ها پاسخ دهند بنابراین ممکن است تعدادی از ماکروفاژ‌ها پاسخ دهنده باشند و حمله کنند؛ بنابراین وقتی آن‌ها هر دو نشانه را به طور همزمان می‌بینند نکته مهم اینست که حداقل برخی از این سلول‌ها برای ترشح آنچه باید ترشح شود وجود داشته باشد (اما نه همه این سلول‌ها)، زیرا ممکن است برخی از آن‌ها برای کار دیگری مورد نیاز باشند.
منبع:
خبرگزاری ایسنا
ارسال نظر