یادگار چند هزار ساله ایرانیان در چین چیست؟

«محمدحسین اسلامی‌نسب» با اشاره به این که رابطه ایران و چین به دو قرن قبل از میلاد مسیح (ع) مربوط می‌شود، اظهار کرد: در این برهه‌ی زمانی ارتباط چین با ایران به طور غیر مستقیم و از طریق تجارت ابریشم چین از طریق هند به ایران آغاز شد، به طوری که «جان چن» یکی از تجار چینی برای اولین بار به سمت ایران حرکت کرد و اولین ارتباط مستقیم ایران و چین برقرار شد.

وی با بیان این که ایرانیان پس از گذشت دو قرن از میلاد مسیح به کشور چین رفت، افزود: دومین ارتباط رسمی بین ایران و چین در دوران ساسانیان شکل گرفت به نحوی که تجاری از ایران به سوی کشور چین حرکت کردند و اخیراً نیز در همین رابطه بیش از هزار سکه متعلق به دوران ساسانی در چین کشف شد که اکنون در موزه‌های این کشور نگهداری می‌شود.

وی با بیان این که در سلسله «یوان» در چین، ارتباطات بین ایران و چین بسیار تقویت و بیشتر شد، گفت: در این دوران دارو‌های چینی، ظروف چینی و نقاشی‌های چینی و ابریشم مبادله می‌شد و حتی در این دوره، زبان فارسی پس از زبان‌های چینی و مغولی جزو سه زبان مهم این کشور به شمار می‌رفت به طوری که اکنون نیز در بعضی از مناطق چین عبارات مشترک ایرانی در این سرزمین برجا مانده است.

نماینده هسته چین ایران در کشور چین با بیان این که ایرانیان برای اولین بار کالا‌هایی مانند انگور، انار، خیارسبز، فلفل و اسفناج (به زبان محلی «بوت سن» که ایران را نیز بعضاً با همین عنوان می‌شناسند) به چین آوردند، گفت: در مقابل نیز ایرانیان نحوه تولید ابریشم و آهن را از چینی‌ها فرا گرفتند و این مهارت‌ها وارد ایران کردند.

وی در رابطه با اختلاف نظر ایران و چین بر سر ریشه و مبدا پیدایش قنات نیز تصریح کرد: در منطقه «شین جیان» کشور چین که قنات رایج است، اختلاف نظر‌هایی بر سر مبدا این سازه‌های آبی تاریخی وجود دارد، اما اسناد و شواهد گویای مبدا ۱۰۰ درصدی قنات از کشور ایران است.

اسلامی نسب همچنین از وجود پارچه‌های ایرانی و دستگاه بافندگی در موزه ملی چین یاد کرد و گفت: البته این اختلاف نظر نیز وجود دارد که کشور چین مبدا سبک و اختراع مهارت و هنر صنعت نساجی است.