گوناگون

ایسنتاپست خواندنی پرویز پرستویی

View this post on Instagram

. در خاکسپاری من به عزاداران نگاه کن.بعضی‌شان حتی مرا خوب نمی‌شناختند، ولی آمده بودند.چرا؟ هرگز پرسیده ای وقتی دیگران می‌میرند چرا مردم جمع می‌شوند؟چرا احساس می‌کنند باید این‌کار را بکنند؟ برای این‌که جان آدمیزاد، در عمق وجودش می‌داند که همه‌ی زندگی ها همدیگر را قطع می‌کنند.این‌که مرگ فقط یکی را نمی‌برد، وقتی مرگ کسی را می‌برد، شخص دیگری را نمی‌برد. در فاصله کوتاه بین برده شدن و برده نشدن، زندگی خیلی‌ها عوض می‌شود.می‌گویی باید تو به جای من می‌مردی. ولی در طول زندگی‌ام روی زمین، انسان‌هایی هم به جای من مرده‌اند.هر روز این اتفاق می‌افتد.وقتی صاعقه یک دقیقه بعد از رفتن تو می‌زند، یا هواپیمایی سقوط می‌کند که ممکن بود تو در آن باشی.وقتی همکارت مریض می‌شود و تو نمی‌شوی. فکر می‌کنیم این چیزها تصادفی است ولی برای همه‌شان تعادل وجود دارد.یکی می‌پژمرد ، دیگری رشد و نمو می‌کند.تولد و مرگ بخشی از یک کل است. ((پاملا یوخانیان))

A post shared by Parviz Parastouei (@parvizparastouei) on Jul 4, 2019 at 7:03am PDT

پرویز پرستویی با شبکه های اجتماعی

پنجره

محمد ۰۹ آذر ‎−۰۶۲۲ - ۰۲:۲۵

همانطور که برای رسیدن به خدا به تعداد آدمها راه وجود داره به همون تعداد هم سرنوشت وجود داره که مختار غیر مختار در گذره توی یک خانواده ممکنه یکی بیمار بشه فوت کنه ودیگری سالها زندگی کنه این سرنوشته انسانه ....
ما آدمها بلاخص ایرانیها در مراسم سوگه بیشتر ظاهر میشیم گاهی شاید برای دیدن آخر عاقبت خودمونه گاهی شاید برای دوست داشتن اون طرفه و گاهی شاید نزدیکان اون طرف رو دوست داریم ومیخواهیم تسلا بدیم وگاهی هم میخواهیم دیده بشیم !!!
اما چرا بیشتر در مراسم سوگها خصوصا در این سالهای اخیر بیشتر ظاهر میشیم برای اینکه کم خرجترین موقع دیدار با آشنایان است با دوستان و اقوام اینقدر به خاطر هزینه ها ومشکلات اقتصادی از هم دور شدهایم که در این جور مواقع هست که که میتونیم همدیگر را ببینیم در این سالها متاسفانه دیگه از اون دیدارها و مهمانیهای فامیلی برای اکثر ایرانیها مقدور نیست داریم بتدریج از هم دور تر ودورتر میشیم وقتی یکیمون فوت میکنه جمع میشیم و با اون خداحافظی میکنیم وبا بقیه خوش بش به کجا میریم ایکاش در شادیهامون هم مثل زمانهای قدیم مثل بچگیهامون بیشتر دور هم جمع میشدیم صد سال به اون سالها