وقتی ستاره‌ها از کهکشان خود بیرون انداخته می‌شوند

اطلاعات حاصل از رصدخانه پرتو ایکس چاندرا ناسا نشان می‌دهد که یک جفت ستاره از کهشکان میزبان خود بیرون انداخته شده‌اند.

زمانی که یک ستاره نوترونی تشکیل می‌شود، هسته ستاره در خودش سقوط می‌کند و به عنوان یک "ابرنواختر" منفجر می‌شود.

برخی اوقات اثرات بازدارنده ستاره را از کهکشان خودش بیرون می‌اندازد.

پرجرم‌ترین ستاره‌های عالم، زندگی خود را با انفجاری عظیم به نام ابرنواختر به پایان می‌برند. یک ابرنواختر زمانی رخ می‌دهد که یک ستارهٔ در حال مرگ شروع به خاموش شدن می‌کند. آن گاه به‌طور ناگهانی منفجر شده و مقدار بسیار زیادی نور تولید می‌کند و در پس خود یک هستهٔ کوچک نوترونی به جای می‌گذارد.

تصویر زیر یک ستاره دوتایی را نشان می‌دهد که از خوشه کهکشانی"فورناکس" (Fornax) بیرون انداخته شده است.

این خوشه کهکشانی ۶۲ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد.

ستارهٔ دوتایی به یک سامانهٔ ستاره‌ای گفته می‌شود که در آن دو ستاره به هم نزدیک هستند و به دور "مرکز سنگینی سراسری" (مرکز گرانیگاه دو جرم) مشترک میان خود گردش می‌کنند.