.svg)
تصاویر رنگارنگ و شگفت انگیز از تولید عود
پارسینه: مانان واتسیایانا، عکاسی هندی است که علاقه زیادی به ثبت رنگ‌ها دارد. آنچه در یکی از روستا‌های ویتنام به نام «Quang Phu Cau» و در آستانه‌ی تعطیلات سال نو ویتنامی دیده است، شگفت انگیز است.
مانان واتسیایانا، عکاسی هندی است که علاقه زیادی به ثبت رنگ‌ها دارد. او می‌گوید به عنوان یک هندی چشمش با رنگ‌های تند و شاد در زندگی روزمره آشنایی دارد. اما آنچه در یکی از روستا‌های ویتنام به نام «Quang Phu Cau» و در آستانه‌ی تعطیلات سال نو ویتنامی دیده است، شگفت انگیز است.
این عکاس هندی می‌گوید: «اسم عود که می‌آید اولین چیزی که به ذهن می‌رسد بو و عطر آن است که برای برخی خوشایند و مطلوب و برای عده‌ای دیگر آزاردهنده است. اما به ندرت پیش می‌آید که با شنیدن اسم عود رنگ آن به ذهن متبادر شود.»
«در آستانه سال نوی ویتنامی فرش‌هایی از چوب رنگی عود در همه جای این روستا که خارج از شهر هانوی در شمال ویتنام قرار دارد، به چشم می‌خورد. شما در این روستا عطر رنگ را می‌بینید. بی شک اگر می‌توانستید بوی عود را تصور کنید، حتما چنین رنگ‌هایی به ذهنتان متبادر می‌شد.»
تولید چوب عود یکی از مشاغل خانوادگی در این روستای ویتنام است. روستاییان برای قرن‌ها با استفاده از چوب بامبو، عود تولید کرده اند. تمام اعضای خانواده از مادربزرگ و پدربزرگ تا بچه‌ها -البته بعد از تعطیل شدن از مدرسه- هر روز به این کار اشتغال دارند.
واتسایانا می‌گوید: «مردم، به خصوص آسیایی‌ها، به قدری دوستانه برخورد می‌کنند که وقتی عکاس می‌خواهد از آن‌ها عکس بگیرد، به او لبخند می‌زنند. پس اگر می‌خواهید عکس‌های طبیعی تری از آن‌ها حین کار کردن ثبت کنید باید اوقاتی را با آن‌ها بگذرانید تا به حضورتان عادت کنند. آن وقت دیگر به شما توجه نمی‌کنند و این زمانی است که می‌توانید عکس هایتان را ثبت کنید.»
«اما به دلیل آن که این روستا یکی از جاذبه‌های دیدنی ویتنام است که سالانه تعداد زیادی گردشگر را به خود جلب می‌کند، مردم به دیده شدن و مورد توجه قرار گرفتن عادت دارند»
واتسایانا می‌گوید، البته یکی از علت‌های تمرکز بالای آن‌ها بر کارشان ناشی از فرصت کم و نزدیک شدن جشنواره تت است. سال نو میلادی ویتنام که با عنوان «جشنواره تت» شناخته می‌شود، مهمترین تعطیلات رسمی ویتنام است که اوایل فوریه برگزار می‌شود. در این دوران روستاییان بسیار پرمشغله‌تر از روز‌های دیگر سال هستند و باید عود‌ها را به دست خریداران برسانند؛ بنابراین هر چیز دیگری را فراموش می‌کنند.
واتسایانا، ویتنام را کشوری غنی از رنگ توصیف می‌کند که در تمام جنبه‌های زندگی روزمره مردم دیده می‌شود. حتی جایی که انتظارش را نداری مشتی از رنگ تند و زنده جلوی چشمت ظاهر می‌شود. «بطور مثال در یک روز بارانی موتورسواران در حالیکه که پانچو‌های رنگی به تن کرده بودند از خیابان عبور می‌کردند و تصویری که از روی پل از آن‌ها ثبت کردم این احساس را در من ایجاد کرد که آن‌ها قارچ‌های رنگی موتورسوار هستند.»
این عکاس هندی می‌گوید: «اسم عود که می‌آید اولین چیزی که به ذهن می‌رسد بو و عطر آن است که برای برخی خوشایند و مطلوب و برای عده‌ای دیگر آزاردهنده است. اما به ندرت پیش می‌آید که با شنیدن اسم عود رنگ آن به ذهن متبادر شود.»
«در آستانه سال نوی ویتنامی فرش‌هایی از چوب رنگی عود در همه جای این روستا که خارج از شهر هانوی در شمال ویتنام قرار دارد، به چشم می‌خورد. شما در این روستا عطر رنگ را می‌بینید. بی شک اگر می‌توانستید بوی عود را تصور کنید، حتما چنین رنگ‌هایی به ذهنتان متبادر می‌شد.»
تولید چوب عود یکی از مشاغل خانوادگی در این روستای ویتنام است. روستاییان برای قرن‌ها با استفاده از چوب بامبو، عود تولید کرده اند. تمام اعضای خانواده از مادربزرگ و پدربزرگ تا بچه‌ها -البته بعد از تعطیل شدن از مدرسه- هر روز به این کار اشتغال دارند.
واتسایانا می‌گوید: «مردم، به خصوص آسیایی‌ها، به قدری دوستانه برخورد می‌کنند که وقتی عکاس می‌خواهد از آن‌ها عکس بگیرد، به او لبخند می‌زنند. پس اگر می‌خواهید عکس‌های طبیعی تری از آن‌ها حین کار کردن ثبت کنید باید اوقاتی را با آن‌ها بگذرانید تا به حضورتان عادت کنند. آن وقت دیگر به شما توجه نمی‌کنند و این زمانی است که می‌توانید عکس هایتان را ثبت کنید.»
«اما به دلیل آن که این روستا یکی از جاذبه‌های دیدنی ویتنام است که سالانه تعداد زیادی گردشگر را به خود جلب می‌کند، مردم به دیده شدن و مورد توجه قرار گرفتن عادت دارند»
واتسایانا می‌گوید، البته یکی از علت‌های تمرکز بالای آن‌ها بر کارشان ناشی از فرصت کم و نزدیک شدن جشنواره تت است. سال نو میلادی ویتنام که با عنوان «جشنواره تت» شناخته می‌شود، مهمترین تعطیلات رسمی ویتنام است که اوایل فوریه برگزار می‌شود. در این دوران روستاییان بسیار پرمشغله‌تر از روز‌های دیگر سال هستند و باید عود‌ها را به دست خریداران برسانند؛ بنابراین هر چیز دیگری را فراموش می‌کنند.
واتسایانا، ویتنام را کشوری غنی از رنگ توصیف می‌کند که در تمام جنبه‌های زندگی روزمره مردم دیده می‌شود. حتی جایی که انتظارش را نداری مشتی از رنگ تند و زنده جلوی چشمت ظاهر می‌شود. «بطور مثال در یک روز بارانی موتورسواران در حالیکه که پانچو‌های رنگی به تن کرده بودند از خیابان عبور می‌کردند و تصویری که از روی پل از آن‌ها ثبت کردم این احساس را در من ایجاد کرد که آن‌ها قارچ‌های رنگی موتورسوار هستند.»
ارسال نظر