.svg)
هدف نتانیاهو از سفر به چاد چیست؟
پارسینه: "نخست‌وزیر اسرائیل در شرایط حساس داخلی ۱۶ ساعت پرواز کرده تا هفت ساعت در چاد باشد. دیدار از این کشور مسلمان‌نشین در مرکز آفریقا چه دستاوردهایی می‌تواند برای اسرائیل و شخص بنیامین نتانیاهو داشته باشد؟"
دویچه‌وله در گزارش نوشته است: نخست‌وزیر اسرائیل روز یکشنبه در سفری که خود آن را "تاریخی" خواند، به چاد رفت؛ سفری که با آن قرار است روابط دیپلماتیک با این کشور آفریقایی گرم شود.
بنیامین نتانیاهو پیش از سوارشدن به هواپیما در فرودگاه بن گوریون در نزدیکی تل‌آویو به خبرنگاران گفت: «من در حال سفر برای دستیابی به موفقیت مهم و تاریخی دیگری هستم، به چاد، کشور مسلمان‌نشین بزرگی در همسایگی لیبی و سودان. خبر‌های مهمی در راه است.»
زمانی که سخن از تثبیت روابط اسرائیل با چین یا هند مطرح می‌شود، انگیزه‌ها تا حدی روشن است: این کشور‌ها هم پرنفوذ هستند و هم بازار‌های سیری‌ناپذیری دارند. اسرائیل هم در مقابل شریک قابل اعتنایی در عرصه‌های امنیتی و اطلاعاتی و تکنولوژیک است و البته روابط نزدیکی هم با آمریکا دارد.
اما چاد چطور؟ گسترش روابط دیپلماتیک با کشوری فقیر، دیکتاتوری و محاط در خشکی که در رده‌بندی سازمان غیر دولتی "خانه آزادی" (Freedom House) به عنوان هجدهمین کشور از نظر نقض آزادی شناخته شده، چه اهمیتی دارد که بنیامین نتانیاهو در بحبوحه آمادگی برای انتخابات زودرس، ۲۳ ساعت از وقت خود را برای سفر به آن اختصاص می‌دهد؛ سفری که ۱۶ ساعت آن پرواز است؟
روزنامه اسرائیلی اورشلیم پست این پرسش‌ها را مطرح کرده و به آن‌ها پاسخ داده است.
انگیزه‌های چاد و انگیزه شخصی نتانیاهو
به نوشته اورشلیم پست، روشن است که چاد از اسرائیل چه می‌خواهد. این کشور فقیر و کم‌آب که در اطراف دریاچه چاد با تروریست‌های بوکوحرام هم درگیر است، تسلیحات، تجربه و تخصص در حوزه امنیت و اطلاعات می‌خواهد؛ چاد می‌خواهد از تجربه اسرائیل در حفاظت از مرز‌ها و از دانش فنی اسرائیل در حوزه آب و کشاورزی استفاده کند؛ چاد می‌خواهد به آمریکا نزدیک شود.
ادریس دبی ایتنو، رئیس جمهوری چاد، در نوامبر ۲۰۱۸ به اسرائیل سفر کرده بود. سران سیاسی دو طرف در آن زمان نگفتند که آیا معاملات تسلیحاتی هم موضوع گفتگو بوده یا خیر. خبرگزاری فرانسه، اما به نقل از منابع امنیتی چاد نوشت که این کشور برای مقابله با شورشیان در مناطق شمالی تسلیحات و تجهیزات اسرائیلی خریداری کرده است.
سفر نتانیاهو به چاد از سوی دیگر می‌تواند برای مبارزات انتخاباتی نتانیاهو هم مفید باشد. تصاویر حضور او در انجامنا، پایتخت چاد، این پیام را منتقل می‌کند که در دوران نخست‌وزیری نتانیاهو روابط اسرائیل با هند، چین، کشور‌های آمریکای لاتین و آفریقایی تقویت شده است.
نزدیکی به کشور‌های مسلمان علیرغم بحران خاورمیانه
رابطه با چاد از جهتی دیگر هم می‌تواند برای اسرائیل مهم باشد. این سفر می‌تواند این پیام را به دنیا منتقل کند که با وجود بحران خاورمیانه و موضوع اسرائیل و فلسطینیان، امکان نزدیکی اسرائیل با کشور‌های مسلمان وجود دارد.
بنیامین نتانیاهو در ماه نوامبر به عمان سفر کرد. همکاری‌های امنیتی اسرائیل با مصر هم به طرز بی‌سابقه‌ای گسترش یافته است. پرواز‌ها به اسرائیل یا از آن هم اجازه یافته‌اند از آسمان عربستان استفاده کنند. این تحولات هم می‌توانند حاوی پیام مشابهی باشند.
به نوشته اورشلیم پست، اگر چاد مسلمان‌نشین که ۴۲ سال پیش تحت تأثیر معمر قذافی، دیکتاتور کشور همسایه (لیبی) روابط خود را با اسرائیل قطع کرده بود، بتواند مناسبات خود با تل‌آویو را از سر بگیرد، شاید دیگر هفت کشور مسلمان‌نشین جنوب صحرای بزرگ آفریقا - مانند مالی و سودان - که روابط دیپلماتیک با اسرائیل ندارند، هم بتوانند.
از وزن بلوک کشور‌های آفریقایی در سازمان ملل هم نباید غافل شد. این بلوک ۵۴ کشور از ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل را در بر می‌گیرد. به نوشته اورشلیم پست، برقراری روابط نزدیک با این کشور‌ها به عنوان مثال سبب می‌شود که آن‌ها از این پس در رأی‌گیری درباره مسائل اسرائیل و فلسطینیان به صورت خودکار به ضرر اسرائیل رأی ندهند. این موضوع اکثریت سنتی طرفدار فلسطینیان را متزلزل می‌کند.
نظارت بر فعالیت‌های مخل منافع اسرائیل
برقراری روابط نزدیک با چاد سود راهبردی دیگری هم برای اسرائیل دارد. تل‌آویو در این صورت بهتر می‌تواند سیر امور در لیبی و سودان در همسایگی چاد را رصد کند.
بنیامین نتانیاهو پیش از سوارشدن به هواپیما در فرودگاه بن گوریون در نزدیکی تل‌آویو به خبرنگاران گفت: «من در حال سفر برای دستیابی به موفقیت مهم و تاریخی دیگری هستم، به چاد، کشور مسلمان‌نشین بزرگی در همسایگی لیبی و سودان. خبر‌های مهمی در راه است.»
زمانی که سخن از تثبیت روابط اسرائیل با چین یا هند مطرح می‌شود، انگیزه‌ها تا حدی روشن است: این کشور‌ها هم پرنفوذ هستند و هم بازار‌های سیری‌ناپذیری دارند. اسرائیل هم در مقابل شریک قابل اعتنایی در عرصه‌های امنیتی و اطلاعاتی و تکنولوژیک است و البته روابط نزدیکی هم با آمریکا دارد.
اما چاد چطور؟ گسترش روابط دیپلماتیک با کشوری فقیر، دیکتاتوری و محاط در خشکی که در رده‌بندی سازمان غیر دولتی "خانه آزادی" (Freedom House) به عنوان هجدهمین کشور از نظر نقض آزادی شناخته شده، چه اهمیتی دارد که بنیامین نتانیاهو در بحبوحه آمادگی برای انتخابات زودرس، ۲۳ ساعت از وقت خود را برای سفر به آن اختصاص می‌دهد؛ سفری که ۱۶ ساعت آن پرواز است؟
روزنامه اسرائیلی اورشلیم پست این پرسش‌ها را مطرح کرده و به آن‌ها پاسخ داده است.
انگیزه‌های چاد و انگیزه شخصی نتانیاهو
به نوشته اورشلیم پست، روشن است که چاد از اسرائیل چه می‌خواهد. این کشور فقیر و کم‌آب که در اطراف دریاچه چاد با تروریست‌های بوکوحرام هم درگیر است، تسلیحات، تجربه و تخصص در حوزه امنیت و اطلاعات می‌خواهد؛ چاد می‌خواهد از تجربه اسرائیل در حفاظت از مرز‌ها و از دانش فنی اسرائیل در حوزه آب و کشاورزی استفاده کند؛ چاد می‌خواهد به آمریکا نزدیک شود.
ادریس دبی ایتنو، رئیس جمهوری چاد، در نوامبر ۲۰۱۸ به اسرائیل سفر کرده بود. سران سیاسی دو طرف در آن زمان نگفتند که آیا معاملات تسلیحاتی هم موضوع گفتگو بوده یا خیر. خبرگزاری فرانسه، اما به نقل از منابع امنیتی چاد نوشت که این کشور برای مقابله با شورشیان در مناطق شمالی تسلیحات و تجهیزات اسرائیلی خریداری کرده است.
سفر نتانیاهو به چاد از سوی دیگر می‌تواند برای مبارزات انتخاباتی نتانیاهو هم مفید باشد. تصاویر حضور او در انجامنا، پایتخت چاد، این پیام را منتقل می‌کند که در دوران نخست‌وزیری نتانیاهو روابط اسرائیل با هند، چین، کشور‌های آمریکای لاتین و آفریقایی تقویت شده است.
نزدیکی به کشور‌های مسلمان علیرغم بحران خاورمیانه
رابطه با چاد از جهتی دیگر هم می‌تواند برای اسرائیل مهم باشد. این سفر می‌تواند این پیام را به دنیا منتقل کند که با وجود بحران خاورمیانه و موضوع اسرائیل و فلسطینیان، امکان نزدیکی اسرائیل با کشور‌های مسلمان وجود دارد.
بنیامین نتانیاهو در ماه نوامبر به عمان سفر کرد. همکاری‌های امنیتی اسرائیل با مصر هم به طرز بی‌سابقه‌ای گسترش یافته است. پرواز‌ها به اسرائیل یا از آن هم اجازه یافته‌اند از آسمان عربستان استفاده کنند. این تحولات هم می‌توانند حاوی پیام مشابهی باشند.
به نوشته اورشلیم پست، اگر چاد مسلمان‌نشین که ۴۲ سال پیش تحت تأثیر معمر قذافی، دیکتاتور کشور همسایه (لیبی) روابط خود را با اسرائیل قطع کرده بود، بتواند مناسبات خود با تل‌آویو را از سر بگیرد، شاید دیگر هفت کشور مسلمان‌نشین جنوب صحرای بزرگ آفریقا - مانند مالی و سودان - که روابط دیپلماتیک با اسرائیل ندارند، هم بتوانند.
از وزن بلوک کشور‌های آفریقایی در سازمان ملل هم نباید غافل شد. این بلوک ۵۴ کشور از ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل را در بر می‌گیرد. به نوشته اورشلیم پست، برقراری روابط نزدیک با این کشور‌ها به عنوان مثال سبب می‌شود که آن‌ها از این پس در رأی‌گیری درباره مسائل اسرائیل و فلسطینیان به صورت خودکار به ضرر اسرائیل رأی ندهند. این موضوع اکثریت سنتی طرفدار فلسطینیان را متزلزل می‌کند.
نظارت بر فعالیت‌های مخل منافع اسرائیل
برقراری روابط نزدیک با چاد سود راهبردی دیگری هم برای اسرائیل دارد. تل‌آویو در این صورت بهتر می‌تواند سیر امور در لیبی و سودان در همسایگی چاد را رصد کند.
منبع:
خبرگزاری ایسنا
ارسال نظر