پرسپولیس چگونه فینال را واگذار کرد؟

پرسپولیس در هر دو بازی رفت و برگشت بسیار تلاش کرد و دوید و جنگید، اما زورش به حریف نرسید و بدون گل زدن به تیم ژاپنی فینال را به پایان رساند.

پرسپولیس، اما علی رغم همه مشکلات و البته شایستگی‌هایی که داشت، ضعف‌هایی هم در این بازی از خود بروز داد که در نهایت باعث شکست خوردنش در مجموع دو بازی شد:

فاصله زیاد خطوط

یکی از اصلی‌ترین مواردی که در هر دو بازی رفت و برگشت به پرسپولیس ضربه زد، فاصله زیاد بازیکنان پرسپولیس در خطوط مختلف بود. گل اول کاشیما در بازی رفت را به یاد بیاورید که لئو سیلوا چگونه پا به توپ حرکت می‌کند و در پشت محوطه جریمه پرسپولیس به راحتی به توپ ضربه می‌زند. حد فاصل بین مدافعان و هافبک‌های پرسپولیس هیچ پوششی را برای سیلوا لحاظ نکرده بود و مدافعان پرسپولیس بسیار به دروازه خودی نزدیک بودند. همین باعث شد تا این شوت به راحتی وارد دروازه شود. این اتفاق در بازی دیشب هم چندین و چند بار افتاد.

در فاز دفاعی به کرات پرسپولیس از این مسئله ضربه خورد و فضای زیاد بین مدافعان و هافبک‌ها بار‌ها و بار‌ها این فرصت را به بازیکنان زهردار و خطرناک کاشیما داد تا به راحتی صاحب توپ شوند و در یک سوم هجومی خود، بتوانند بازی را کنترل کنند و اجازه حمله به سرخ پوشان ندهند.

در فاز تهاجمی هم پرسپولیس از این فاصله زیاد بین خطوط لطمه خورد. به عنوان مثال در نیمه دوم گادوین منشا پشت به دروازه و در موقعیتی خوب صاحب توپ شد و باید آن را به یک هافبک در پشت محوطه جریمه پاس می‌داد تا او دروازه را با شوتی سنگین هدف بگیرد، اما هیچکس نه در نزدیکی منشا بود و نه حتی به این مهاجم نزدیک شد تا درنهایت این فرصت مناسب از دست برود.

بی‌دقت در گام آخر

اول نگاهی به بازی رفت بیندازیم و بعد برگشت. بازی رفت در ژاپن عملا سه موقعیت جدی داشت. دو موقعیت برای کاشیما که هر دو گل شد و یک موقعیت فوق العاده عالی برای پرسپولیس که توسط علیپور در همان دقایق آغازین از دست رفت. شاید فرق دو تیم از لحاظ حرفه‌ای بودن در همان بازی رفت و در همین استفاده از فرصت‌ها مشخص شد.

در آزادی هم داستان چندان تفاوتی نداشت. این بار هم پرسپولیسی‌ها ثابت کردند و که در حیف و میل کردن فرصت‌ها تبحر دارند و قرار نیست که ضربات آخر را به تور دروازه کاشیما برسانند.

نیمه اول پرسپولیس ۵ ضربه به چارچوب داشت و چندین ضربه و ارسال هم به خارج چارچوب. این یعنی تیم برانکو تیم برتر و هجومی‌تر زمین بود، اما قدر فرصت‌ها را ندانست.

درخشش ستاره‌های حریف در شب افول خودی‌ها

کاشیما در آزادی هم به ستاره خود متکی بود. ستاره‌هایی که به خوبی از پس وظایفشان برآمدند و بازی را کنترل کردند. سون تائه درون دروازه بدون شک بهترین بازیکن زمین بود. دروازه بانی که در نیمه اول و در شب بی دقتی مهاجمان پرسپولیس بار‌ها و بار‌ها مانع از فروپاشی دروازه تیمش شد. در میانه میدان هم لئو سیلوای تنومند و دونده ۹۰ دقیقه نبض بازی را در اختیار داشت و جنگ وسط را از هافبک‌های خسته پرسپولیس برد. در خط حمله هم حضور بازیکنانی تکنیکی و سرعتی مثل سرجینیو و سوزوکی، دفاع پرسپولیس را کاملا عقب نگه داشت و باعث رقم خوردن ضدحملاتی خطرناک برای مهمان تند و تیز ژاپنی شد تا درنهایت جام در تهران نماند و همراه هواپیمای تیم کاشیما، راهی ژاپن شود.