آشنایی با جاذبه های گردشگری نپال

نپال کشوری کوهستانی است که هیمالایا مرتفع ترین کوه جهان بخش وسیعی از آن را تشکیل می دهد و تا منطقه ای در جنوب هند به نام کویلابانسا ادامه می یابد. کشور نپال با مساحت 140797 کیلومتر مربع در جنوب آسیا واقع شده است که در شمال آن چین و در جنوب، غرب و شرق آن هند قرار دارد. 35% از جمعیت 30 میلیون نفری نپال در شهرها و بقیه در کوه ها زندگی می کنند. شهر کاتماندو که پایتخت کشور نپال است، با داشتن حدود 5 میلیون نفر، پرجمعیت تین شهر این کشور می باشد. آب و هوای کشور نپال در نواحی بلند و مرتفع معتدل و در نواحی بسیار مرتفع سرد می باشد. بلندترین نقطه این کشور قله اورست است که بر اساس پیمایش اخیر با 8884 متر ارتفاع، در مرز تبت و نپال قرار دارد.


نژاد مردم کشور نپال:
نژاد مردم کشور نپال مخلوطی از تبتی و هندی بوده و زبان رسمی آنها، نپالی است که نزدیک به زبان هندی می باشد، البته زبان های دیگری چون گورکهایی و بهاری نیز رایج است. پرجمعیت ترین شهرهای این کشور عبارتند از: کاتماندو، نیپال گنج، بیرگنج و بیرات نگر و زیباترین آنها شهری به نام پوکهرا می باشد. از نظر مذهبی نزدیک به 60% مردم نپال هندو (بت پرست)، 22% بودایی، 10% مسلمان، 5% مسیحی و 3% سکه و غیره می باشند. اکثر بودایی ها در پایتخت زندگی می کنند که بزرگ ترین معبد آنها «شمبو» نیز در پایتخت قرار دارد که با کمک کشور چین و ژاپن بر بالای کوهی ساخته شده است. ژاپنی ها بدون دریافت هر گونه وجهی خیابان های اصلی، ترمینال و برخی بناهای دیگر را در پایتخت نپال ساخته اند. اکثر مسلمانان در شهری به نام نیپاگنج (که در مرز هند در جنوب واقع است) ساکن هستند. گروهی از مسلمانانِ دارای فرهنگ و سواد نیز در شهری به نام جنکپور ساکن اند.



نوع حکومت نپال:
نوع حکومت نپال بیش از 12 سال پادشاهی بوده است. کشور نپال منهای شهر کاتماندو، در سال (1951م) استقلال یافت. قبل از (1951 م) تنها پایتخت فعلی یعنی کاتماندو به عنوان کشور نپال شناخته می شد. این شهر هیچ گاه در طول تاریخ مستعمره انگلیسی ها واقع نشده است. فعالیت احزاب در نپال بعد از یک همه پرسی در سال 1980م ممنوع شد. اما دیری نپایید که با فشار گروه ها، احزاب توانستند فعالیت هایشان را از سرگیرند و پس از آن حکومت پادشاهی پایان یافت و امروزه تنها به عنوان نمادی تشریفاتی تبدیل شده است. صاحب قدرت در این کشور همچون کشور هند، نخست وزیر می باشد. مهم ترین احزاب به ترتیب حزب کنگره، حزب کمونیست، حزب امالی و مالی می باشد.



اقتصاد مردم نپال:

اجناس وارداتی شامل غذا، نفت، ماشین آلات، وسایل نقلیه و وسایل باری از هندوستان و 20% از ژاپن و چین و پاکستان وارد می شود. حجم مالی واردات کشور نپال به 500 میلیون دلار در سال می رسد. صادرات کشور نپال که بیش از 175 میلیون دلار می باشد به کشور هند و پس از آن به چین، ژاپن و پاکستان ارسال می شود.


مهم ترین صنایع نپال دخانیات، سیب زمینی، ذرت، برنج، روغن گیاهی و صنایع دستی و مهم ترین معادن کشور، آهن، زغال سنگ، یاقوت و سنگ های گران قیمت دیگر می باشد. نزدیک به 75% مردم در بخش کشاورزی مشغول هستند. درآمد سالانه مردم نپال نصف درآمد سرانه هند می باشد و یک روپیه نپالی مساوی با 13 تومان ایرانی می باشد. در حال حاضر سالانه حدود 500 هزار نفر از کشور نپال بازدید می کنند که از نظر درآمدهای توریستی بسیار حایز اهمیت است و یکی از منابع مهم درآمد، صنعت توریسم می باشد.


فرهنگ مردم نپال:
وضع نپال از نظر بهداشتی، تحصیلی، صادرات، واردات و رشد احداث کارخانه ها پس از آزادی فعالیت احزاب رو به بهبود است. لیکن وضع روستاها و مناطق دور دست فرق چندانی نکرده است، گرچه کمبودهای قابل توجهی در اکثر بخش ها حتی در پایتخت این کشور همچنان مشاهده می شود. این کشور دارای 5 دانشگاه بزرگ و کوچک است.

از نظر رفتاری مردم نپال اغلب مردمی سالم هستند و حقوق دیگران را رعایت می کنند. دروغ نمی گویند و بسیار ساده اند. عقیده آنها نسبت به بت پرستی راسخ بوده و در انجام مراسم دینی مقید هستند. به عنوان مثال روزی برای احترام گذاری به مار و روزی برای محترم شمردن مشخص شده است. از دیگر عقاید آن ها این است که هرگاه فردی از خانواده نپالی ها مریض شود و بیماری او طول بکشد، به گونه ای که احساس کنند در حال مردن است، سریعا او را از خانه خارج کرده به کنار رودخانه انتقال می دهند تا فرشته مرگ خانه اش را نبیند، مبادا افراد سالم خانواده نیز از دست او در امان نمانند، یعنی مردم با خرافات زندگی می کنند.


وضعیت مسلمانان نپال:

وضعیت مسلمانان نپال از دهه اخیر رو به وخامت گذاشته است. اخیرا هندوهای متعصب هندی با حزب متعصب نپال در یک برنامه ریزی مشترک تلاش دارند تا جامعه مسلمانان در شهر نیپال گنج، از بزرگترین و پرجمعیت ترین شهرهای نپال را از بین ببرند. در یک درگیری که اخیرا مسلمانان شدیدا تحت فشار بودند و مورد حمله آن گروه افراطی قرار گرفتند. بسیاری از مسلمین کشته و زخمی شدند. خانه ها و مغازه های آنان که قبل از حمله شناسایی شده بود غارت و سوزانده شد و مهاجمین زنان و دختران مسلمان را به اسارت گرفتند که تا کنون نیز اطلاعی از آنها در دست نیست.

در نپال فرقه های مختلفی از مسلمان ها فعال اند که جمعا دارای 58 مسجد و 86 مدرسه اند. اما دو مدرسه ویژه دختران وجود دارد که در آن حدود 700 نفر تعالیم وهابیت را می آموزند. این در حالی است که جمعیت مسلمان ها در نپال از 3 میلیون تجاوز کرده است. در مقابل مراکز آموزشی و معبدهای هندو بسیار زیاد می باشد. به گفته یکی از روزنامه نگاران مسلمان، حکومت و احزاب نه تنها به وضعیت مسلمین توجهی ندارند بلکه برای تضعیف فرهنگ و اقتصاد مسلمین سعی و تلاش فراوانی صورت می گیرد و حتی تبلیغ مذهبی غیر از مذهب هندو در نپال ممنوع می باشد.

وضعیت شیعیان نپال که حدودا در 6 شهر و روستا ساکن هستند، بسیار فجیع تر از سایر فرقه های اسلامی می باشد، برای نمونه بیست و پنج خانواده شیعی در پایتخت (به جز معدودی) حتی از تعلیمات اولیه دینی محرومند. در بین آن ها و آداب و رسوم هندو به وفور یافت می شود. بدون ذبح شرعی از گوشت استفاده می کنند و بدون عقد دختری را به عنوان همسر انتخاب می کنند. از حجاب نیز خبری نیست. متأسفانه در بین عامه و بخصوص وهابی ها مشهور است که فرقه ای به نام شیعه در هند وجود دارد که افرادی کافر هستند و به بهانه این که آنها منکر رسالت پیغمبر اسلام می باشند اعلام کرده اند هر کجا آن ها را یافتید بکشید چون جان، مال و ناموس آنها حلال است.

در قانون اساسی کشور، نپال کشوری هندو مذهب شناخته شده است و تنها هندوها و بت پرستان حق ترویج علنی عقاید خود را دارند. از سوی دیگر کسی حق ندارد که مذهب هندو را ترک کرده از آن دست بردارد. برای غیر هندو مذهب مجاز نیست که عقاید هندو را قبول کند و بت پرست بشود و اگر شخصی، فردی از بت پرستان را به غیر مذهب هندو دعوت کند و او را از مذهب خود خارج سازد، به 12 سال حبس محکوم می شود، تا حدی که سفارش هیچ شفیعی حتی مقامات کشور در این مورد تا 12 سال پذیرفته نمی شود.

یکی از بزرگترین مراکز چهارگانه جهانی هندوها در شهر «کاتماندو» قرار دارد. یکی از قوانین این مرکز مهم این است که غیر هندو مذهب حق ندارد به این مرکز و بت خانه داخل شود. این قانون جلوی در ورودی اصلی این بت خانه با حروف بزرگ و روشن نوشته شده است. اگر غیرهندو مذهب داخل بت خانه و معبد شود یک شبانه روز محکوم به حبس می گردد. در عین حال، مسیحی ها با هوشیاری و ظرافت خاصی مشغول به تبلیغ مسیحیت و فراخواندن هندوها به طرف مسیحیت هستند. به طوری که گفته می شود در 50 سال آینده، نپال به یک کشور مسیحی تبدیل خواهد شد. پایین بودن سطح فرهنگی و اقتصادی مردم نپال از عواملی است که ممکن است باعث گرفتاری آنها در دام مسیحی ها شوند.

در میان اهل سنت، وهابی ها در تبلیغات از همه موفق ترند. آنها در تبلیغات شان کم و بیش روش مسیحیان را در پیش گرفته اند و به مناطق دور دست سر می زنند و علاوه بر کمک به مردم (بخصوص دیگر مسلمان ها) آیین وهابیت را می آموزند. امروزه وهابیها حدود 5% جمعیت نپال را تشکیل می دهند و هر روز بر تعدادشان افزوده می شود به گونه ای که اهل سنت به طرف این فرقه ضاله گرایش پیدا کرده است. وهابی ها در نپال به دو گروه تقسیم می شوند: 1. جماعت اسلامی؛ 2. تبلیغی جماعت.

مرکز هر دو گروه در پایتخت نپال می باشد، که یکی در نپال جامعه مسجد (حسینیه سابق شیعیان) و گروه دوم در همان اطراف با یک ساختمان مستقل به فعالیت مشغول اند. قدیمی ترین مسلمانان در نپال،مسلمانان کشمیری با سابقه 600 ساله اند، اما وهابی ها از حدود پنجاه یا شصت سال پیش به این منطقه آمده اند.



سوایامبونات

سوایامبونات مجموعه ای مذهبی برفراز تپه ای در دره کاتماندو و غرب شهر میباشد. این مجموعه که به خاطر میمون های مقدسی که در گوشه و کنار آن زندگی میکنند به معبد میمون نیز مشهور میباشد، به گونه ای مقدس ترین معبد بودایی محسوب میشود. سوایامبونات شامل یک استوپا یا گنبد بودایی، چندین مقبره و معبد که تاریخچه برخی از آنها به عصر لیچاوی برمیگردد، یک صومعه تبتی، موزه و کتابخانه میباشد.

کاخ موزه نارایانیتی


کاخی که مدتی طولانی بعنوان محل اقامت ابتدایی پیشوایان کشور بوده است. کاخ اصلی بدستور سلسله شاهان قرن هجدهم ساخته شد و در سال ۱۹۳۴ بر اثر زلزله از بین رفت. این کاخ در دهه ۱۹۶۰ توسط بنجامین پولک به سبک معاصر بازسازی شد و پس از به جمهوری رسیدن کشور، به موزه ای عمومی تبدیل شد. تاج و تخت پادشاهی نپال که به دلایل امنیتی در دید عموم نیستند در این موزه قرار دارند.

کاستامانداپ

کاستامانداپ معبدی سه طبقه برای گوراکنات، یکی از شکل های خدای شیوا می باشد. گفته می شود این معبد که در قرن شانزدهم به دستور پادشاه لاکسمی نارسینگا مالا و به سبک بتکده های چینی و ژاپنی ساخته شده، یکی از قدیمی ترین ساختمان های چوبی دنیا می باشد. کل بنای معبد از چوب یک درخت واحد ساخته شده. هر ساله جشنی عظیم در این معبد بر پا می شود و هزاران توریست را به خود جذب می کند.


معبد پاشوپاتینات


بزرگترین و مقدس ترین معبد هندویی خدای شیوا در جهان است. این معبد که در سواحل رود باگماتی در قسمت شرقی کاتماندو واقع شده است، قدیمی ترین معبد هندوی کاتماندوست و در قرن پنجم تاسیس شده است. بخش اصلی این معبد در اثر تهاجمات قرن چهاردهم مغول ها از بین رفت و معبد فعلی در قرن نوزدهم بنا شده است. فستیوال شیواراتری که سالانه هزاران پیرو هندو را به خود جذب میکند در این معبد برگزار می شود.


موزه ملی نپال:

موزه ملی نپال در سال ۱۹۲۸ افتتاح شد و شامل سه ساختمان جودا جایاتیا کالا شالای، گالری هنری بودا و ساختمان تاریخی اصلی میباشد. در این ساختمان بخش تاریخ طبیعی، بخش فرهنگی، بخش تاریخی، بخش تمبر و بخش معاصر در معرض نمایش قرار گرفته اند. جاذبه اصلی این موزه، کلکسیونی از آثار هنری تاریخی (مجسمه و نقاشی ها) و مجموعه ای از اسلحه های استفاده شده در قرن هجدهم و نوزدهم میباشد


داراهارا:

داراهارا یا برج بیمسن، برجی ۹ طبقه به ارتفاع ۵۰.۲ متر است. این برج که دارای ۱۱۳ پله مارپیچی و ۲۵ پله خارجی میباشد در سال ۱۸۳۲ به دستور نخست وزیر وقت، بیمسن تاپا ساخته شد. طبقه هشتم، بالکنی دایره ای شکل دارد که نمایی پانوراما به بازدیدکنندگان عرضه می دارد.



منبع: بیتوته