کیهان: ملت​های اسلامی با حمله به دفاتر هواپیمایی غربی، به تحریم​ها علیه ایران پاسخ می​دهند

روزنامه کیهان در بخش هایی ازسرمقاله خود با عنوان«گلوله نقره ای یا جیوه ای ؟! به قلم حسین شریعتمداری نوشت:


* «به عنوان یک مسلمان مصری از خودم خجالت کشیدم، کاش در این احساس غرور لذت بخش با شما شریک بودم. تردیدی ندارم که ملت مسلمان و انقلابی مصر به من این اجازه را می دهند که از قول آنها بگویم در این ماجرا کنار ملت بزرگ ایران خواهیم بود. به زودی می بینید که درس پشیمان کننده ای به آمریکا و اروپا می دهیم».مطلب فوق، بخشی از گفت وگوی یک مسافر مصری عازم ایران است که دو هفته قبل با یکی از دوستان نگارنده در فرودگاه فرانکفورت آلمان در میان گذاشته بود. دوست نگارنده نیز که در پایان «فرصت مطالعاتی» خود با این مسافر مصری همسفر بود

*یک ماه بعد از صدور قطعنامه 1929 شورای امنیت سازمان ملل علیه جمهوری اسلامی ایران- خردادماه 1389/ژوئن2010- دولت آمریکا، لایحه ای با عنوان «قانون جامع تحریم ایران» را به کنگره برد و در 9 ژوئیه 2010 از تصویب گذراند. براساس این مصوبه، شرکت های آمریکایی از صدور فرآورده های نفتی پالایش شده- از جمله بنزین- به جمهوری اسلامی ایران منع شده بودند و در بخش دیگری از همان قانون، تأکید شده بود که شرکت های غیرآمریکایی نیز در صورت صدور بنزین به ایران با تحریم تجاری آمریکا روبرو خواهند شد. رسانه های غربی از تحریم بنزین با عنوان «گلوله نقره ای» یاد می کردند و امیدوار بودند این گلوله نقره ای که نام دیگر تحریم است بتواند جای خالی «گلوله طلایی» را که ترجمان حمله نظامی است، پرکند و ایران اسلامی را به زانو درآورد. ایران با کمک متخصصان برجسته خود برای خنثی کردن اثر این تحریم دست به کار شد و در اقدامی حماسی که برای غربی ها نیز غیر منتظره و حیرت آور بود به افزایش تولید بنزین روی آورد تا آنجا که امروزه علاوه بر تأمین نیاز داخلی به فاز صدور بنزین هم دست یافته و «گلوله نقره ای» آمریکا و متحدانش را به «گلوله جیوه ای» که، اگرچه در خانواده فلزات جای دارد ولی فلزی وارفته است تبدیل کرده است!

* اگرچه خط اصلی مبارزه مسلمانان انقلابی در خیزش های اخیر، سرنگونی دیکتاتورهای دست نشانده و محو سلطه آمریکا، اسرائیل و متحدان اروپایی آنهاست ولی در این میان، هجوم مردمی به دفاتر شرکت های هواپیمایی آمریکا و کشورهای اروپایی و یا به گفته آن برادر مصری، حضور در فرودگاه های کشورهای عربی و ممانعت از سوختگیری هواپیماهای اروپایی و آمریکایی می تواند بخشی از این مبارزات تلقی شود. چرا که تحریم تحویل سوخت به هواپیماهای جمهوری اسلامی ایران تنها به خاطر مقابله ایران اسلامی با آمریکا و اسرائیل صورت گرفته و می گیرد، بنابراین حمله به دفاتر شرکت های هواپیمایی آمریکا و اروپا به یقین درسی فراموش نشدنی برای قدرت های استکباری خواهد بود. مخصوصا آنکه جمهوری اسلامی ایران در اقدامی از نوع مقابله به مثل از تحویل سوخت به هواپیماهای اروپایی خودداری می کند ولی برخی از کشورهای عربی با تحویل سوخت عملا در خدمت آمریکا و اسرائیل قرار گرفته و آشکارا به ملت های مسلمان خیانت می کنند. آیا این خیانت نباید با پاسخی پشیمان کننده از سوی ملت های مسلمان روبرو شود؟!