مشکل نگاه آقایان نسبت به زنان است\صداو سیما زنها را متخصص نمی داند

آیا فقط باید خانم ها را در این خصوص مقصر دانست؟ ایا آقایان مقصر نیستند.؟پدرانی که نیستند در این مورد نقش ندارند ؟یعنی چون خانم ها بیرون از منازل هستند طلاق بیشتر شده است؟

خبرآنلاین-مریم صدرالادبایی ،مهدی قنبر: طیبه صفایی رئیس فراکسیون زنان ، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات و نماینده تهران، ری،شمیرانات و اسلامشهر چندی پیش میهمان ویژه کافه خبر بود.او در این گفت و گو در خصوص جایگاه واقعی زنان و نقش کلیدی آنها در جامعه، دیگاه های غلط غربی ها و متحجرین جوامع اسلامی نسبت به زن، عدم ارتباط آمار طلاق در سالهای اخیر با موضوع تحصیل و اشتغال زنان، اضطرار حضور زنان در مشاغل مختلف توسط زنان ، حفظ کرامت و شان زنان در مشاغل اجتماعی، وجود سه مانع بزرگ برای زنان در حوزه های فردی، خانوادگی و اجتماعی سخن گفت و بر این موضوع تاکید کرد که اسلام هیچ گاه ممانعت و محدودیتی برای حضور زنان در جامعه و مشاغل آنها در نظر نگرفته است. او همچنین در این گفت و گو عنوان داشت اولویت نخست خانم ها حفظ کیان خانواده است. این مصاحبه را در پی می خوانید:

شما رییس فراکسیون زنان هستید بعضی می گویند که که حضور اجتماعی زنان هیچوقت در اسلام مطرح نبوده است نظر شما چیست؟

اسلام می گوید زن و مرد در خلقت و سرشت و آفرینش تفاوت ندارند،این تفاوت در نقش ها است . نقش مادری نیز یکی از این نقش ها است زمانی که نقش مادری به یک زن داده می شود انتظاراتی هم ایجاد می شود.متاسفانه همیشه درحوزه زنان دچار افراط و تفریط شده ایم تعادل نداریم یا زن را در مطبخ خانه تصور کرده ایم و یا برابر مرد.

آنچه که در چهار چوب اسلام وجود دارد ملاک ما محسوب می شود . نطق های حضرت زهرا (س) و زینب را که نباید فراموش کرد . نمی توان در همان چارچوب گذشته محسوب شد. هر جا که اضطرار داشته باشیم باید وارد شد. این اضطرار در حوزه دین و یا بیمارستانی. خودشان را نشان می دهند

به نظر شما کسانی که منتقد حضور زنان در فعالیت های اجتماعی هستند و مشکل را در این می دانند که زنان برای انجام این وظایف اجتماعی نقش طبیعی را کنار می گذارند، درست فکر می کنند؟

من چنین تصوری ندارم. چرا فکر می کنیم نقش واقعی زنان کنارگذاشته مشود. در حال حاضر من یک نماینده مجلس هستم. اما بیش از همه من یک همسر و مادر هستم. اگر قرار باشد کارها و نقش های اجتماعی مرا از همسر و مادر بودن بازدارد ترجیح می دهم نخست کارم را کنار بگذارم . زیرا زندگی ام را آنقدر دوست دارم که حفظ آن اهمیت ویژه ای برایم دارد. من جایگاه زنان را فراتر از آن می دانم که خود را محصور به خانه و مسایل آن بدانیم. فضای اجتماعی به خانم ها دید می دهد.به این ترتیب خانمها در فضایی قرار می گیرند تا انتخاب کنند.

ولی قبول دارید خانم ها زمانی که حضورشان در خانه کمرنگ می شود برای این عدم حضور باید هزینه بپردازند؟

شما حضور فیزیکی را با نقش ها یکسان می دانید.؟

خب نقش مادری کمرنگ نمی شود؟

اسلام تاکید کرده که برای فرزندانتان دایه بگیرید. دایه های فرزندان را می بردند و تربیت می کردند و می آوردند.حضرت زینب و فاطمه (س) در موارد اضطرار برای فرزندانشان دایه می گرفتند.

با این حساب بعضی می توانند به ما خرده بگیرند که چرا غربی ها را تکفیر می کنید؟آن ها هم که به همین روش عمل می کنند ؟

ما غرب را به این خاطر که شما می گویید تکفیر نمی کنیم . اینجا در باره باورهایمان صحبت نمی کنیم . برای من هم لذت بخش ترین کار زندگی و جمع کردن فرزندانم دور سفره و پختن غذا است. مادر به عنوان کانون مهرورزی است و بیشتر از نقشش هم می تواند تاثیر گذار باشد. این تاثیر گذاری در معادل سازی خانواده ، همسر و جامعه خودش را نشان می دهد. اما مادر را نمی توان تنها در چهار چوب خانه تصور کرد. مشاغل را باید به گونه ای طراحی کرد که زنان بتوانند در آنها به خوبی فعالیت کنند.

ولی این موضوع روی آسیبهای خانواده تاثیر مستقیمی گذاشته، آمار طلاق در میان خانم های خانه دار و شاغل نیز متفاوت است. انگار خانم های شاغل پس از درگیری های روزمره دیگر فرصت، مجال و حوصله درگیر شدن با مسایل خانوادگی خودشان را ندارند؟

البته این آمارهای شما را باید بررسی کرد و دید آیا این تفکیک درست است یا خیر. از این رو این موضوع جای بحث دارد. از سوی دیگر اگر فردی نامتعادل باشد تحصیلات نیز ممکن است موجب طلاقش بشود. در مناطق توسعه یافته آمار طلاق بیشتر است. زیرا آن نوع توسعه یافتگی که ما از غرب سراغ داریم با شاخص ها و کانون های خانوادگی که ما در نظر داریم مغایرت دارد پس خانواده ها را بهم می ریزد. اساساً این توسعه یافتگی با فرهنگ ایرانی و اسلامی متفاوت است. اگر زن و مرد جایگاه واقعی خودشان را بشناسند، دچار تعارض نقش نشوند و سیستم خانواده را در اولویت قرار دهند. خانواده آنها خانواده متعادلی خواهد بود و هرگز متزلزل نخواهد شد. تزلزل در خانواده زمانی ایجاد خواهد شد که افراد خانواده سهم خودش را فراموش کنند.

برخی می گویند این به دلیل کنار گذاشتن نقش طبیعی زنان است. یعنی خانم ها نقش طبیعی خودشان را فراموش کرده اند و به کارهای دیگر می پردازند. شما موافقید؟

من مخالف این نظر هستم اما مشاغل خانم ها نیز باید بر اساس نقش و انتظارات آنها تعیین و تعریف شود. در خارج از کشور ما برابری و مساوات را در میان زنان و مردان می بینیم. این مساوات به این شکل است که یک خانمی به عنوان رفتگر شهرداری به کار مشغول می شود. من این شکل اشتغال زنها را برابر مساوات میان زن و مرد نمی دانم . بلکه آن را تنزل جایگاه زنان می دانم. من این شعارهایی را که در کشور های غربی وجود دارد را محکوم می کنم. این کشورها شعار آزادی، برابری و مساوات سر می دهند اما در شبکه هایشان بیشترین برهنگی را در حوزه زنان دارند و بیشترین در آمد را از مسایل جنسیشان کسب می کنند.

ما معتقدیم باید در چهار چوب اسلامی حرکت کنیم. اسلام هم هیچگاه نگفته که زن را باید در چهارچوب خانواده محصور کرد. اولویت بر خانواده قرار دارد اما زنی که این قابلیت را دارد تا در امور اجتماعی فعال شود نباید برایش مانع ایجاد کنیم. من اعتقادی به برخورد جنسیتی با مسایل ندارم. به همین دلیل از این که در کلاسهایمان 48 دانشجوی دختر وجود دارد و 2 نفر پسر وجود دارد، خوشحال نیستم.این اتفاق باعث شده تعادل جامعه برهم زده شود.زیرا با این کار مشکل ازدواج ایجاد کرده ایم. زیرا خانم ها به خاطر اینکه مدارج علمی را طی کرده اند در انتظارهمسرانی در سطح علمی خودشان هستند و چون این فرصت پیش نمی آید ترجیح می دهند ازدواج نکنند. این موضوع را باید سیستمی دید اگر حرکت و فعالیتی سهمیه ای تعادل جامعه را برهم زد باید آسیب شناسی شود.

آمار می گوید در سال 1358 طلاق به مراتب پائین تر از سالهای اخیر بود. دلیل افزایش طلاق این نیست که نگاه مثل نگاه شما در سالهای اخیر از جانب خانم ها حاکم شده است؟

آیا فقط باید خانم ها را در این خصوص مقصر دانست؟ ایا آقایان مقصر نیستند.؟پدرانی که نیستند در این مورد نقش ندارند ؟یعنی چون خانم ها بیرون از منازل هستند طلاق بیشتر شده است.؟اگر پدران و مادران نتوانند نقش طبیعی خودشان را در خانواده ایفا کنند کارشان ممکن است به طلاق و تزلزل خانواده بکشد

واضح است نقش اجتماعی مردان در خارج از خانه پررنگ تر است. موافق نیستید؟

یعنی نقش زنها فقط در خانه است؟ چه کسی این حرف را می زند؟ مستندات شما در این خصوص چیست؟ چرا امام حسین (ع) با وجود اینکه می دانست قرار است شهید شود خانواده اش را به کربلا می آورد؟

آن موضوع یک اضطرار بود. چه ارتباطی با شرایط امروز دارد؟

امروز لحظه به لحظه و در هر همه جا شاهد اضطرار هستیم .این اضطرار را بنیان گذار انقلاب اسلامی و رهبرمان بیش از من و شما تشخیص می دهند. بالاخره یا باید مجتهد باشیم یا مقلد. من پیرو سخنان رهبرم حرف می زنم

پس چرا ما در طول 30 سال یک فقیه زن نداشته ایم چه بوده است؟

باید جامعه و فرهنگ آن نیز پذیرای این موضوع باشد. آیا رهبری با بحث وزرای زن مخالف بود.؟

اتفاقا هفته پیش به دیدن خانم دباغ رفته بودیم.ایشان یکی از اعضای هیئت اعزامی حضرت امام به شوروی سابق بود.این موضوع و حضور ایشان در آن گروه برای من همیشه جالب بود.زمانی که این گروه به تهران بازمی گردد. حضرت اما می پرسد که هنگام خواند این نامه کسی به حالات چهره گورباچف را هم دقت کردید.آقایان گروه گفتند خیر تنها کسی هنگام خواندن نامه به چهره گرباچف نگاه کرده بود خانم دباغ بود.نتیجه می گیرم که فرستادن این زن در میان گروه اعزامی پیام دارد.در گزارش هیئت اعزامی نظر ایشان تکمیل کننده بود.بهر حال آقایون کلی نگرند و خانم ها جزئی نگر. این دو نگاه همیدگر را تکمیل می کند.امام جامع نگر بودند و به همین خاطر حضور یک خانم را در این سفر ضروری می دانست. شاید طبعات اجتماعی و بین المللی اش را نیز در نظر گرفته بودند.ما نباید یک بعدی به اسلام نگاه کنیم باید جوانب آن را در نظر بگیریم.

این بیان نوعی فمینیست اسلامی نیست که در حال مطرح شدن در جامعه است؟

چیزی به اسم فمینیست اسلامی وجود ندارد. این زایده تفکر شما است.این تصور و تفکری بود که در مجلس ششم مطرح شد. اما ما پیرو رهبریم و از خومان هم در حوزه ها چیزی اضافه و کم نمی کنیم .رهبری حوزه زنان و خانواده را در سیاستی که ابلاغ کرده در خصوص برنامه پنجم توسعه و سند چشم انداز آنها رادر خط و مشی خاص قرار داده است که شامل".تقویت نهاد خانواده و جایگاه زن در آن و در صحنه های اجتماعی و استیفای حقوق شرعی و قانونی بانوان در تمام عرصه ها و توجه ویژه به نقش سازنده آن" می شود. .به این ترتیب رهبری نقش تعیین کننده زن را تنها در خانواده ندیده است.

سندی به عنوان سندچشم انداز بیست ساله ترسیم شده است. این قانون بر اساس سیاست های ابلاغی تعین می شود. رهبری در اولین بند این ابلاغ ،حوزه امور اجتماعی خانواده و زن گنجانیده اند که باید در اولویت برنامه ریزی و تصمیم گیری مسئولان قرار گیرد.همچنین بانوان مجلس کوشیدن تا براساس سیاستی که در برنامه پنجم بر آن تاکید شد ماده خاصی را تحت عنوان تقویت نهاد خانواده و جایگاه زن در آن و در صحنه های اجتماعی و استیفای حقوق شرعی و قانونی بانوان در همه عرصه ها و توجه ویژه به نقش سازنده آن در قانون پنجم توسعه لحاظ شود. پس این نگاه رهبری باید سرلوحه سیاستی قرار گیرد که مسئولین برای تحقق سند بیست ساله کشور در برنامه هایشان بگنجاند.

ما زنان می خواهیم دیدگاه بنیان گذار جمهوری اسلامی و مقام معظم رهبری در خصوص بانوان در جامعه پیاده شود.دیدگاه رهبر در محدود کردن حوزه حضور زنان نیست. ایشان دیدگاه وسیعی را نسبت به حوزه زنان دارند و همواره بر نقش سازنده زنها بسیار تاکید کرده اند.رهبری همچنین موضع طلبکارنه از دنیا را نیز درحوزه زنان مطرح کردند.ما از دنیا بخاطر جایگاهی که برای زنان در نظر گرفته اند طلبکار هستیم. و منتقدیم آنها هستیم که چرا زنان را تا حد برهنه انگاری تنزل داده اند؟چرا زن را ابزاری برای فروش ابزار های مادی دیده اند؟

این مسئله که شامل اشتغال خانم ها در همه عرصه های اجتماعی نمی شود؟

البته من نگفتم منظورم از اجتماعی ،اشتغال خانم ها بوده است. اگرچه حضور اجتماعی می تواند شامل اشتغال هم بشود. گویا شما می خواهید نقش خانم ها را تنها در خانواده محصور کنید.این حرف قابل دفاع نیست.

مگر خانواده هم اصلی ترین نهاد اجتماعی نیست؟

اگر خانواده هم یک نهاد اجتماعی است پس چرا شما مخالف حضور خانم ها در نهاد های اجتماعی هستید؟البته این گفته رهبر به تمام عرصه ها باز می گردد. البته من هم باور دارم خانم ها باید در مشاغلی بکار گرفته شوند که منزلتشان حفظ شود.اما اسلام و رهبری و حضرت امام این عرصه های فعالیتی را محدود نکرده اند. این دیدگاه های مطرح شده از طرف شما و برخی از علمای ما از روی برخی تعصبات است.

بهر حال ما نیز اولویتمان تقویت بنیان خانواده است زیرا اگر خانواده متزلزل شود جامعه متزلزلی خواهیم داشت باید این مشکلات را شناسایی کنیم. امروزه سایت ها و شبکه های مختلف در جهت منحرف کردن جوانان ما حرکت می کنند مدیران و مسئولات ذی صلاح ما چه کاری در برابر این ترویج انحرافات کرده اند. فقط مصوبات و قانون تایید و تصویب می کنیم. حتی فراموش کردیم چند مصوبه و قانون هم اکنون در جریان هستند که کدام یک از این ها اجرا نمی شود. امروز همه صحبت های فرزندانمان دیکته شد شبکه های ماهواره ای است

شما رئیس فراکسیون زنان مجلس هستید. مشکلات پیش روی بانوان کشور را در چه می دانید؟

بر خلاف آنچه انگاشته می شود بسیاری از مشکلات بانوان جامعه ما مشکلات دینی ، مذهبی و فرهنگی نیست. اشکال در نگاه آقایان جامعه نسبت به زنان و حضور اجتماعی آن ها است.این یک نیاز است. آقایان جامعه باید بپذیرند که جامعه ما در حال گذار است. در این زمان یک زن ایرانی می تواند درکنارکارهای منزل به فعالیت های اجتماعی اش نیز بپردازد. اما آقایان این دو خصیصه را از یکدیگر تفکیک می کنند.

موانع حوزه زنها به سه حوزه تقسیم بندی شده است . حوزه فردی ، خانوادگی و اجتماعی. گاهی اوقات در حوزه فردی خانم ها به دلایل خاص اجتماعی به خودباوری لازم نمی رسند.این کمبود خود باوری یکی از موانع عمده خانم ها بحساب می آید. موانعی که تاثیر بسزایی بر آینده آنها می گذارد و مشکلات زیادی را برای آنها ایجاد می کند. زنها درحوزه خانوادگی زمانی می توانند به حضور و بروز خوبی برسند که از همراهی خانواده برخوردار باشند. انتظار ما از یک خانواده مسلمان این است که زن و مرد باهم به تعالی کامل برسند و اعضای خانواده مانع رشد دیگری نشود.اگر مرد های خانواده این مقاومت را ایجاد کنند موانع خانوادگی ایجاد کرده اند. یعنی علارغم قابلیت ها و اضطراری مردها مانعی را بر سر راه خانم ها قرار داده اند. مردها به خاطر باورهای غلط و خود بافته ای که در دین اسلام جایی ندارد از رشد زن ممانعت ایجاد می کند.

در پاره ای موارد ما با موانع اجتماعی روبرو هستیم این موانع شامل فرهنگ هایی مغایر با ارزش های اسلامی می شوند. در مواقع افرادی این فرهنگ ها را می سازند که نیتشان هم ایجاد مانع در جهت رشد خانم ها است. این ها نگرش هایی است به غلط در ذهن آقایان و خانم ها جا افتاده است. واقعا ً دین نمی تواند مانع فعالیت های زنان باشد.

ولی می بینیم مراجع معظم تقلید حکم می دهند نباید وزیر زن داشته باشیم. آیا این، یک حکم دینی و شرعی تلقی می شود؟

اساساً من معتقدم که دین اسلام تصویر کاملی را از زن و مرد ترسیم کرده است. که اگر این موارد را بتوان در جامعه ایجاد کرد زنان به حق و حقوق کامل خودشان می رسند. زمانی ما از این نگاه دور می شویم که افرادی در جامعه سلیقه ای و با تاکید بر نگرش های غلط سخن می گویند و از ارزش های صحیح دور می شوند. پس ارزش های اسلامی محدودیتی برای رشد و بالندگی زنان ایجاد نمی کند.در بحث آفرینش زن و مرد به عنوان انسان وخلیفه خدا بر روی زمین شناخته می شوند .پس این انتظار می رود که او با رفتارش جلوه ای از ذات الهی را متبلور کند. این موانع در جوامع مختلف خود ساخته است. ان ها موانعی هستند که بر اساس سنت های غلط گذاشته شده اند. در جوامع عربی زنها حق رای و رانندگی ندارند.اما تاکی می شود با این شیوه پیش رفت.راه حل آن هم به آموزش ، اعتماد سازی و افزایش خود باوری خانم ها باز می گردد

پس با نگرش قسمتهایی از جامعه که نقش خانم ها را تنها در مطبخ خانه می دانند، چه می کنید؟

ملاک و الگوی ما مسلمانان اسلام است.پس این توسعه باید توسعه اسلامی و ایرانی باشد.توسعه از دیدگاه غرب موجب تزلزل نظام خانواده شده است. شاخص هایی که درتوسعه غرب مطرح است برای ما مطرح نیست. هرگونه تقلید کورکورانه موجب تزلزل در خانواده می شود. در خصوص آمار های طلاق باید این نکته را در نظر گرفت که جامعه ما هر روز در حال تغییر است، زیرا جهان در حال متحول شدن است. اگر در گذشته اطلاعات اندک بود. اما امروز عصر ارتباط و اطلاعات است.اطلاعات بدون اجازه وارد زندگی ، فکر و ذهن ما می شود. زنها و مردها باید برای این هجمه ها آماده شوند.اگر افرادی ظرفیت لازم جهت برخورد با این فضا را نداشته باشند مسحور این اطلاعات خواهند شد. همین مباحث باعث تزلزل خانواده ها می شود. بهرحال زن و مرد هم کفو یکدیگر هستند.هرگونه زیاده خواهی مردان و زنان انسجام خانواده را برهم می زند.این موضوع هیچ ربطی به شغل و تحصیلات افراد ندارد. اگر مواردی که به آنها اشاره کردم در نظر گرفته شود شغل و تصحیلات موجب شناخت و درک خانواده می شود.پس اشتغال زنان آمار طلاق را بالا نبرده است.این سخن بی انصافی در حق زن ها است

برخی در این خط کشیهای جنسیتی خود، خانم ها را فقط در آموزش و پرورش ، بیمارستانها می بینند و لزوم وجود آنها را در بخش های دیگر نمی بینند. شما این اضطرار و طرح مباحث نظیر آن را چگونه می بینید؟

وقتی می گوییم نیمی از جامعه ما را زنان تشکیل می دهند.باید بدانیم بدون بهره گیری و نادیده گرفتن آنها در جامعه قادر نخواهیم بود به این سند چشم انداز بیست ساله برسیم.بی شک مسئولین چنین باوری را ندارند. اگر زنان نیمی از جامعه را به خودشان اختصاص داده اند باید در مراحل تصمیم گیری کشوری در نظر گرفته شوند.همانطور که معمار کبیر جمهوری اسلامی ایران و مقام رهبری تاکید داشتند که زنان باید در مقدرات اصلی دخالت داشته باشند عمل شود. البته شغل هایی که در جامعه برای زنان در نظر گرفته می شود شغل ها ی برابر با مردان نیست. ما این انتظار را نداریم که در هر شغلی که آقایان فعالیت می کنند خانم ها نیز باید فعالیت کنند.بلکه معتقدیم در تعریف و طراحی مشاغل خانم ها باید جایگاه و منزلت و کرامتشان نیز در نظر گرفته شود.ما برابری و مساوات از تنوع غربی را در شان زننمان نمی دانیم. ولی گاهی اوقات غفلت زنان سرپرست خانوار باعث می شود که آنها به مشاغلی روی بیاورند که با روحیه لطیفشان متضاد است. پس مسئولین باید این مسایل را آسیب شناسی کنند. یکی از راهکار ها پیشنهادی روی آوردن به شغل ها مجازی و دور کاری است. البته این کار باید فرهنگ سازی شود

از یک سوی غرب به زنها نگاهی ابزاری دارد. و از سوی دیگر در سمت دیگر دنیا نگاه متحجرانه ای نیز به زن وجود دارد. هردوی این نگاه غلط است که ضربه ای بزرگ بر جایگاه زن زده است. به همین خاطر است که دختران و زنان جوان ما بخاطر گریز از این نگاه متحجرانه از اسلام دور شوند و عنوان کنند که هر دو طرف ماجرا به یک میزان به زن ها ظلم می کنند.

گاهی اوقات برای تصحیح این نگاه ها به دام فمینسم و فمینیسم اسلامی گرفتار می شویم.چطور می شود هر دوی این نگاه ها را درست کنیم؟

به نظر من فمینیسم اسلامی نیز مانند اسلام آمریکایی است وبااسلام ناب محمدی مغایرت دارد.. از جامعه اسلامی انتظار می رود تا توسعه را بر اساس رویکرد اسلامی و ایرانی پیش ببرند.چنین رویکردی هیچگاه دیدگاه جاهلانه ای به زن ندارد.اگر نگاه غلطی هم در جامعه وجود دارد باید فرهنگ سازی شود. باید در سطح جامعه اعتماد سازی شود و اعلام شود اولویت یک زن حفظ کیان خانواده است.پس با حفظ کیان خانواده م توان زنان متخصص در حوزهای مختلفی از جمله پزشکی را در جامعه تربیت کرد. باید زنانی درکشور اسلامی ایرانیمان وجود داشته باشند که بتوانند سفیر شایسته کشورمان دردیگر ممالک دنیا باشند.آنها خواهند توانست جایگاه درست زن را در کشور های دیگر تبلیغ کنند.این افراد باید بتوانند از حقوق خانم ها وکیان خانواده حمایت کنند.اگر این حمایت از خانم ها تنها در حرف باشد و به عمل در نیاید دیگر هچ کس در سراسر دنیا اهمیت به حقوق شهروندی زنان در اسلام را نمی پذیرد. تعداد اندک زنان نماینده در مجلس شورای اسلامی نیز از جمله این موارد است.سفرای خارجی که به کشورمان می آیند زمانی که می بینند که تعداد نمایندگان زن مجلس در مقابل آقایان بسیار اندک است. سخنان ما را که در باره حقوق زنان در کشورمان را باور نمی کنند. این نگاه نباید سهمیه ای باشد بلکه باید شایسته سالاری شود.یعنی انسان های شایسته، مومن ، متخصص در پست های اجتماعی قرار گیرند.می گویم انسان ها زیرا منظور جنسیت مشخصی نیست .

به نظرشما لزوم تغییر نگاه حاکم در جامعه باید از راس و ارکان اصلی وکلیدی یک دولت و حکومت ایجاد شود تا در سطوح پائین جامعه به توانایی زنان در اداره ارکان مختلف پی ببرند و یا اینکه این تفکر باید در میان مردم جامعه شکل گیرد و به تدریج مدارج آن طی شود و در راس ارکان یک حکومت و دولت متبلور شود؟

این حرکت باید از درون خانواده شکل گیرد و به ایجاد یک خود باوری برسد.

پس با این حساب در طول این سی سال نتوانسته ایم این تفکر را برای مردم جابیندازیم. زمانی که برای پستهایی مانند وزیر زن مخالفت های شدیدی را شاهد هستیم. این به آن معنا نیست که این اتفاق هنوزرخ نداده؟

ما الان یک وزیر داریم. قرار بود سه تا وزیر داشته باشیم اما به خاطر مخالفت های شدید به یکی رسید.

قبول دارید این مخالفت ها از سوی کسانی مطرح شد که نمایندگان مردم بودند و طرز تفکر عمومی جامعه را نمایندگی می کردند؟

این ها از همان سه مانع فردی ، خانوادگی ، اجتماعی منشاء می گیرد. در تلاش هستیم تا در دوره های بعدی در بحث شورا ها ، شورا یاری ها ، شورای شهر و تعداد نمایندگان مجلس و دیگر عرصه ها شرایط را برای حضور خانم ها فراهم کنیم همه در تلاش هستیم تا این فرهنگ سازی انجام شود.

سی سال فرصت برای فرهنگسازی کافی نبوده؟

در این مدت ما چه کرده ایم؟ امروزه چه زمانی صدا و سیما یک زن را برای ضبط برنامه ای دعوت می کند؟ آنها زن ها را برای برنامه های غیر تخصصی دعوت می کنند. زیرا هنوز زنها را متخصص نمی دانند. تلویزیون به تازگی رزومه ای جمع کرده که از زنهای متخصص در زمینه های می تواند نظر بدهند دعوت کند. به تازگی گام هایی برداشته شده است .اما تغییرات نگرشی دیر بازده است.همین که امروز علمای ما پذیرفته اند که معاون علمی و فن آوری و حقوقی و وزیر یک رئیس جمهور می تواند یک زن باشد قدم رو به جلویی است.پس سد شکسته شده است.

علت مخالفت سرسخت علما در حضور زنان در سمت های خاص و کلیدی را در چه می بینید؟

تقصر ما زنها است. زیرا در موارد زیادی افراط و تفریط کرده ایم. در گاهی اوقات آنچنان پیش رفته ایم که خواسته ایم زنها را مانند مرد ها ببینیم و یا مرد ها را بطور کلی نفی کرده ایم . علما نیز این روند را در طول چند سال از زن های جامعه دیده اند و نمی خواهند این موضوع ترویج یابد. اما من زمانی که نزد علما می روم به آنها می گویم اولویت نخست من خانواده است. زیرا اگر همسرم اجازه حضور در فعالیت های اجتماعی ندهد تمام مشاغلم را کنار می گذارم.زیرا برای زندگی خانوادگی ام ارزش ویژه ای قایل هستم. از این رو زندگی ام را فدای نمایندگی مجلسم نخواهم کرد. باور داشته باشید مجلس ششم هم در مخالفت های علما با حضور زنان در پست های کلیدی نقش مهمی داشت.به هر حال مقاومت هایی می شود و باید راهی در این خصوص را پیدا کرد . برای تصویب لایحه ماده 203 مخالفت های فراوانی از سوی آقایان مطرح شد اما ما بهر شکلی بود آن را تصویب کردیم.برخی می گویند ازدواج موقت را باید حذف کرد اما این موضوع را شرع گفته و نباید مغایر با آن حرفی زد.تلاش بسیار کردیم تا مستشار زن را در لایحه بگنجانیم بحث مهریه های بالا باید حد و سامان داشته باشد. اینکه چرا درشورای عالی انقلاب فرهنگی و مجمع تشخیص مصلحت نظام خانمی حضور ندارد. باید این تفکر جا بیفتد ودر ادامه شاهد وقوع این اتفاق ها نیز باشیم. اگر شایسته سالاری حاکم باشد و علما مشکلی نداشته باشند چه اشکالی دارد زنان در این مشاغل باشند. اگر ما می گویم نیمی از جمعیت کشوررا زنان تشکیل می دهند پس این نیم باید در مشاغل مناسب با تخصصشان جذب شوند.به نظر من اسلام هیچ مانعی برای آن نمی داند . در جامعه زن و مرد مکمل هم هستند.خانم ها هم نمی خواهند که مثل مرد ها باشند.اساساً عین مرد بودن خلاف طبیعت زن و مرد است.ما با این دیدگاه فمینیستی که زن را از زن بودن خارج می کند مخالفت کنیم این موضوع خلاف عدالت و جایگاه انسانی است.