نکته کلیدی درباره تقابل منصوریان و قلعه‌نویی

تقابل این هفته استقلال و تراکتورسازی بی شک برای هر دو مربی به اهمیت حضور در دربی است و پیروزی در آن بازی. این یک دوئل بزرگ درون تیمی است. قلعه نویی در دو سال گذشته، بیشترین فشار را از جانب منصوریان تحمل کرد. او در دو فصلی که استقلال بود با روزهای خوب منصوریان در نفت روبرو شد و در روزهایی که خوب نتیجه نمی گرفت، مدام جوانی را می دید که رسانه ها او را محبوب سکوهای آبی می نامیدند و یک مربی علمی معرفی می کردند و قلعه نویی تبدیل شده بود به نماد سنت.

حالا اما این فصل قلعه نویی در اوج است و استقلال منصوریان هنوز آنی نشده که خودش انتظارش را داشت و هواداران هم خیلی با سبک بازی اش خو نگرفته اند. تیم منصوریان دیگر تماشاگر به ورزشگاه نیم کشاند و شریاط به کلی عوض شده است.

این دو فشار اسم همدیگر را به سختی تحمل کردند. برای قلعه نویی بردن رقیب جوان و نشان دادن جایگاهش در تیم اهمیتی ویژه دارد و البته پل صدرنشینی نیم فصلش می شود. برای منصوریان هم بردن قلعه نویی یعنی سرپوش گذاشتن روی جایگاه تیم و فاصله ای که فعلا با پرسپولیس دارند. البته این دو همیشه در استقلال، حتی در زمان تضاد منافع سعی کردند رابطه شان را گرم و صمیمی نشان دهند.

از روزی که خود منصوریان تعریف می کند در منزل پدری اش در جنوب تهران خوابیده بوده که تلفن خانه شان زنگ می زند و یکی می گوید قلعه نویی است و می گوید به استقلال بیا، تا همین امروز که سالهاست در استقلال بوده و نیمکت مربیگری اش را دارد ، همیشه منصوریان در دیدارهای رودررو با قلعه نویی ارتباطی صمیمی داشته. چه در سال ۸۲ و چه حتی آن فصلی که امیر آمد و منصوریان مجبور شد در روز قهرمانی با تیم ، خداحافظی کند.

این دو البته همیشه رقابتی پنهان بر سر محبوبیت روی سکوها داشتند. رقابت بین شماره ۸ و شماره ۱۰. اگرچه هر دو این چند ساله تحت تاثیر محبوبیت فرهاد مجیدی قرار گرفته اند ! منصوریان و امیر برای روز بازی ، بدون شک با دسته گل و شیرینی سمت هم می روند اما جدال شان خیلی اهمیت دارد و بعد از سوت شروع بازی ، هر اتفاقی ممکن است کنار زمین بیفتد!