ستاره سری آ را بیشتر بشناسید
پارسینه: تماشاگران تورینو که مدتها بود منتظر بودند یکی پیدا شود و بگوید مهاجمشان به خوبی گونزالو هیگوایین است، دقیقا چیزی که میخواستند را شنیدند. اما کایرو اصلا شوخی نمیکرد و کاملا جدی بود.
گزارش - نحریریه پارسینه | اوربانو کایرو، مالک تورینو، استاد ساختن تیتر یک است. اگر کایرو این استعداد را نداشت اصلا هیچوقت به چنین جایگاهی نرسید.
RCS غول نشر ایتالیا که پشت "کوریره دلا سرا" و "گاتزتا دلو اسپورت" است و از ماه آگوست تحت سلطه کایرو بوده و پنجشنبه داستانی از سوی او دریافت کرد، داستانی درباره تمدید قرارداد بهترین گلزن این فصل سری آ، آندرهآ بلوتی با تورینو تا سال ۲۰۲۱.
«اون لایق بند رهاییِ بالاییه.» کایرو در حالیکه که این خبر را در گفت و گویی با "رادیو ۲۴" اعلام میکرد، عمدا لحظهای مکث کرد تا تاثیر جمله بعدیاش بیشتر شود: «مثل بند رهایی هیگوایین.»
یعنی ۹۴.۵ میلیون یورو.
تماشاگران تورینو که مدتها بود منتظر بودند یکی پیدا شود و بگوید مهاجمشان به خوبی گونزالو هیگوایین است، دقیقا چیزی که میخواستند را شنیدند. اما کایرو اصلا شوخی نمیکرد و کاملا جدی بود.
شاید دلیل دیگری برای این بیانیه، جدا از تمجید از بلوتی، تجربه این تابستان رم و ناپولی بود، وقتی که یوونتوس با پرداخت بند رهایی هیگوایین و میرالم پیانیچ جدیترین رقبایش را تضعیف کرد. شاید پیش از "دربی دلا موله" که ماه آینده برگزار میشود، این پیامی از سوی کایرو به همسایهاش بود: «ببین بانوی پیر حواستو جمع کن! اگه میخوای بلوتی را از ما بگیری باید اندازه ال پیپیتا پول بدی.» دلیل دیگر هم البته میتواند شایعات مبنی بر علاقه منچستر یونایتد به ستاره جوان تورینو باشد.
در ایتالیا از قیمتی که کایرو برای بلوتی گذاشته به عنوان faraonico نام برده شده؛ به قدری زیاد که فقط یک فرعون میتواند بپردازدش. این توصیف با توجه به نام کایرو (به ایتالیایی یعنی قاهره) کاملا مناسب به نظر میرسد. اما آیا واقعا ۹۴.۵ میلیون یورو برای بلوتی اغراق است؟
بلوتی در ۱۳ بازی اول فصل نسبت گل به دقیقه بازی بالاتری از هیگوایین در همین مقطع از فصل پیش دارد، و همه به خاطر داریم داستان پیپیتا چه پایانی داشت: او رکورد بیشترین تعداد گل در یک فصل از سری آ را بعد از ۶۶ سال شکست. تازه بلوتی در تمام بازیهای این فصل هم به زمین نرفته و دوتا پنالتی هم از دست داده است.
اگر بخواهیم نسبت گل به دقیقهیِ بازیای از این بیشتر تا پایان ماه نوامبر پیدا کنیم باید به تقریبا یک دهه پیش بازگردیم، فصلی که لوکا تونی در نهایت آقای گل لیگ شد. از این تاریخ به بعد سری آ شاهد چنین آماری نبوده. در تاریخ باشکوه تورینو هم بلوتی حالا جا پایِ بزرگانی مثل چیچو گراتزیانی در ۱۹۷۶ و والنتینو ماتزولا در ۱۹۷۴ گذاشته است.
پس کایرو اغراق نمیکند و آمار و اعداد از ادعا او حمایت میکنند. تازه وقتی به یاد میآوریم که بلوتی تنها ۲۲ سال دارد، یعنی شش سال کمتر از هیگوایین، و اینکه چقدر در سری آ قیمت ستارهها ایتالیایی بالاتر میرود، به این نتیجه میرسیم که شاید، خدا به دور، کایرو حتی ارزش مهاجمش را کمتر از چیزی که باید محاسبه کرده است.
اما نه، قطعا اینطور نیست. با این حال باید گفت بلوتی یک شماره ۹ کامل است، مهاجمی فوقالعاده خطرناک روی هوا که باعث شده با کریستین ویری و گراتزیانی مقایسهاش کنند. از ۱۰ گلی که او تا اینجای فصل زده، سه گل با پای راست، سه گل با پای چپ، سه گل با ضربه سر و یک گل از روی نقطه پنالتی بوده است. کسانی که هنوز به استعدادش شک دارند میگویند این فقط یک جرقه گذرا است و این فرم بلوتی ادامه پیدا نخواهد کرد. اما به هر حال او در سال ۲۰۱۶ برای تورینو و تیم ملی ۲۴ گل زده است.
لقب بلوتی Il Gallo است، یعنی خروس. دلیل این لقب علاقهی او به دنبال خروسهایِ مزرعهیِ عمهاش در کودکی و یکی از دوستانش به نامِ یوری که فامیلیاش گالو بوده است، لقبی که حالا با خودش خوشحالیِ معروف تاج خروسی را بعد از هر گل به همراه آورده، حرکتی که برای بلوتی بدل به عادتی چون از خواب بیدار شدن شده است.
«هرگز نباید دست از تلاش برداری. حتی توی تمرین. همیشه باید رابطهای مثلِ دوتا همخون با دروازه برقرار کنی.» این حرفهای خودِ بلوتی بود در گفت و گویی با کوریره دلا سرا. از منظر او دروازهبان دشمنی است که میتواند این رابطهیِ همخونی را به هم بزند.
سینیسا میهایلوویچ هم دوست دارد مهاجمش را همیشه گوش به زنگ و سر به زیر نگه دارد، برای همین بود که مربیِ تورینو پیش از مصاحبهیِ ستارهیِ جوانش با گاتزتا بهش هشدار داد: «نذاز این چیزها حواستو پرت کنن.» جواب بلوتی این بود: «نگران نباشید آقا، هرگز این اتفاق نمیفته.»
میهایلوویچ در اعماق وجودش نگران نیست و خیالش راحت است: «من یه بار سر تمرین بهش گفتم تو بازیکنی هستی که هر مربیای آرزوی کار کردن باهات را داره. اون هیچوقت انرژیاش را صرفا برای گل زدن ذخیره نمیکنه و اندازهیِ یه فولبک جنب و جوش داره. و البته وقتی مقابل دروازه فرصتی بهش میرسه هم از دستش نمیده. خوشبختانه من پدر و مادرش را دیدم. اونا انسانهایِ شریفی هستن و خودِ آندرهآ انگار اصلا متعلق به دورانی دیگه. اون میگه قصدش از فوتبال بازی کردن اینه که به اندازهای پول جمع کنه که دیگه لازم نباشه مادرش کار کنه.»
بلوتی باقی درآمدش را هم کنار میگذارد تا روزی زندگیِ مشترکش با نامزدش، جورجا را شروع کند. آندرهآ که به احترام پدربزرگاش که قبل از تولدش فوت کرد نامگذاری شده، هنوز هم به شکل مرتب به کلیسا میرود و در مراسمِ عشاء ربانی حضور پیدا میکند.
وقتی آندرهآ بچه بود بیشترِ زمانش را در خانهیِ مادربزرگش سپری میکرد، چون نمیخواست او احساس تنهایی کند. در مقابل مادربزرگش هم به تماشای بازیهایِ آندرهآ میرفته و وقتی گل میزده بهش پول تو جیبی و پانینی میداده. حالا یکی از آرزوهایِ بزرگِ بلوتی این است که مثلِ آلساندرو فلورنتزینی یک بار بعد از گل زدن به سوی مادر بزرگش بدود و با او جشن بگیرد. اما متاسفانه موانع زیادی بین بازیکنان و تماشاگران در استادیو گرانده تورینو وجود دارد.
و حرف آخر باز هم از زبان کایرو: «اون پسر فوقالعادهایه. آندرهآ نه تنها مهاجمی عالیه که از هر راه ممکن گل میزنه، بلکه انسان وارستهای هم هست. مثل آندرهآ خیلی کم پیدا میشه و این خیلی مهمه که بازیکن شخصیت والایی هم داشته باشه، چون فوتبال مسئله پیچیدهایه. تا حالا چند بار داستان بازیکنانی را شنیدید که پتانسیل بالایی داشتن ولی به جایی نرسیدن؟ خب آندرهآ پتانسیل بسیار بالایی داره و داره ازش استفاده میکنه. چون او پسر فوقالعادهایه.»
ارسال نظر