.svg)
حسن صباح، قلعه‌ای در قعر تاریخ
پارسینه: برای لذت بردن از یک سفره کوتاه و خوشایند می‌توان جای چندان دوری نرفت، چرا که قزوین با ترکیبی از زیبایی‌های بی‌نظیر در همین نزدیکی است.
اگر قصد طبیعت‌گردی و اندکی کوهنوردی باشد، باید راهی دریاچه اوان و حتی قلعه الموت شد و اگر قصد گردشگری فرهنگی، می‌توان یک روز خوب را با دیدار از موزه‌ها، آب انبارها و سردرهای تاریخی سر کرد.
شاید برای علاقه‌مندان به تاریخ این سرزمین، نام قزوین پیش از هر چیزی قلعه الموت را به ذهن می‌آورد که سفر به آن هم طبیعت‌گردان و هم علاقه‌مندان به تاریخ را راضی می‌کند.
جهت دسترسی به الموت، از تهران در مسیر اتوبان تهران-قزوین حرکت کنید و در انتهای اتوبان و چند کیلومتر قبل از قزوین (2 کیلومتر بعد از عوارضی قزوین) مسیر فرعی سمت راست اتوبان را که با تابلو «الموت» نشان داده شده است، ادامه دهید.
دژ الموت در شمال شرقی روستای گازرخان و بر فراز صخره‌ای به ارتفاع ۲۱۶۳ متر از سطح دریا قرار دارد. صخره‌های پیرامون قلعه که رنگ سرخ و خاکستری دارند، در جهت شمال‌شرقی به جنوب‌غربی کشیده شده‌اند. پیرامون دژ از هر چهار سو پرتگاه است و تنها راه ورود به قلعه در انتهای ضلع شمال‌شرقی است که کوه هودکان با فاصله‌ای نسبتا زیاد بر آن مشرف است. این قلعه یکی از جاذبه‌های گردشگری الموت محسوب می‌شود.
این بنا امضای «داعی الی الحق، حسن بن زید» سازنده آن را دارد. حسن صباح در سال ۴۸۶ هجری قمری این قلعه را تصرف کرد و اکنون دژ به نام حسن صباح نیز نامیده می‌شود؛ البته رسیدن به دژ محکم حسن صباح کار آسانی نیست و برای رسیدن به آن نیاز به آمادگی بدنی و وسایل اولیه طبیعت‌گردی است. دریاچه اوان، جاذبه طبیعی بی‌نظیر این منطقه در 88 کیلومتری شمال شرق قزوین واقع شده است. در همان مسیر الموت و بعد از گذشتن از رجایی دشت به یک دو راهی می‌رسید. یک راه به سمت قلعه الموت می‌رود و راه دیگر به دریاچه اوان. پس از طی هشت کیلومتر و گذشتن از روستای سرسبز زرآباد، گردنه آخر را که رد کنید، دریاچه پیدا می‌شود.
اوان دریاچه‌ای است با مساحت 70 هزار مترمربع که در ارتفاع 1815 متری از سطح دریا و در میان چهار روستای اوان، وربن، زوار دشت و زرآباد واقع شده است. عمق دریاچه طبق آخرین برآورد که یک گروه غواصی در سال 92 انجام دادند، 8/6 متر اندازه‌گیری شده است. هیچ رودی به دریاچه نمی‌ریزد و آب آن از چشمه‌های جوشانی که از کف دریاچه به بالا می‌آید تامین می‌شود و از سرریز آب دریاچه، مزارع کشاورزی اطراف تغذیه می‌گردد.
به‌علت ارتفاع بالای دریاچه و قرار گرفتن در دامنه کوه خشچال، در فصل تابستان، آب دریاچه برای شنا مناسب است و علاوه‌بر آن قایق‌های پدالی در فصول معتدل و گرم، پذیرای گردشگران خواهد بود و دقایقی لذت‌بخش را رقم خواهد زد. برای رفتن به دریاچه، حتما لباس گرم با خودتان ببرید و وعده غذایی همراه داشته باشید. در کنار دریاچه سرویس‌های بهداشتی و محل‌هایی برای چادر زدن و فضایی برای پارک اتومبیل هم پیش‌بینی شده است تا دغدغه کمتری برای گردشگران وجود داشته باشد.
اگر به‌طرف الموت نرفتید، می‌توانید یک روز کامل را در شهر قزوین بگذرانید؛ از سردر عالی‌قاپو شروع کنید که در نخستین خیابان ساخته شده در ایران به نام خیابان سپه قرار گرفته است. عمارت سردار مفخم، کاروان‌سرای سعدالسلطنه، کلیسای کانتور (بازمانده‌ای از جنگ جهانی دوم) و بازار قدیمی قزوین را نیز از دست ندهید.
شاید برای علاقه‌مندان به تاریخ این سرزمین، نام قزوین پیش از هر چیزی قلعه الموت را به ذهن می‌آورد که سفر به آن هم طبیعت‌گردان و هم علاقه‌مندان به تاریخ را راضی می‌کند.
جهت دسترسی به الموت، از تهران در مسیر اتوبان تهران-قزوین حرکت کنید و در انتهای اتوبان و چند کیلومتر قبل از قزوین (2 کیلومتر بعد از عوارضی قزوین) مسیر فرعی سمت راست اتوبان را که با تابلو «الموت» نشان داده شده است، ادامه دهید.
دژ الموت در شمال شرقی روستای گازرخان و بر فراز صخره‌ای به ارتفاع ۲۱۶۳ متر از سطح دریا قرار دارد. صخره‌های پیرامون قلعه که رنگ سرخ و خاکستری دارند، در جهت شمال‌شرقی به جنوب‌غربی کشیده شده‌اند. پیرامون دژ از هر چهار سو پرتگاه است و تنها راه ورود به قلعه در انتهای ضلع شمال‌شرقی است که کوه هودکان با فاصله‌ای نسبتا زیاد بر آن مشرف است. این قلعه یکی از جاذبه‌های گردشگری الموت محسوب می‌شود.
این بنا امضای «داعی الی الحق، حسن بن زید» سازنده آن را دارد. حسن صباح در سال ۴۸۶ هجری قمری این قلعه را تصرف کرد و اکنون دژ به نام حسن صباح نیز نامیده می‌شود؛ البته رسیدن به دژ محکم حسن صباح کار آسانی نیست و برای رسیدن به آن نیاز به آمادگی بدنی و وسایل اولیه طبیعت‌گردی است. دریاچه اوان، جاذبه طبیعی بی‌نظیر این منطقه در 88 کیلومتری شمال شرق قزوین واقع شده است. در همان مسیر الموت و بعد از گذشتن از رجایی دشت به یک دو راهی می‌رسید. یک راه به سمت قلعه الموت می‌رود و راه دیگر به دریاچه اوان. پس از طی هشت کیلومتر و گذشتن از روستای سرسبز زرآباد، گردنه آخر را که رد کنید، دریاچه پیدا می‌شود.
اوان دریاچه‌ای است با مساحت 70 هزار مترمربع که در ارتفاع 1815 متری از سطح دریا و در میان چهار روستای اوان، وربن، زوار دشت و زرآباد واقع شده است. عمق دریاچه طبق آخرین برآورد که یک گروه غواصی در سال 92 انجام دادند، 8/6 متر اندازه‌گیری شده است. هیچ رودی به دریاچه نمی‌ریزد و آب آن از چشمه‌های جوشانی که از کف دریاچه به بالا می‌آید تامین می‌شود و از سرریز آب دریاچه، مزارع کشاورزی اطراف تغذیه می‌گردد.
به‌علت ارتفاع بالای دریاچه و قرار گرفتن در دامنه کوه خشچال، در فصل تابستان، آب دریاچه برای شنا مناسب است و علاوه‌بر آن قایق‌های پدالی در فصول معتدل و گرم، پذیرای گردشگران خواهد بود و دقایقی لذت‌بخش را رقم خواهد زد. برای رفتن به دریاچه، حتما لباس گرم با خودتان ببرید و وعده غذایی همراه داشته باشید. در کنار دریاچه سرویس‌های بهداشتی و محل‌هایی برای چادر زدن و فضایی برای پارک اتومبیل هم پیش‌بینی شده است تا دغدغه کمتری برای گردشگران وجود داشته باشد.
اگر به‌طرف الموت نرفتید، می‌توانید یک روز کامل را در شهر قزوین بگذرانید؛ از سردر عالی‌قاپو شروع کنید که در نخستین خیابان ساخته شده در ایران به نام خیابان سپه قرار گرفته است. عمارت سردار مفخم، کاروان‌سرای سعدالسلطنه، کلیسای کانتور (بازمانده‌ای از جنگ جهانی دوم) و بازار قدیمی قزوین را نیز از دست ندهید.
منبع: دنیای اقتصاد
ارسال نظر