میرحسین می توانست پیروز شود اگر ...

درباره حوادث و اتفاقات بی سابقه و عجیب سال 1388 سخن و تحلیل زیاد گفته شده است،هیچ کس شک ندارد مهمترین حادثه سال 1388 ، انتخابات ریاست جمهوری دهم به خصوص مقطع تبلیغات انتخاباتی نامزدهای چهارگانه بود که به دلیل حوادث بعد از انتخابات، امروز کمتر به این مقطع مهم توجه می شود(که شاید اگر به درستی و کمال به آن توجه می شود شاهد بسیاری از حوادث تلخ بعدی نبودیم)

به گزارش پارسینه، این بار سعی کرده ایم از منظری متقاوت و با سئوالی متقاوت این مقطع مغفول مهمترین حادثه سال 88 را مرور کنیم، "جمله شرطی ناقصی" که برای این منظور طرح کرده ایم و در حد توان به آن پاسخ داده ایم، این است" میرحسین می توانست پیروز شود اگر ..."

از نظرات و تحلیل خوانندگان و مخاطبان عزیز در پاسخ به این گزاره شرطی استقبال می کنیم و باز یادآوری می کنیم که در این بخش قصد داریم صرفا به مقطع قبل از برگزاری انتخابات و فضای تبلیغاتی و رسانه ای آن بپردازیم.

-میرحسین اسفند ماه 1387 وارد عرصه انتخابات ریاست جمهوری دهم شد و سفرهای تبلیغاتی اش را بعد از تعطیلات نوروزی آغاز کرد، به عبارت دیگر کل مهلت و فرصت میرحسین برای تبلیغات، عملا به زحمت به دو ماه کامل می رسید، این زمان برای کسی که دو دهه در سکوت سیاسی به سر برده بود، زمان بسیار کمی بود،اگر میرحسین می خواست پیروز شود، باید زودتر برای حضور در صحنه انتخابات اقدام می کرد و اساسا تصمیم می گرفت.

-میرحسین موسوی استراتژی تبلیغاتی کامل و تعریف نشده ای نداشت، بسیاری از مواضع و سخنان میرحسین در دوره کاملا اصولگرایانه بود و همین باعث شد که بدنه حامی اصلاح طلبان با احتیاط و با گذشت زمان طولانی، به وی اعتماد کند و شروع به هواداری میرحسین کنند.

عملا همین نکته هم باعث شد شبکه اجتماعی حامی وی بسیار دیر تشکیل شود، از سوی دیگر استراتژی جذب اصولگرایان و نیروهای حامی انقلاب و نظام(چون بسیج و سپاه) و سازوکارهایی چون "تشکیل ستاد اصولگرایان حامی موسوی" که یکی از تاکتیک های اصلی ستاد انتخاباتی موسوی بود عملا ناموفق از کار درآمد و موسوی نتوانست حامیان اصولگرا و اصلاح طلبش را "جمع" ببندد.

-نخست وزیر هشت ساله دوران جنگ از بزرگترین و طلایی ترین فرصت خود یعنی "تلویزیون" به خوبی استفاده نکرد و آن را از دست داد، به سختی می توان قبول کرد که تبلیغات تلویزیونی و حضور میرحسین در صداوسیما باعث جذب آراء برای وی شده باشد. هردو فیلم تبلیغاتی میرحسین که از تلویزیون پخش شد یکی از ضعیف ترین فیلم های تبلیغاتی بود(حتی فیلم تبلیغاتی محسن رضایی بسیار قوی تر از موسوی بود)، حضور تلویزیونی موسوی در سخنرانی های انتخاباتی در صداوسیما هم عملا بسیار خشک و غیرجذاب بود.

-پذیرش یا علنی کردن حمایت هاشمی رفسنجانی و خانواده اش از میرحسین، یکی از بزرگترین محاسبات غلط سیاسی ستاد انتخاباتی موسوی و شخص وی بود، موسوی می توانست حتی با حمله صوری به هاشمی، یکی از بزرگترین برگ های برنده احمدی نژاد را خنثی و کمرنگ کند، نزدیکی موسوی به هاشمی عملا بخشی از چهره منتقد و انقلابی و خاص میرحسین در افکار عمومی را مخدوش کرد، موسوی خواسته یا ناخواسته به بخشی از تقابل قدیمی "رفسنجانی-احمدی نژاد" وارد شد و بیش از آنکه که از این معادله سود ببرد، هزینه داد.

-بزرگترین ضربه ای که میرحسین موسوی در دوران تبلیغات انتخاباتی دریافت کرد به عبارت دیگر مهمترین عامل ناکامی او در این دوره، "مناظره تلویزیونی با محمود احمدی نژاد در 13 خرداد 1388" بود، موسوی بدون آمادگی به میدان آمده بود و کاملا در برابر احمدی نژاد مات شد، از ضعف های گویشی و گفتاری موسوی که بگذریم نوع حضور میرحسین در مناظره طوری بود که انگار او اصلا احمدی نژاد را نمی شناسد.

به نظر می رسید موسوی هیچ تخمین و تصوری از حملات آتشین احمدی نژاد ندارد و عملا در برابر سخن کلیدی احمدی نژاد- که موسوی را نماینده هاشمی رفسنجانی معرفی کرده بود- سخن یا دفاع قابل تاملی به زبان نیاورد، موسوی این تک قوی احمدی نژاد را با گزینه "نه رد و ته تایید" جواب داد و همین باعث شد فلشی که احمدی نژاد نشان داده بود در توده های مردم مقبول بیفتد و نامزدی موسوی حاصل کار گروهی "هاشمی و خاتمی" شود.

نظر شما چیست؟ موسوی می توانست پیروز شود اگر...؟