.svg)
ناگفته‌هاي تشكيل وزارت ورزش و جوانان: مي‌خواستند از احمدي‌نژاد انتقام بگيرند
قانون: «وزارت ورزش و جوانان مولود مجلس هشتم بود» اين جمله را اغلب قريب به اتفاق مجلسيان با افتخار مي‌گويند. چه آنها كه عضو مجلس هشتم بودند و حالا عضوي از مجلس نهم‌اند و چه آنهايي كه بخت يارشان نبود و صندلي خود در ساختمان مثلثي بهارستان را به فرد ديگري دادند.
وزارت ورزش و جوانان به عنوان جوان‌ترين وزارتخانه موجود در جمهوري اسلامي اواسط چهار ساله دوم عمر دولت محمود احمدي‌نژاد و با اصرار نمايندگان مجلس و البته انكار رئيس دولت وقت تاسيس شد. وزارتخانه‌اي كه از محل ادغام دو سازمان ملي جوانان و تربيت بدني شكل گرفت و اتفاقا هيچگاه نتوانست كاركردهاي مثبت ساير وزارتخانهها را در سيستم اجرايي كشور داشته باشد. با پيروزي حسن روحاني در انتخابات رياست جمهوري يازدهم و به روي كار آمدن دولت «تدبير و اميد» يكي از زمزمه‌هايي كه از همان ابتدا در بين جامعه ورزش به گوش رسيد، بحث انحلال وزارت ورزش و جوانان بود. موضوعي كه اتفاقا قرار بود در دستور كار مسعود سلطاني‌فر به عنوان وزير ورزش و جوانان دولت روحاني قرار بگيرد اما بعد از عدم اعتماد مجلس به او خود به خود منتفي شد.
نبود پشتوانه علمي، سياسي بودن روند تشكيل اين وزارتخانه و مهم‌تر از همه راي احساسي بسياري از نمايندگان به ادغام دو سازمان ملي جوانان و تربيت بدني از جمله مواردي است كه امروز وزارت ورزش و جوانان را به لبه پرتگاه انحلال نزديك و نزديك‌تر مي‌كند. هرچند كه عليرضا دهقان به عنوان يكي از طراحان تشكيل وزارت ورزش در مجلس هشتم پاي «انتقام‌گيري از محمود احمدي‌نژاد » را به تشكيل اين وزارتخانه و ادغام دو سازمان ياد شده باز مي‌كند. با اين همه اگرچه شايد موضوع انحلال وزارت ورزش و جوانان و تفكيك حوزه جوانان از ورزش به اين زودي در دستور كار دولت و مجلس نباشد اما اصلا بعيد نيست بعد از ايجاد ثبات در ورزش و دولت يازدهم، حسن روحاني با ارائه يك لايحه به ساختمان بهارستان برود و خواستار انحلال اين وزارتخانه جوان شود. عليرضا دهقان نماينده مردم ايذه و باغملك در مجلس كه اتفاقا سابقه‌اي طولاني در عرصه رسانه هم دارد و براي جامعه رسانه‌اي كاملا چهره‌اي شناخته شده است، ظهر يك روز تابستاني با حضور در تحريريه روزنامه «قانون» علاوه بر
تشريح جزئيات روند تشكيل وزارت ورزش و جوانان تفكيك دو بخش جوانان و ورزش را در دولت روحاني بعيد ندانست. مشروح اين گفت‌وگو در زير آمده است:
آقاي دهقان! فكر مي‌كنيد انگيزه مجلس نهم از اين همه اصرار و تاكيد براي تشكيل وزارت ورزش و جوانان چه بود؟
شخصا نگاهم اين است كه فكر مي‌كنم مجلس از معدود جاهايي است كه در آن مي‌توان كار ماندگار كرد. ما به دنبال يك اقدام ماندگار براي ورزش كشور بوديم و از همين رو انديشه طرح چنين مسئله‌اي به ذهن‌مان افتاد. امروز در كشور ما وزارتخانه‌هايي مثل بهداشت و درمان، راه و شهرسازي، وزارت خارجه و... با سال‌ها قدمت و با نگاهي تخصصي امور جاري مملكت را پيگري مي‌كنند. ما مي‌خواستيم با توجه به رشد ورزش در دو حوزه همگاني و قهرماني در دنيا اين بخش در ايران را هم به شكلي تشكيلاتي‌تر اداره كنيم. شما قطعا مي‌دانيد كه امروز در دنيا بسياري از كشورها بخش زيادي از ضعف‌هاي خود را از طريق موفقيت در ورزش پوشش مي‌دهند. مثلا شما به آلمان بعد از جنگ جهاني دوم نگاه كنيد و شرايط كنوني اين كشور را هم ببينيد. ورزش يكي از اولين بخش هايي بود كه اين كشور سرمايه‌گذاري در آن را آغاز كرد. يا برزيل و آرژانتين. اين دو كشور شايد در عرصه سياست حرف چنداني براي گفتن نداشته باشند اما با ورزش‌شان هميشه نام خود را بر سر زبان‌ها حفظ مي‌كنند.
اما خيلي‌ها اعتقاد دارند با اداره ورزش به شكل يكي از معاونت‌هاي رياست جمهوري هم مي‌شد اين هدف‌ها را دنبال كرد. كما اينكه همين نگاه شايد در گذشته ورزش كشور هم وجود داشت؟
ما منكر زيرساخت‌هاي ساخته شده پيش از تشكيل وزارت ورزش نبوديم. چه اينكه اعتقاد هم داشتيم ورزش‌مان در مسير پيشرفت و موفقيت هم هست. ما در يك نگاه جامع سعي داشتيم براي ورزش هم به مثابه ساير وزارتخانهها يك فكر اساسي بكنيم. سازمان تربيت بدني حتما مي دانيد كه ساختارش بر مي‌گشت به سال‌هاي قبل از انقلاب. در كنار اين معمولا از آنجايي كه رئيس اين سازمان نيازي به راي اعتماد مجلس نداشت رئيس جمهور به خودش اجازه مي‌داد معمولا اين حوزه را با فردي خاص كه خودش دوست داشت اداره كند. اين نگاه البته به قبل از انقلاب بر مي‌گشت اما با پيروزي انقلاب نگاه به ورزش به يك نگاه انتهايي تغيير يافت. به اين شكل كه يك رئيس جمهور بعد از گرفتن راي مردم در ابتدا همه وزرايش را انتخاب و در نهايت يك نفر كه اغلب هم غير مرتبط با اين حوزه بود را براي ورزش انتخاب مي‌كرد. متاسفانه اين نگاه به شدت آزار مي داد، هم جامعه ورزش را و هم نمايندگاني مثل ما را كه نگاهي تخصصي به حوزه ورزش داشتيم.
اما با همه اين تفاسير اين وزارتخانه جواب نداد و امروز تقريبا اغلب قريب به اتفاق نمايندگان و جامعه ورزش از تشكيل اين وزارتخانه پشيمانند؟
ما از ابتدا هم موافق تشكيل وزارت ورزش و جوانان نبوديم. ما مي خواستيم صرفا وزارت ورزش تشكيل شود اما برخي دوستان، حوزه جوانان را هم به آن چسباندند. البته استدلال‌شان اين بود كه اين در راستاي همان كوچك‌سازي دولت است. شايد برخي زيرساخت‌ها براي تشكيل اين وزارتخانه هنوز مهيا نبود. اما ما به عنوان طراحان اين وزارتخانه مي خواستيم همانطور كه رئيس جمهور بايد يك پزشك را براي وزارت بهداشت به مجلس معرفي مي‌كرد، يك شخص مرتبط با ورزش را هم براي اين وزاتخانه انتخاب مي كرد.
اما همين مجلسي كه شما به تخصص‌گرايي در آن اعتقاد داشتيد حاضر نشد به حميد سجادي منهاي انتقاداتي كه به سبك مديرتي‌اش وجود دارد، به عنوان يك شخصيت و مدير ورزشي راي اعتماد بدهد. اگر صادقانه نگاه كنيم، قبول داريد اين وزارتخانه با انگيزه و نيات سياسي تشكيل شد؟
در بحث جوانان با بحث شما موافقم و نيات سياسي پشت آن بود اما در بحث ورزش واقعيت همان چيزي است كه گفتم. به اين بخش صحبت‌هاي من توجه كنيد كه ما موافق ادغام سازمان تربيت بدني و سازمان ملي جوانان نبوديم. موضوع جوانان خود يك بخش مجزا و يك طيف بزرگ را شامل مي‌شود. يك جوان ممكن است ورزش را دوست داشته باشد اما قطعا اولويتش در جامعه ورزش نيست. يك جوان اول تحصيلات عاليه و شغل مي خواهد بعد بايد مسكن داشته باشد و سپس ازدواج كند. به نظرتان چگونه مي‌شود با يك معاونت در يك وزارتخانه چنين خواسته‌هايي را تامين كرد.
شخصا فكر مي‌كنم تشكيل اين وزارتخانه از سوي برخي نمايندگان مجلس نوعي انتقام‌گيري از محمود احمدي‌نژاد بود. اين را مي‌پذيريد؟
در بحث جوانان قطعا يك انتقام‌گيري از رئيس جمهور وقت بود اما در بحث ورزش وا... كه ما هدف‌مان به روز كردن اين بخش بود.
جناح خاصي اين جريان را هدايت مي‌كرد؟
نه اينكه بخواهم جناح يا گروهي را متهم كنم اما خيلي از دوستان صميمي يا به اصطلاح «جون جوني» محمود احمدي‌نژاد هم بودند كه به شدت خودشان را موافق ادغام و تشكيل اين وزارتخانه نشان دادند. البته من در اينجا يك گله هم از آقاي بذرپاش داشته باشم. ايشان در آن روزگار به خاطر بي‌مهري‌هايي كه در دولت ديده بود موافق ادغام سازمان ملي جوانان و سازمان تربيت بدني بود اما جالب است كه امروز در رداي نماينده مردم تهران مخالف ادامه كار اين وزارتخانه است.
با اين نظر كه اين وزارتخانه نتوانست ايده‌ال‌ها را فراهم كند موافقيد؟
صد در صد موافقم.
به اينكه چرا مجلس مثلا تخصص‌گراي هشتم به حميد سجادي راي نداد پاسخ نگفتيد؟
دو بحث در مورد حميد سجادي وجود داشت. اول اينكه ايشان انتقادات زيادي به نحوه مديريت‌اش وارد بود ما انتظار داشتيم سجادي در جايگاه شخصي كه به مثابه ريگ‌هاي ته آب، هميشه در ورزش مي‌ماند، عمل كند. بحث مهم‌تر در مورد راي نياوردن سجادي خود رئيس جمهور وقت بود. احمدي‌نژاد در بحث تشكيل وزارت ورزش و جوانان بسيار با مجلس بد تا كرد. همه شما ديديد با اين وجود كه مجلس اين طرح را مصوب و شوراي نگهبان هم آن را تاييد كرده بود اما رئيس دولت حاضر به تشكيل اين وزارتخانه نبود و دائما به انحاي مختلف از اجراي قانون سر باز مي‌زد. به‌علاوه احمدي نژاد پيش از معرفي سجادي به عنوان وزير پيشنهادي اين وزارتخانه نطق بسيار تندي كرد كه همه نمايندگان به آن واكنش منفي نشان دادند. ما براي تن دادن دولت به وزارت ورزش و جوانان حتي مجبور شديم حساب اين وزارتخانه را ببنديم تا نهايتا رئيس دولت دهم راضي شود وزارت ورزش و جوانان را تشكيل دهد.
به نظر مي‌رسد با بروز اين شرايط هر كسي غير از حميد سجادي هم كه بود از مجلس راي اعتماد نمي‌گرفت؟
قطعا همين‌طور است. جو خيلي بدي در مجلس ايجاد شده بود. اي كاش احمدي نژاد ابتدا محمد عباسي را معرفي مي كرد و سپس رو به حميد سجادي مي‌آورد.
اما همين مجلس بلافاصله با دادن راي اعتماد به محمد عباسي دومين اشتباه بزرگش را مرتكب شد...
به هر حال ورزش در شرايط حادي قرار داشت. المپيك لندن داشت از راه مي‌رسيد و تقريبا چرخ حركت ورزش كشور از حركت ايستاده بود. فدراسيون‌ها آه در بساط نداشتند و مديران كل استان‌ها هم نمايندگان شهرشان را تحت فشار گذاشته بودند. به نظرم عباسي واقعا شانس آورد. او در وزارت تعاون هم عملكرد ضعيفي داشت اما نمايندگان به خاطر برخي مصالح كشور به او راي دادند. شخصا از راي گرفتن عباسي پشيمانم و هميشه مي‌گويم اي كاش مي‌شد به يك شكلي جلوي راي گرفتن او را مي‌گرفتم. عباسي در طول مدت حضورش در وزارت ورزش ضعف‌هاي زيادي داشت. ايشان هم براي فوتبال و هم براي كشتي، قايقراني، شنا، تير‌وكمان و دوچرخه‌سواري مشكلات بيشماري به وجود آورد. ضمن آنكه اگر واقعي نگاه كنيم موفقيت هاي ورزش هم ربطي به او نداشت.
اين روزها و با شروع به كار دولت حسن روحاني اين بحث مطرح است كه شايد تشكيلات ورزش به شكل سابق برگردد يا بخش ورزش و جوانان از هم جدا شوند. فكر مي‌كنيد چنين اتفاقي رخ خواهد داد؟
به نظرم سخت است. ما قانون داريم كه دولت بايد به سمت كوچك‌سازي حركت كند. مشكلاتي بر سر راه است اما شايد شدني هم باشد.
يعني اين امكان وجود دارد كه وزارت ورزش و جوانان تبديل به دو معاونت رئيس‌جمهور بشوند؟
خير، منظور من وزارت ورزش به صورت انحصاري بود. خيلي بعيد است سازمان تربيت بدني دوباره احيا شود چون دنيا كم كم به سمت وزارت شدن مي‌روند.
و به عنوان سوال پاياني هم فكر مي‌كنيد با توجه به شعار حسن روحاني در حوزه اقتصاد و پيشرفت اين بخش، ورزش هم به لحاظ اقتصادي با شرايط بهتري نسبت به گذشته مواجه خواهد شد؟
به هر حال طبيعي است كه اگر دولت آقاي روحاني بتواند قدري نقدينگي موجود در جامعه را سامان داده و در حوزه تحريم‌ها و سرمايه‌گذاران خارجي موفق عمل كند، حوزه ورزش هم به لحاظ اقتصادي قدري شرايط بهتري خواهد يافت.
ارسال نظر