نفت بر سر سفره های مردم آمد؟

پارسینه-گروه اقتصادی: براساس آمار و شواهد دولت نهم و دهم 3 برابر دولت های پیش از خود درآمدهای نفتی داشته است. بر اساس گزارشی که در شهریور سال 91 منتشر شد، كل فروش نفت ايران طي يك قرن 1116 ميليارد دلار بوده که سهم دولت احمدي‌نژاد 531 ميليارد دلار اعلام شد و این یعنی دولت محمود احمدی نژاد پول دارترین دولت پس از انقلاب است.

بنابراین طبق گزارش‌هاي اعلام شده، حدود نيمي از درآمدهاي نفتي ايران در 103 سال گذشته از ابتداي دولت نهم تا به امروز كسب شده است.

اين در حالي است كه طبق آنچه در قانون اعلام شده، بايد درآمدهاي نفتي صرف خريد كالاهاي سرمايه‌اي شود، اما در سال‌هاي اخير بيش از 83 درصد درآمدهاي نفتي صرف خريد كالاهاي مصرفي و واسطه‌اي شده است و از تولید هم خبری نیست که نیست.

این مساله را به نوعی دیگر هم می توان بیان کرد.می توان گفت که درآمدهای نفتی دولت‌های نهم و دهم معادل 20‌هزار‌تن طلا بوده که گویای بالاترین توان اقتصادی دولت‌های پس از انقلاب است.

در ساختار پولی بین‌المللی اگرچه دلار به عنوان پول بین‌المللی مبنای مبادلات است ولی زمانی که قیمت طلا در بازار کاهش یا افزایش می‌یابد، این‌گونه استدلال می‌شود که افزایش قیمت طلا ناشی از کاهش توان اقتصادی دلار است. کاهش قیمت طلا هم به افزایش توان پشتوانه دلار یا همان اقتصاد آمریکا تفسیر می‌شود.

بر همین اساس می‌توان گفت در این گزاره‌ها طلا یک مبنای ثابت ارزش محسوب شده و نوسان در ارزش ارزی مانند دلار شکل می‌گیرد.

با توجه به این وضعیت اگر بر مبنای قیمت روز طلا طی سال‌های 60 تا 91 میزان درآمدهای نفتی را به طلا معادل‌سازی کنیم، درآمدهای نفتی کشور به طور متوسط معادل 1796 تن طلا در سال بوده است. بالاترین میزان معادل طلایی در سال 86 بوده است که 82میلیارد دلار درآمد نفتی کشور به نرخ روز معادل 3650‌تن طلا بوده و کمترین میزان در سال‌64 بوده است که 6 میلیارد دلار درآمد نفتی کشور ارزی معادل 433 تن طلا داشته است. در مقابل بیشترین درآمد طلایی نفت در سال‌های 84 تا 91 بوده است.

یعنی دوران فعالیت دولت‌های نهم و دهم که در این دوره معادل طلایی درآمدهای سالانه نفتی کشور به رقمی معادل 2500‌دلار رسیده و سر جمع آن رقمی معادل 19996 تن بوده است.

البته در رتبه دوم دولت اصلاحات قرار دارد که معادل طلایی درآمدهای نفتی دوره اصلاحات تنها 300‌تن کمتر از دولت‌های نهم و دهم بوده است.

با وجود این در آمد نجومی در دولت های نهم و دهم اما بازده اقتصادی چندان مناسب نبوده است به طوری که بیشترین انتقاد ها به دولت های محمود احمدی نژاد از ابتدا تا کنون مسائل اقتصادی است و سوال اصلی اینجاست، دولتی که با شعار آوردن نفت بر سر سفره ها روی کار آمد با این درآمد نجومی نفتی چه کرده است؟

پاسخ به این سوال را باید با بررسی وضعیت پروژه های عمرانی و سازندگی کشور به دست آورد و واردت های بی رویه ای که ر این دولت صورت گرفت.

بررسی پروژه هایی که در دولت دهم کلید خورده یا از دولت نهم به جای مانده بودند نشان می دهد که این روزها اکثر این پروژه ها نیمه کاره مانده و رها شده اند.

آنطور که رئیس هیات مدیره کانون سراسری پیمانکاران عمرانی ایران که سه پیمانکار عمرانی بزرگ کشور را هدایت می کند در اواخر سال گذشته گفت: اکنون 85 درصد فعالیت های عمرانی کشور نیمه کاره رها شده اند و پیشرفتی در آنها احساس نمی شود.

از سوی دیگر، بخشی از این درآمد به گواه کارشناسان برای واردات هزینه شد. واردات بی رویه انواع محصولات به خصوص از چین، به نوعی تولید را فلج کرد و باعث ورشکستگی بسیاری از کارگاه های کوچک تولیدی و کارخانه ها شد.

در این میان اما مشخص نیست که بخش دیگر این درآمدها در کجا هزینه شده اند و چرا نمی توان ردپا و نشانه ای از آنها یافت.

این در حالی است که تورم، گرانی و بیکاری دامن مردم را گرفته و با وجود بالاترین درآمد نفتی، دولتی که با شعار آوردن نفت بر سر سفره های مردم آمد، بسیاری از کالاها مانند لبنیات و گوشت و مرغ را از سر سفره های بسیاری از مردم برد!