واکنش همسر شهید الداغی به انتشار تصاویر خصوصی‌اش در فضای مجازی

نکته اول ؛ مهم نیست تفکر و سلایق ، مذهب یک نفر چی باشد ،مهم این هست ، اون ساعتی که باید جایی باشه ، هست و دقیقاً حمید الدغی همانجا بود .
نکته دوم ؛ خیلی ها ، اون شب اون دختر را دیدند ، ولی چشم بستند و رد شدند ، ولی یک جوانمرد به اسم الداغی از یک دختر حمایت کرد ، این مهم هست نه عکس های خصوصی ، او
نکته سوم ؛ خیلی ها در فضای مجازی مسی علی نژاد را دنبال می کنند ، مقصر مردم نیستند، مقصر ماییم ، که کشور را در طول این ۴۵ سال ، طوری اداره کردید ، که از دل آن مسی علی نژادها متولد شدند . مقصر ماییم که به جای رفع مشکلات مردم و کشور ، بی تفاوت نشسته ایم ، صدای کارگر و کارمند و بازنشسته .... را نمی شنویم ، مقصر ماییم که کشورمان را چند تکه کرده ایم و هرکسی برای مردم تصمیمی می گیرد ، مقصر ماییم که دم از دین و مذهب و اسلام و قرآن و عدالت علی می زنیم ولی مرجع دادخواهی ۸۰ میلیون ایرانی مسی علی نژاد شده هست . احزاب را طرد کرده ایم ، فعالان مدنی ، منتقدان اجتماعی گوشه زندان می پوسند ، مردم را در حصار محدودیتهای اجتماعی قرار داده ایم ، صدا و سیما و رسانه ها به جای اینکه صدای مردم ، صدای منتقد ، صدای آزاد مردم ایران به دور از هر گونه سلیقه باشد ، اختصاص به یک طیف خاص دارد ، قانون برای زنان و دختران امنیت را تعیین نکرده است ، امام جمعه سلیمانی ترور می شود ، کیومرث پوراحمد به دار آویخته می شود ، شهرکی ترور می شود ، فخری زاده ترور می شود ، قاسم سلیمانی ترور می شود ، پایگاه سپاه منفجر می شود ، امنیتی ها در سیستان کشته می شوند ، مردم سیستان کشته می شوند ، ............ پس نباید توقع داشته باشیم ، که مردم ایران متوسل به خارج و خارج نشینان نشوند. سوال من از حاکمیت این هست ، چرا مردم ایران بعد از ۴۵ سال شرایط سخت و بحرانی از جنگ و زلزله و سقوط هواپیما ، متروپل و پلاسکو ................ باید به انتظار فلان شخص و فلان گروه در خارج از کشور باشند ، تا بیایند و برای این مردم و کشور کاری بکنند ، چرا مردم ما بعد از ۴۵ سال زندگی در شرایط اسفناک اقتصادی و اجتماعی و سیاسی باید چشم انتظار خارج از ایران باشند ؟!!
دنبال کردن مسی علی نژاد اصلا و ابدا بد نیست ، منِ ایرانی باید بدانم که سرانجام سرزمین و مردمم چه خواهد شد یا نه ؟!! مسئولین ما ، به ما می گویند شما بخوابید ما بیداریم ، ما ممکن هست گرسنگی و فقر را تحمل کنیم ولی تجزیه و غارت و جنگ علیه سرزمینمان را نمی توانیم ببینیم و تحمل کنیم . کسانی که از بعد پایان جنگ ، فریاد اصلاحات و تغییرات را سر داده اند ، پیش آمدن چنین روزهایی را پیش بینی می کردند .