روش چینی های در درمان شکستگی آلت تناسلی

محققان در چین با آزمایش روی خوک‌ها، راهکار موثری برای بازگرداندن قابلیت نعوظ به آلت تناسلی آسیب دیده، ابداع کردند. این درمان که با ایمپلنت کردن یک ماده مصنوعی به درون آلت انجام می‌شود، مزایایی نسبت به روش‌های درمانی فعلی دارد. تداوم آزمایش‌ها، درمان شکستگی آلت تناسلی و اختلال نعوظ در مردان را هم با این راهکار، امکان‌پذیر خواهد ساخت.

آلت تناسلی مردانه، یک لایه محافظ کشسان به‌نام «تونیکا آلبوژینا» یا سفید پرده دارد که بافت قابل نعوظ را احاطه و خون را به آن، پمپاژ می‌کند. این لایه، نقشی کلیدی در حفظ حالت نعوظ دارد و یکی از قسمت‌هایی است که در اثر آسیب و شکستگی آلت تناسلی، کارایی خود را از دست می‌دهد.

جراحان می‌توانند مجاری ادراری یک آلت تناسلی شکسته را ترمیم کنند؛ اما روش‌های جراحی فعلی، در بازگرداندن عملکرد تونیکا آلبوژینا چندان موثر نیستند.

وصله‌ زدن بافت‌های سایر نقاط بدن به سفید پرده نیز کارساز نیست؛ زیرا حتی اگر پیوند توسط سیستم ایمنی بدن پس زده نشود، این بافت‌ها در سطح میکروسکوپی شبیه به تونیکا آلبوژینا نیستند و نمی‌توانند کارایی آن را داشته باشند.

همه این‌ها، محققان دانشگاه تکنولوژی چین جنوبی را واداشت که راهکار تازه‌ای را برای درمان چنین صدماتی امتحان کنند. آن‌ها شانس خود را با ساختن ماده‌ای مصنوعی و ایمن امتحان کردند که ویژگی‌های فیزیکی مشابه با تونیکا آلبوژینا دارد؛ طوری که هنگام نعوظ آلت، سفت و با شل شدن آن، جمع شود. این سفید پرده مصنوعی، از رشته‌های فیبری و هیدروژل ساخته شده است؛ درست مانند ورژن طبیعی!

محقق ارشد این پروژه، ژوتائو شی می‌گوید که این تحقیقات بر مبنای یک فرضیه علمی ساده استوار است:

با شبیه‌سازی ریزساختار بافت‌های طبیعی، می‌توانیم به ماده‌ای مصنوعی با همان قابلیت‌های بافت طبیعی برسیم.

این ماده، روی خوک‌هایی که دچار آسیب‌دیدگی تونیکا آلبوژینا شده بودند، جواب داد و سفتی آلت تناسلی آن‌ها را در حالت نعوظ، به‌سطح خوک‌های سالم رساند.

البته با وجود نتایج امیدبخش، این فناوری هنوز در مراحل اولیه قرار دارد و تحقیقات بیشتری برای به‌کارگیری آن به‌‎عنوان یک روش درمانی نیاز است. محققان ابتدا باید از ایمنی و اثربخشی بلندمدت این ماده مصنوعی، مطمئن شوند. شاید روش‌های بهتری هم برای ایمپلنت کردن آن به داخل آلت تناسلی پیدا شود؛ چرا که فعلا این کار با ایجاد یک برش ساده انجام می‌گیرد.

ناگفته نماند که حتی در صورت موفقیت‌آمیز بودن این آزمایش‌ها، فقط بخشی از پازل تکمیل شده است؛ زیرا در شکستگی آلت تناسلی، قسمت‌های مختلفی آسیب می‌بینند و مشکل فقط به تونیکا آلبوژینا خلاصه نمی‌شود. به همین دلیل، اعضای تیم تحقیقاتی به‌دنبال بهبود این فناوری برای ترمیم تمام و کمال آلت هستند؛ حتی صدمات عصبی!

اصلا شاید بتوان از چنین راهکاری در ترمیم سایر بافت‌ها، از جمله مثانه و قلب هم استفاده کرد؛ هر چند که این، مستلزم تغییر و دستکاری ماده مصنوعی برای انطباق بیشتر با بافت مورد نظر است.

فعلا اما شی و همکارانش در حال مذاکره با مراکز درمانی برای استفاده از این تونیکا آلبوژینای مصنوعی و آغاز آزمایش‌های بالینی هستند.