اما نكته اينجاست كه امروز بعد از گذشت قريب به 40 سال از اين اظهار نظر عجيب و به نوعي تاريخي محمدرضا پهلوي، به دليل آن‌كه فيلم و سند تصويري اين اظهارنظر در رسانه‌ها پخش نشده فقط «نسل اولي‌ها» آن را كم و بيش به ياد دارند.
اين اعتراف كامل به استبداد عملا در تاريخ‌نگاري‌ها، تحليل‌ها، خاطرات و نوشته‌ها و در يك كلام «محتواي موجود درباره تاريخ انقلاب اسلامي» وجود ندارد و ديده نمي‌شود.
چندسالي است با يك ابتكار قابل تحسين، بخشي از آرشيو غني صداوسيما به مناسبت ايام دهه فجر گشوده مي‌شود و نتيجه آن توليد مستندهاي تاريخ انقلاب است.
اين مستندها كه پخش آنها از سال 1385 شروع شد با استقبال مردم مواجه شده و بخش‌هايي از اين آثار مستند، بسرعت تبديل به «اسناد تاريخي» در ساير رسانه‌ها، فضاي مجازي و ميان تاريخ‌پژو‌هان شد. در اين آثار مستند بار اصلي به عهده متن است و از تصاوير و فيلم‌ها بيشتر به عنوان مكمل استفاده شده است. از سوي ديگر بايد توجه داشت كه طبق عرف نانوشته‌اي، تقريبا همه فرصت و مجال صداوسيما براي پاسخ به ادعاهاي رسانه‌هاي ضدانقلاب و سلطنت‌طلب در توجيه رژيم سابق، دهه فجر است. با اين اوصاف به نظر مي‌رسد بعد از آزمودن موفق مدل «مستندهاي كوتاه» و «ميان‌خبري» درباره تاريخ انقلاب، بايد مدل جديدي از مستندهاي تاريخي صداوسيما براي مقابله با موج دائم تبليغات رسانه‌هاي سلطنت‌طلب به ميدان بيايد.
اين مدل جديد مي‌تواند بازخواني و بازنمايي مستند گفتارهايي از مقامات رژيم سابق ـ مثل همان سخنراني شاه درباره حزب رستاخير ـ باشد كه حتي مخاطب عام هم با ديدن اين فيلم‌ها بتواند براحتي حقيقت را از دروغ تشخيص دهد.
جام جم
