کدام داروها باعث اختلال نعوظ در مردان می شود؟

اختلال نعوظ یک اصطلاح پزشکی برای زمانی است که مرد در رسیدن به نعوظ یا حفظ آن با مشکل مواجه است. در حالی که این مشکل ممکن است گهگاه برای هر مردی اتفاق بیفتد، مردان دچار اختلال نعوظ به شکل مکرر و دوره های روتین به آن مبتلاء می شوند.توانایی رسیدن به نعوظ یا حفظ آن به چند عامل شامل موارد زیر بستگی دارد:

• برانگیختگی جنسی
• کافی بودن جریان خون به آلت تناسلی مرد
• حس عصب

ساعدنیوز نوشت: وجود مشکل در هر یک از عوامل مزبور ممکن است به اختلال نعوظ منجر شود.

داروهایی که باعث اختلال نعوظ می شوند!

چندین عامل می توانند باعث یا تقویت کننده بروز اختلال نعوظ شوند. یک مثال در این مورد داروهایی است که شخص مصرف می کند. داروهای تأثیرگذار بر میل جنسی، جریان خون، و عملکرد ارگان جنسی ممکن است است میزان شیوع اختلال نعوظ را افزایش دهند.اختلال نعوظ ناتوانی در تحقق نعوظ یا حفظ آن است. اختلال نعوظ اختلالی شایع است که بر مردان در تمامی سنین و سطوح مختلف سلامت و تناسب بدنی تأثیر می گذارد.برخی بیماری ها و عدم تحرک، و همچنین مصرف برخی مواد و دارو ها می تواند موجب این امر شود، که در ادامه ی مطلب به آن ها می پردازیم.

1- داروهای ضد افسردگی

داروهای ضد افسردگی داروهایی هستند که پزشکان ممکن است برای درمان یا پیشگیری از برگشت افسردگی بالینی تجویز کنند.بعضی داروهای ضد افسردگی ممکن است باعث مهار میل جنسی شوند، که می تواند بر عملکرد جنسی تأثیر منفی بگذارد. داروهای دیگری نیز باعث انزال تأخیری می شوند. مثال هایی از داروهای ضد افسردگی مرتبط به اختلال نعوظ شامل موارد زیر است:

• مهار کننده های بازجذب انتخابی سروتونین (لکسپرو، پروزاک)
• مهار کننده های بازجذب نورادرنالین (ولبوترین، زیبان)
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (پاملور)

2- داروهای ضد فشار خون

داروهایی که برای درمان بیماران مبتلا به پرفشاری خون به کار می رود، کم و بیش بیماران را به اختلالات نعوظ دچار می کند. داروهایی مانند متیل دوپا و کلونیدین از طریق تاثیر بر هیپوتالاموس ۱۰ تا ۲۵ درصد مردان، سبب اختلال نعوظ آنان می شود. رزرپین موجب کاهش ذخیره کاتکولامین ها مانند دوپامین و آدرنالین و ۵ هیدروکسی تریپتوفان و در نتیجه اختلال نعوظ می شود. همچنین رزرپین از طریق ایجاد افسردگی نیز سبب ناتوانی جنسی و اختلال انزال می شود.

داروهای ضد پر فشاری خون در برخی موارد از طریق تاثیر روی عضلات صاف سبب اختلال نعوظ می شود. داروهای بلوک کننده های کانال های کلسیم یکی از این گروه داروها است. داروهایی مانند فنوکسی بنزامین و فنتولامین نیز موجب ناتوانی جنسی و اختلال انزال (انزال به داخل مثانه) می شود. داروهای مهارکننده گیرنده های بتا آدرنرژیک مانند پروپرانولول و آتنولول بیشتر از طریق تاثیر محیطی، موجب اختلال نعوظ می شوند.

3- داروهای ادرار آور

داروهای مدر کمترین عارضه را از نظر ایجاد اختلالات جنسی در میان داروهای ضد پرفشاری خون دارند. از مدرهای تیازیدی مانند هیدروکلروتیازید به عنوان داروهای کنترل کننده فشارخون که سبب اختلال نعوظ و کاهش میل جنسی می شود، می توان نام برد.مدرهای کاهش دهنده دفع ادراری پتاسیم مانند اسپیرینولاکتون حداکثر در ۳۰ درصد مردان، اختلال نعوظ ایجاد می کند. این داروها می توانند سبب کاهش میل جنسی شده و موجب بزرگ شدن پستان ها و درد در آنها شوند. در برخی مطالعات ۳۱ درصد از افرادی که برای درمان افزایش فشارخون، فقط از مدرها استفاده می کردند، دچار ناتوانی جنسی شده اند.

4- داروهای قلبی و عروقی

اگر بخواهم درباره این داروها بگویم، باید به داروهای مهارکننده گیرنده های بتا یا بتابلوکرها اشاره می کنم. از این گروه، پروپرانولول، قوی ترین دارویی است که در مقایسه با هم گروه های خود مانند آتنولول، پیندولول و متوپرولول بیشتر موجب ناتوانی جنسی می شود. این دارو در ۱۵ درصد از موارد ممکن است سبب اختلال نعوظ شود. بلوک کننده های گیرنده های آلفا نظیر دوکسازوسین ممکن است با تاثیر بر اعصاب سمپاتیک، موجب بهبود نعوظ شوند. مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین مانند کاپتوپریل و انالاپریل بر نعوظ تاثیر ندارند.

5- داروهای آرام بخش

داروهای آرام بخش می توانند سبب ناتوانی جنسی و کاهش میل جنسی و اختلال انزال شوند که این عارضه ناشی از آثار تسکینی، افزایش پرولاکتین و تاثیر روی دستگاه عصبی خودکار و اعصاب مرکزی است. همه داروهای ضد افسردگی به درجات گوناگون سبب ناتوانی جنسی، کاهش میل جنسی و تاخیر در ارگاسم یا اوج عمل جنسی یا از بین رفتن آن می شوند. بنزودیازپین ها مانند دیازپام، اکسازپام، لورازپام و کلردیازپوکساید و همچنین مپروبامات که از گروه داروهای کاربامات و ضد اضطراب است، سبب کاهش میل جنسی و همچنین سبب ناتوانی جنسی می شوند.

6- داروهای پایین آورنده چربی خون

به ویژه کلوفیبرات از جمله داروهایی است که برای درمان افزایش چربی خون مصرف می شود که در ۱۴ درصد از افراد موجب ناتوانی جنسی شده است.برخی مطالعات قدیمی نشان می دهد که استاتین ها با کاهش تولید کلسترول بدن، موجب کاهش هورمون جنسی مردانه، یعنی تستوسترون می شوند.مطالعات اخیر نشان می دهند که استاتین ها موجب اختلالات نعوظ به طور موقتی می شوند، ولی استفاده ی دراز مدت از آن ها، در کل موجب بهبود روابط جنسی می شود، چون ساختار لیپید ها را بهبود می بخشد.

7- داروهای ضدهورمون مردانه

سایمتیدین از جمله داروهایی است که ضد گیرنده های هیستامینی h2 است و موجب کاهش میل جنسی و اختلال نعوظ می شود. به نظر می رسد علت این عارضه ناشی از عملکرد ضد هورمون جنسی مردانه این دارو و افزایش پرولاکتین خون است. داروهای دیگری که موجب اختلال نعوظ می شوند، استروژن ها و داروهای با اثر ضد هورمون جنسی مردانه مانند کتوکونازول و سیپروترون استات است.

8-داروهای ضد صرع

داروهای ضد صرع داروهایی هستند که پزشکان برای کمک به پیشگیری از تشنج های صرعی تجویز می کنند. این داروها ممکن است به توانایی رسیدن به ارگاسم در مردان تأثیر منفی بگذارند. مثال هایی در این مورد عبارتند از:

• گاباپنتین (نورونتین)
• توپیرامات (توپاماکس)

9- مواد مخدر، سیگار و الکل

الکل بعلت خاصیت تسکینی که دارد، کلاً تمایلات جنسی در فرد را مهار می کند. شايعترين اختلال جنسي در مردان وابسته به الکل، اختلال در نعوظ و بدنبال آن کاهش ميل جنسي است.کوکائین، متادون، و ماری جوانا می توانند موجب اختلالات نعوظ و کاهش پاسخ مغز به محرک ها شوند.سیگار نیز می تواند مشکلات بسیاری در امور جنسی ایجاد کند.الکل نیز از توانایی مغز برای پاسخ به تحریکات می کاهد و استفاده ی طولانی مدت از آن موجب آسیب رسانی به بدن و مخصوصاً کبد می شود.

10- ساير داروهاي موثردر اختلا نعوظ

• داروهای درمان اضطراب (anxiolytics)
• بعضی مسکن ها
• برخی داروهای ضد سرطان، از جمله شیمی درمانی
• درمان های پروستات، از جمله درمان سرطان و بیماری های خوش خیم (مهار کننده های 5α ردوکتاز). داروهای ضد آندروژن نیز یک علت هستند، که در موارد دیگر مانند بیماری پروستات نیز مورد استفاده قرار میگیرند.
• آنتی کولینرژیک ها - داروهایی با طیف گسترده ای از کاربردها که باعث مسدود کردن انتقال دهنده های عصبی میشوند. (مولکولهای سیگنال های عصبی)
• سایمتیدین داروی زخم معده

راههای طبیعی درمان اختلال نعوظ

پزشک ممکن است به شما پیشنهاد می دهد که مشکلات روحی خود را حل و فصل کنید. این مشکلات شامل روابط عاطفی، مشکلات استرس زای زندگی، افسردگی و ترس از رابطه جنسی به علت مشکلات سابق در مورد اختلال نعوظ، می باشند. رژیم غذایی خود را بهتر کنید، سیگار، الکل و مواد مخدر را ترک کرده، و ورزش را آغاز کنید. همچنین ممکن است داروهایی برای جایگزین کردن داروهای مصرفی، که ممکن است علت اختلال نعوظ شما باشند، به شما ارائه دهد.

درمان اختلال نعوظ با دارو

این داروها، جریان خون به آلت تناسلی را افزایش می دهند. این موارد، تنها نمونه های تأیید شده در FDA می باشند:

• ویاگرا
• لویترا
• سیالیز
• استندرا

برای نتایج بهتر، مردان مبتلا به اختلال نعوظ، از این داروها ۱ تا ۲ ساعت قبل از رابطه جنسی استفاده می کنند. مصرف این داروها، نیازمند عملکرد عصبی عادی می باشد. این داروها، جریان خون به آلت تناسلی را افزایش داده، و در ۷۰% مردان، مؤثر است. این تأثیر در بیماران مبتلا به دیابت و سرطان، کمتر است.

رفع اختلال نعوظ با جراحی

رایج ترین جراحی برای درمان اختلال نعوظ، شامل پیوند آلت تناسلی (مصنوعی) است. جراحی وریدی آلت در افراد کهن سالی که به درمان های دارویی پاسخ دهی نداشته اند، پیشنهاد نمی شود. اما پیوند آلت تناسلی، مرحله ی بعدی درمان است. هر چند، این عمل، خطرهایی را به همراه دارد، اما بیشترین نرخ تأثیرگذاری و رضایت را در بین بیماران مشاهده شده است.آلت مصنوعی، وسیله ای است که درون پوست شما قرار گرفته و آلت سفتی را به شما می دهد. این گزینه، بهترین راه برای داشتن رابطه جنسی طولانی و بدون وقفه می باشد.

پیوند آلت، معمولاً در حالت بیهوشی صورت می گیرد. اگر بیمار دچار عفونت در شریان های ادرار یا پوست باشد، عمل را تا زمان درمان کامل این عفونت، به تعویق می اندازند. اگر بیمار از داروهای ضد انعقاد خون استفاده می کند، باید زیر نطر پزشک، این داروها را تا زمان جراحی و بهبودی متوقف کند.در بیشتر موارد، تنها یک برش کوچک در محل اتصال آلت به شکم یا بیضه صورت می گیرد. هیچ بافتی خارج نشده و خون زیادی از دست نمی رود. معمولاً بیمار، ساعاتی بعد از جراحی مرخص می شود.