سایه‌ شوم اعتیاد دانش‌ آموزی بر سر فرزندان مردم

پارسینه: زنگ خطر کاهش سن مصرف مواد مخدر در کشور ما سالهاست به صدا در آمده است، هشداری که غفلت از آن در آینده منجر به صدمات و ضررهای جبران ناپذیری خواهد شد.

به گزارش پارسینه؛ شیوع روز افزون اعتیاد به ویژه در میان جوانان و نوجوانان امروزه به صورت یکی از معضلات تقریبا غیرقابل حل در ایران در آمده است.

دوره نوجوانی با تغییراتی همراه است و بیشتر افرادی که درگیر اعتیاد هستند، از دوران نوجوانی مصرف مواد را آغاز کرده‌اند. دانش‌آموزان در معرض خطرات زیادی هستند که سلامت جسمی و روانی آنان را تهدید می‌کند. یکی از عوامل خطرساز که از رشد و بالندگی دانش‌آموزان جلوگیری می‌کند، رشد بی‌رویه مصرف مواد مخدر سنتی و صنعتی در بین نوجوانان و جوانان است.

استعمال مواد مخدر در گذشته تنها مختص به افراد بالای ٥٠ سال بود. طی دو دهه گذشته سن اعتیاد به بیست سالگی رسید و امروزه سن گرایش به مواد مخدر و استعمال آن به دوره نوجوانی یا به عبارت دیگر ١٤ - ١٣ سالگی رسیده است. از طرفی تمایل به مصرف گل و مشروبات الکلی در دختران افزایش پیدا کرده و دلیل آن قیمت پایین و دسترسی آسان دانش‌آموزان به این مواد است.

قرار گرفتن در دوران تغییر، یکی از دلایل عمده گرایش نوجوانان و جوانان به مصرف مواد‌مخدر است. تغییر از مقطع ابتدایی به راهنمایی، راهنمایی به دبیرستان و از دبیرستان به دانشگاه مقاطعی از زندگی افراد است که در آن نوجوان و جوان با افکار و پدیده‌های تازه‌ای در زندگی و رفتار‌های گروه همسالان خود آشنا شده و اینکه بخواهد با دیدن رفتار‌های تازه، تجربه‌های جدیدی داشته باشد، احتمال تجربه مصرف مواد‌ مخدر را در او افزایش می‌دهد.

در ایران نتایج مطالعات درباره شیوع مصرف سیگار و مواد‌مخدر اغلب به‌صورت شفاف در دسترس عموم نیست. یکی از مراکزی که در این‌باره تحقیق می‌کند، ستاد مبارزه با مواد‌مخدر است که در سال‌های اخیر اظهارنظر‌های پراکنده‌ای درباره شیوع مصرف سیگار و مواد‌مخدر در مدارس داشته است. مسئولان مختلف، آمار شفاف و دقیقی درباره آمار ابتلای دانش‌آموزان به اعتیاد ارائه نمی‌کنند و آمار‌های متضادی درباره نرخ شیوع این بیماری در جامعه دانش‌آموزی ۱۵ تا ۱۹ ساله ارائه می‌شود.

امروزه مسوولان با مساله‌یی جدید روبرو شده‌اند که همان راهیابی انواع مواد مخدر سنتی و شیمیایی به مدارس بخصوص در مقاطع تحصیلی راهنمایی و دبیرستان است. شاید بتوان مدعی شد که یکی از علت‌های رواج این معضل قابل دسترس بودن انواع مواد مخدر است. مواد مخدر به قدری فراوان است که هر کسی می‌تواند با صرف مدت زمان اندکی در هر نقطه از شهر نسبت به تهیه و خرید این مواد اقدام کند. نکته قبل توجه که نمی‌توان آن را نادیده گرفت انکار مسوولان مربوطه در امور آموزش و پرورش است که همانند مسوولان سال‌های پیش دانشگاه‌ها به جای حل صورت مساله به پاک کردن آن می‌پردازند و حتی منکر شیوع اعتیاد در میان دانش‌آموزان می‌شوند.

گرایش به سوی مواد مخدر و استعمال آن تبعات مختلف و جبران‌ناپذیری به دنبال دارد که می‌توان به ترک تحصیل، گرایش به سمت دوستان ناباب، سرقت، نزاع‌های خیابانی و خانوادگی و... اشاره کرد.

در حقیقت پایین آمدن سن اعتیاد و وقوع جرم در کشور نیازمند توجه ویژه به قشر نوجوان جامعه است و آموزش نوجوانان در پیشگیری و مبارزه با اعتیاد، باید از موضوعات مهم مدارس باشد.

یک آموزش استاندارد و هدفمند در زمینه پیشگیری از اعتیاد باید از مقاطع قبل از متوسطه آغاز شود به گونه‌ای که مربیان مربوطه بحث پیشگیری از اعتیاد و مبارزه با مواد مخدر را به دانش آموزان آموزش بدهند و آن‌ها را با خطرات احتمالی که در کمین آنهاست آشنا کنند. علاوه بر این آموزش مهارت‌های زندگی باید مورد توجه مربیان آموزشی قرار گیرد. در واقع می‌توان گفت اگر این آموزش‌ها همزمان با هم صورت بگیرد، می‌توان به میزان قابل توجهی دانش‌آموزان را در برابر اعتیاد واکسینه کرد.

از طرفی خانواده ها هم باید در کنار مدارس به روابط دوستانه و میزان حضور دانش آموزان در فضای مجازی اهمیت داده و با ایجاد فضای دوستانه بین خود و نوجوانان مانع از گرایش آنها به سمت مواد مخدر شوند.