.svg)
با دستورالعمل بهم زدن رابطه عاطفی آشنا شوید
پارسینه: اگه مدام پشت سر هم بهم زدین و آشتی کردین و بهم زدین و ... فرقی نمی‌کنه الان تو قسمت خوب یا بد رابطه هستین، باید کاملا تمومش کنین.
یک) همیشه «خودتون» به طرف مقابل‌تون بگید که رابطه رو نمی‌خواید، برای این کار کسی رو واسطه نکنید و تا حدامکان تو جمع و در حضور بقیه تصمیم‌تون رو عملی نکنید، اگه حتی یه ذره احترام هم براش قائل هستین تو جمع رابطه رو نپوکونید، چون تو همچین موقعیت‌هایی آدما راحت نیستن که احساساتشون رو بروز بدن. شما بهتره شرایطی ایجاد کنید که طرف مقابل‌تون حرفایی که دلش می‌خواد رو به شما بزنه.
به نقل از ارگانیک مایندد؛ دو) هیجاناتتون رو کنترل کنین و الکی بازی در نیارین. داشتن احساس ناراحتی و تکه تکه شدن از درون طبیعیه، حتی اگه دلتون بخواد زندگیشون نابود شه هم غیر منطقی نیست. اما خودتون رو کنترل کنین، سوگواری کنین، رنج و اندوه‌تون رو بیان کنین، اما کار احمقانه‌ای انجام ندین.
سه) وقتی یه رابطه تموم میشه، شما مسئولیتی در قبال احساسات طرف مقابل‌تون ندارین. نه تنها وظیفه شما نیست آرومش کنین، بلکه با این کارتون باعث میشید که طرف احساس بدتری پیدا کنه. چرا؟ چون احساس می‌کنه چقدر بده که داره همچین آدم مهربونی و حامی رو از دست میده.
چهار) محض رضای خدا در پایان رابطه، باهاش ارتباط جنسی نداشته باشین. سکس در حین جدایی رو تا دلتون بخواد از آدم‌ها شنیدم که کلا گند زده به پروسه جدایی... حالا چه جوریش رو بهتون میگم: شما همین الان بهم زدین و طرفتون گریه می‌کنه و میگه خیلی دلش براتون تنگ میشه. شما بغلش می‌کنین که احساس بهتری پیدا کنه. شروع می‌کنین به ناراحت شدن که‌ای کاش اوضاع فرق می‌کرد و همه چی خوب پیش می‌رفت. یه دفعه به این فکر می‌کنین که چرا اصلا باهاش بهم زدین؟ یاد روزایی می‌افتین که همه چی عالی بود که در این لحظه لعنتی می‌بینید که هر دو عریان یه گوشه از خونه... لعنتی چیکار داری می‌کنی؟ تمومش کن!
پنج) بعد از بهم زدن برای مدت کوتاهی هم که شده هیچ ارتباطی با طرفتون برقرار نکنید. این کاریه که خیلی از آدما جسارت انجامشو ندارن. خیلی‌ها ارتباطشون رو با هم حفظ می‌کنن و دوست می‌مونن. اما کسایی که بعد از به هم زدن ارتباطشون رو کلا با هم قطع می‌کنن، زودتر حال‌شون خوب میشه.
شش) به خودتون اجازه بدین ناراحت، عصبانی یا غمگین باشین، اما هیچ کس رو سرزنش یا قضاوت نکنین. هیجانات طبیعی هستن، حتی هیجانات منفی هم سالم و طبیعی هستند. اما قضاوت و سرزنش آدم‌ها (چه خودتون و چه دیگران) کمکی به شما نمی‌کنه، فقط شما رو افسرده‌تر می‌کنه! با فکر کردن به این موضوع شروع کنین که اون هم انقدر‌ها عالی نبود و اخلاق‌هایی داشت که شما دوست نداشتین؛ و همینطور شما خیلی تحفه و خاص نبودید، به خصایص مخرب‌تون فکر کنین و ببینین انجام چه کارایی شما رو به شریک بهتری تبدیل می‌کرد.
هفت) یاد بگیرین به هم زدن به خودی خود نشونه ناسازگاری شما با طرفتونه و تموم شدن ارتباط به نفع هر دوی شماست. چیزی که خیلی اعصاب خورد کنه اینه: آدمایی که رابطه‌شون بهم می‌خوره و تاسف می‌خورن و میگن "ما کنار هم خیلی کامل بودیم" واضحه که نبودین! در غیر اینصورت الان کنار هم بودین. بنا به دلایلی وقتی پای کامل بودن دو نفر کنار هم در میون باشه، آدما به چیزایی اشاره می‌کنن که خیلی وقته درست نیستن: اوه آره، با اینکه شش ماهه داریم خرخره همو می‌جویم، اما اولین مسافرت‌مون رویایی بود، ما برای هم ساخته شده بودیم...
با اینکه ما تمایل داریم اتفاقات رو بهتر از اون چیزی که واقعا بودن به یاد بیاریم، یادآوری این نکته خیلی مهمه که شما بالاخره به یه دلیلی به هم زدین و معمولا هم اون یه دلیل، دلیل خیلی خوبیه. روی صحبتم با کسایی هست که هنوز بعد از گذشت چند ماه یا چند سال به اون آدم خاص چسبیدن و رهاش نمی‌کنن: تمومش کن! اگه آدم مناسبی برای شما بود، الان کنار هم خوشحال داشتید زندگانی می‌کردید. دارین خودتون رو گول می‌زنین، ولش کنین.
هشت) هر چی بیشتر تو یه رابطه عاطفی باشین، بیشتر احساس یکی بودن می‌کنین. بودن کنار یه نفر اونم به مدت طولانی توی همچین فضای صمیمانه‌ای باعث شکل‌گیری یه هویت سوم که ترکیبی از هویت شما و طرف مقابلتونه میشه. وقتی این هویت سوم می‌میره، نه تنها دردناکه بلکه باعث میشه موقتا احساس پوچی کنین. به همین دلیله بهتره به سرگرمی‌های قبلی‌تون فکر کنین، تمرکز روی کارتون رو دو برابر کنین، پروژه‌ای که چند ماهه کنار انداختین رو شروع کنین و از همه مهم‌تر با دوستانتون وقت بگذرونین. دوستی‌ها بهترین درمان برای قلب‌های شکسته هستن.
نه) تنها وقتی که واقعا احساس آمادگی کردین یه رابطه جدید رو شروع کنین. خیلی از آدما وقتی بهم می‌زنن، با اولین کسی که از کنارشون رد میشه دوست میشن. مشکل این جاست که به خاطر فرار از اندوه رابطه قبلی، وارد رابطه جدید میشن نه به خاطر اشتیاقی که به اون آدم جدید دارن. بهتره خاطرتون باشه، اگه کسی برای فراموش کردن دیگری اومد سراغتون، همزمان با فراموش کردن طرف قبلی، کارش با شما هم تموم میشه.
ده) تنها در صورتی با دوست پسر/دختر سابق خودتون تماس برقرار کنین که فکر قرار گذاشتن با اون و ایجاد یه رابطه عاطفی مجدد رو از سرتون بیرون کرده باشین. بعضی‌ها هدفشون از ادامه ارتباط با دوست دختر/پسر سابقشون اینه که دوست دارن از طرف خبر داشته باشن. بعضی‌ها هم هدفشون از ادامه رابطه اینه که طرف رو خرد کنن. فرقی نمی‌کنه چه هدفی داشته باشین، این کار باید به صورت طبیعی اتفاق بیفته. حالا یعنی چی؟ یعنی اینکه نباید طرفتون رو مجبور به حفظ تعامل کنین، چون باعث خشم اون میشه.
چیزی که به تجربه برای من ثابت شده اینه که اگه ارتباط محکمی باشه، به محض این که هر دو طرف کاملا قضیه براشون حل شه، از دل رابطه قبلی یه رابطه جدید بیرون میاد. بعضی از افراد وقتی می‌تونن این رابطه جدید رو شکل بدن، که با آدم‌های دیگه قرار بذارن و به اندازه کافی آرامش پیدا کنن. بعضی‌ها هم به زمان بیشتری نیاز دارن. اما اگه قرار باشه ارتباطی باشه، بالاخره یه روزی شکل می‌گیره. یه لطفی در حق خودتون بکنین و طرف رو به ادامه تعامل دوستانه باهاش مجبور نکنین.
به نقل از ارگانیک مایندد؛ دو) هیجاناتتون رو کنترل کنین و الکی بازی در نیارین. داشتن احساس ناراحتی و تکه تکه شدن از درون طبیعیه، حتی اگه دلتون بخواد زندگیشون نابود شه هم غیر منطقی نیست. اما خودتون رو کنترل کنین، سوگواری کنین، رنج و اندوه‌تون رو بیان کنین، اما کار احمقانه‌ای انجام ندین.
سه) وقتی یه رابطه تموم میشه، شما مسئولیتی در قبال احساسات طرف مقابل‌تون ندارین. نه تنها وظیفه شما نیست آرومش کنین، بلکه با این کارتون باعث میشید که طرف احساس بدتری پیدا کنه. چرا؟ چون احساس می‌کنه چقدر بده که داره همچین آدم مهربونی و حامی رو از دست میده.
چهار) محض رضای خدا در پایان رابطه، باهاش ارتباط جنسی نداشته باشین. سکس در حین جدایی رو تا دلتون بخواد از آدم‌ها شنیدم که کلا گند زده به پروسه جدایی... حالا چه جوریش رو بهتون میگم: شما همین الان بهم زدین و طرفتون گریه می‌کنه و میگه خیلی دلش براتون تنگ میشه. شما بغلش می‌کنین که احساس بهتری پیدا کنه. شروع می‌کنین به ناراحت شدن که‌ای کاش اوضاع فرق می‌کرد و همه چی خوب پیش می‌رفت. یه دفعه به این فکر می‌کنین که چرا اصلا باهاش بهم زدین؟ یاد روزایی می‌افتین که همه چی عالی بود که در این لحظه لعنتی می‌بینید که هر دو عریان یه گوشه از خونه... لعنتی چیکار داری می‌کنی؟ تمومش کن!
پنج) بعد از بهم زدن برای مدت کوتاهی هم که شده هیچ ارتباطی با طرفتون برقرار نکنید. این کاریه که خیلی از آدما جسارت انجامشو ندارن. خیلی‌ها ارتباطشون رو با هم حفظ می‌کنن و دوست می‌مونن. اما کسایی که بعد از به هم زدن ارتباطشون رو کلا با هم قطع می‌کنن، زودتر حال‌شون خوب میشه.
شش) به خودتون اجازه بدین ناراحت، عصبانی یا غمگین باشین، اما هیچ کس رو سرزنش یا قضاوت نکنین. هیجانات طبیعی هستن، حتی هیجانات منفی هم سالم و طبیعی هستند. اما قضاوت و سرزنش آدم‌ها (چه خودتون و چه دیگران) کمکی به شما نمی‌کنه، فقط شما رو افسرده‌تر می‌کنه! با فکر کردن به این موضوع شروع کنین که اون هم انقدر‌ها عالی نبود و اخلاق‌هایی داشت که شما دوست نداشتین؛ و همینطور شما خیلی تحفه و خاص نبودید، به خصایص مخرب‌تون فکر کنین و ببینین انجام چه کارایی شما رو به شریک بهتری تبدیل می‌کرد.
هفت) یاد بگیرین به هم زدن به خودی خود نشونه ناسازگاری شما با طرفتونه و تموم شدن ارتباط به نفع هر دوی شماست. چیزی که خیلی اعصاب خورد کنه اینه: آدمایی که رابطه‌شون بهم می‌خوره و تاسف می‌خورن و میگن "ما کنار هم خیلی کامل بودیم" واضحه که نبودین! در غیر اینصورت الان کنار هم بودین. بنا به دلایلی وقتی پای کامل بودن دو نفر کنار هم در میون باشه، آدما به چیزایی اشاره می‌کنن که خیلی وقته درست نیستن: اوه آره، با اینکه شش ماهه داریم خرخره همو می‌جویم، اما اولین مسافرت‌مون رویایی بود، ما برای هم ساخته شده بودیم...
با اینکه ما تمایل داریم اتفاقات رو بهتر از اون چیزی که واقعا بودن به یاد بیاریم، یادآوری این نکته خیلی مهمه که شما بالاخره به یه دلیلی به هم زدین و معمولا هم اون یه دلیل، دلیل خیلی خوبیه. روی صحبتم با کسایی هست که هنوز بعد از گذشت چند ماه یا چند سال به اون آدم خاص چسبیدن و رهاش نمی‌کنن: تمومش کن! اگه آدم مناسبی برای شما بود، الان کنار هم خوشحال داشتید زندگانی می‌کردید. دارین خودتون رو گول می‌زنین، ولش کنین.
هشت) هر چی بیشتر تو یه رابطه عاطفی باشین، بیشتر احساس یکی بودن می‌کنین. بودن کنار یه نفر اونم به مدت طولانی توی همچین فضای صمیمانه‌ای باعث شکل‌گیری یه هویت سوم که ترکیبی از هویت شما و طرف مقابلتونه میشه. وقتی این هویت سوم می‌میره، نه تنها دردناکه بلکه باعث میشه موقتا احساس پوچی کنین. به همین دلیله بهتره به سرگرمی‌های قبلی‌تون فکر کنین، تمرکز روی کارتون رو دو برابر کنین، پروژه‌ای که چند ماهه کنار انداختین رو شروع کنین و از همه مهم‌تر با دوستانتون وقت بگذرونین. دوستی‌ها بهترین درمان برای قلب‌های شکسته هستن.
نه) تنها وقتی که واقعا احساس آمادگی کردین یه رابطه جدید رو شروع کنین. خیلی از آدما وقتی بهم می‌زنن، با اولین کسی که از کنارشون رد میشه دوست میشن. مشکل این جاست که به خاطر فرار از اندوه رابطه قبلی، وارد رابطه جدید میشن نه به خاطر اشتیاقی که به اون آدم جدید دارن. بهتره خاطرتون باشه، اگه کسی برای فراموش کردن دیگری اومد سراغتون، همزمان با فراموش کردن طرف قبلی، کارش با شما هم تموم میشه.
ده) تنها در صورتی با دوست پسر/دختر سابق خودتون تماس برقرار کنین که فکر قرار گذاشتن با اون و ایجاد یه رابطه عاطفی مجدد رو از سرتون بیرون کرده باشین. بعضی‌ها هدفشون از ادامه ارتباط با دوست دختر/پسر سابقشون اینه که دوست دارن از طرف خبر داشته باشن. بعضی‌ها هم هدفشون از ادامه رابطه اینه که طرف رو خرد کنن. فرقی نمی‌کنه چه هدفی داشته باشین، این کار باید به صورت طبیعی اتفاق بیفته. حالا یعنی چی؟ یعنی اینکه نباید طرفتون رو مجبور به حفظ تعامل کنین، چون باعث خشم اون میشه.
چیزی که به تجربه برای من ثابت شده اینه که اگه ارتباط محکمی باشه، به محض این که هر دو طرف کاملا قضیه براشون حل شه، از دل رابطه قبلی یه رابطه جدید بیرون میاد. بعضی از افراد وقتی می‌تونن این رابطه جدید رو شکل بدن، که با آدم‌های دیگه قرار بذارن و به اندازه کافی آرامش پیدا کنن. بعضی‌ها هم به زمان بیشتری نیاز دارن. اما اگه قرار باشه ارتباطی باشه، بالاخره یه روزی شکل می‌گیره. یه لطفی در حق خودتون بکنین و طرف رو به ادامه تعامل دوستانه باهاش مجبور نکنین.
تلاش برای دوباره با هم بودن واقعا بی‌فایده است؟
سوالی که برای خیلی‌ها پیش میاد اینه که تلاش برای با هم بودن واقعا بی‌فایده است؟ هیچ شانسی هست که با هم آشتی کنن؟ قضیه از این قراره: فقط در صورتی با هم بودن جواب میده که هر دو طرف از رابطه خودشون درس گرفته باشن و رفتار‌ها یا فکر‌های غلطی که در طول دوستی داشتن رو تغییر داده باشن. افراد زیادی هستن که نیاز به جدایی موقت دارن تا بتونن با دید بهتری به رابطه نگاه کن و بفهمن برای بهتر شدن اون به چه کار‌هایی نیاز هست.
به صورت کلی فقط یه رابطه وحشتناک هیچ شانسی نداره. اما اگه مدام پشت سر هم بهم زدین و آشتی کردین و بهم زدین و ... فرقی نمی‌کنه الان تو قسمت خوب یا بد رابطه هستین، باید کاملا تمومش کنین. تصور کنین رابطه شما یک بشقاب چینی زیباست. اگه یه بار بشکنه، می‌تونین تکه‌های اونو دوباره به هم بچسبونین. اگه برای بار دوم بشکنه، باز هم می‌تونین تکه‌ها رو به هم بچسبونین، اما این دفعه به زمان خیلی بیشتری نیاز هست. ولی اگه هی بشکنه، بشکنه، بشکنه... در آخر با یه عالمه تکه طرفین که نمی‌تونین اون‌ها رو به هم بچسبونین. اهمیتی نداره چقدر اون بشقاب رو دوست دارین، بهتر بی‌خیالش بشین و یه بشقاب دیگه واسه خودتون پیدا کنین.
ارسال نظر