.svg)
آموزش طلایی درباره نژادپرستی و تبعیض های اجتماعی به کودکان
پارسینه: نژاد پرستی تا زمانی که والدین و بچه‌ها، این تعصب‌ها رو نبینن، متوجه آسیب‌هاش نباشن و خلاف جهت سیستمی که به این باورها سوخت می‌رسونه حرکت نکنن، پایان نخواهد یافت.
اگر فرض رو بر این بذاریم که شمایی که دارید این پست رو مطالعه می‌کنید، خودتون با تبعیض های نژادی مخالف هستید و تمام تلاش‌تون اینه که به تداوم این ماجرا دامن نزنید، ممکنه این سوال برای شما ایجاد شده باشه که فرزندان‌تون رو چه زمانی باید با چنین مفاهیم و معضلات اجتماعی آشنا کنید. اصلا شاید معتقد باشید که، چون نژاد، یک ساختار اجتماعی محسوب میشه، پس آموزش به کودکان در مورد این مفهوم، بیشتر باعث تداوم نژادپرستی میشه درسته؟
به نقل از ارگانیک مایندد؛ خیر رفقا اینطور نیست! تحقیقات، دقیقا خلاف این نتیجه‌گیری رو تایید میکنن: مکالمات آزادانه و آموزش‌های شفاف در مورد نژاد و نژادپرستی، می‌تونه به کاهش تعصب‌ها و افزایش عزت نفس کودکان اقلیت جامعه کمک کنه. بنابراین، تا زمانی که مدارس، آموزش در مورد تبعیض نژادی رو جدی نمی‌گیرن یا بعضا، تشدیدش هم میکنن، این وظیفه، به عهده والدین هست.
همه بچه‌ها، چه ما دل‌مون بخواد چه نه، از سنین بسیار پایین، کاملا متوجه تفاوت‌های نژادی، از رنگ پوست بگیر تا فرم چشم‌ها و نحوه متفاوت حرف زدن دیگران در اطراف‌شون میشن. تحقیقات ثابت کردن که حتی نوزادان سه ماهه، این تفاوت‌ها رو درک میکنن و حتی ترجیح میدن بیشتر به صورت کسانی خیره بشن که رنگ پوستی مشابه با والدین‌شون دارن. این آگاهی و تعصب نسبت به نژاد، در طول سال‌های دبستان بیشتر هم میشه؛ در تحقیقی که سال ۲۰۱۲، روی کودکان پیش دبستانی سفید پوست انجام شده، بعضی از اونها صراحتا عنوان کرده بودن که علاقه‌ای به داشتن دوستان سیاه پوست ندارن.
پس تلاش برای سرکوب این مسئله با عدم گفتگو در موردش، روش بسیار غلطیه؛ نادیده گرفتن یک معضل، هرگز اون رو از بین نمی‌بره، بلکه اثراتش رو تشدید می‌کنه. دلیلشم واضحه؛ نژادپرستی، صرفا به واسطه تعصب‌های شخصی به وجود نمیاد که فکر کنید با صحبت نکردن در موردش از تلقین کردن این دیدگاه به بچه‌ها جلوگیری میشه؛ بلکه مواجهه با هنجار‌های فرهنگی، قانون و سیاست‌گذاری‌های نژادپرستانه در محیط، خود به خود این باورها رو ایجاد و تقویت می‌کنه.
از طرف دیگه، خیلی از آدم‌ها، از صحبت در مورد این موضوع اجتناب میکنن، چون براشون تبدیل به یک تابوی اجتماعی شده، یا فکر میکنن بچه‌ها کم سن‌تر از اونی هستن که ظرفیت شنیدن موضوعاتی مثل تعصب، تبعیض و خشونت رو داشته باشن، یا حتی گاهی از اونجایی که خود افراد، با این معضل، مواجه و درگیر نیستن، اهمیت اون رو متاسفانه خیلی ناچیز می‌شمارن. در حالیکه نژادپرستی، واقعیت دردناک جهان ماست که خیلی‌ها اصلا انتخابی برای نادیده گرفتنش ندارن، چون هر روزشون رو با تبعیض و برخورد‌های توهین‌آمیز دیگران سپری میکنن.
به علاوه، بچه‌ها از مشاهدات‌شون چیز‌های زیادی یاد می‌گیرن؛ مثلا وقتی می‌بینن که بیشتر افراد متعلق به طبقه کارگر تو کشور ما افغان هستن، می‌تونن بفهمن که نژاد با پرستیژ و قدرت اجتماعی ارتباط داره. پس وقتی توضیحی بابت این تفاوت‌های مورد مشاهده‌شون دریافت نمی‌کنن، خودشون براش دلیل‌سازی میکنن و اینطوری میشه که متعصب میشن؛ چون نتیجه‌گیری میکنن که همه ایرانی‌ها حتما باهوش‌تر و بهترن که موقعیت اجتماعی بهتری دارن. پس اینجاست که والدین وظیفه دارن وارد عمل بشن و صراحتا این باورها رو به چالش بکشن؛ یعنی درست به موقع، نقش اجتماع، خشونت، جنگ و نژادپرستی سیستمی رو در ایجاد این نابرابری‌ها، یا جملاتی متناسب با سن بچه‌ها براشون توضیح بدن.
مطالعات انجام شده توسط محققین دو دانشگاه تگزاس و متودیست جنوبی، نشون میده بچه‌هایی که در معرض این آموزش‌ها قرار گرفتن، به مرور از میزان تعصب‌شون کم شده و نگرش مثبت‌تری نسبت به هم سن و سال‌های با ظاهر و نژاد متفاوت از خودشون داشتن. در همین رابطه، والدین باید سعی کنن، با ترغیب بچه‌ها به تعامل و معاشرت با افرادی که با خودشون متفاوت هستن، «احترام قائل بودن» برای زمینه‌های متفاوت فرهنگی رو در فرزندان‌شون پرورش بدن و تقویت کنن؛ چون روابط دوستانه، بهترین روش برای کاهش تعصب‌های ما هستن.
به علاوه، تو فضای خونه‌تون، حتما هر از چندگاهی کتاب‌ها، فیلم‌ها و سریال‌هایی رو انتخاب و همراه بچه‌هاتون تماشا کنید که بتونید از بین قصه‌ی اونها، به تبعیض‌های نژادی اشاره کنید و در عین حال، اگر دیدید که کودک شما، داره با تحقیر یا کلمات بد، در مورد کسی با نژاد متفاوت صحبت می‌کنه، به جای نادیده گرفتن این رفتار، یا حتی سرزنش و توبیخ کردنش، بهتره اول اطلاعات بیشتری ازش بگیرید، یعنی بپرسید که چی باعث شده چنین فکری داشته باشه، جمله‌ای که بیان کرده رو کجا شنیده و چه معنایی ازش درک کرده. اینطوری اون جنبه‌ای از ماجرا که باید بهش بپردازید و حل و فصلش کنید دست‌تون میاد. راستی، یک روش خوب دیگه هم اینه که در مورد «فرایند علمی» ایجاد رنگ پوست، ساختار ژنتیکی چهره‌ای باهاش صحت کنید.
به طور کلی، شاید چنین مکالماتی به نظرتون بیهوده و یا حتی معذب‌کننده باشه، ولی یادتون باشه، اونچه که فرزندان‌تون از جانب شما آموزش نبینن رو از رسانه، دوستان و تخیلات‌شون یاد می‌گیرن. نژادپرستی هم تا زمانی که والدین و بچه‌ها، این تعصب‌ها رو نبینن، متوجه آسیب‌هاش نباشن و خلاف جهت سیستمی که به این باورها سوخت می‌رسونه حرکت نکنن، پایان نخواهد یافت!
به نقل از ارگانیک مایندد؛ خیر رفقا اینطور نیست! تحقیقات، دقیقا خلاف این نتیجه‌گیری رو تایید میکنن: مکالمات آزادانه و آموزش‌های شفاف در مورد نژاد و نژادپرستی، می‌تونه به کاهش تعصب‌ها و افزایش عزت نفس کودکان اقلیت جامعه کمک کنه. بنابراین، تا زمانی که مدارس، آموزش در مورد تبعیض نژادی رو جدی نمی‌گیرن یا بعضا، تشدیدش هم میکنن، این وظیفه، به عهده والدین هست.
همه بچه‌ها، چه ما دل‌مون بخواد چه نه، از سنین بسیار پایین، کاملا متوجه تفاوت‌های نژادی، از رنگ پوست بگیر تا فرم چشم‌ها و نحوه متفاوت حرف زدن دیگران در اطراف‌شون میشن. تحقیقات ثابت کردن که حتی نوزادان سه ماهه، این تفاوت‌ها رو درک میکنن و حتی ترجیح میدن بیشتر به صورت کسانی خیره بشن که رنگ پوستی مشابه با والدین‌شون دارن. این آگاهی و تعصب نسبت به نژاد، در طول سال‌های دبستان بیشتر هم میشه؛ در تحقیقی که سال ۲۰۱۲، روی کودکان پیش دبستانی سفید پوست انجام شده، بعضی از اونها صراحتا عنوان کرده بودن که علاقه‌ای به داشتن دوستان سیاه پوست ندارن.
پس تلاش برای سرکوب این مسئله با عدم گفتگو در موردش، روش بسیار غلطیه؛ نادیده گرفتن یک معضل، هرگز اون رو از بین نمی‌بره، بلکه اثراتش رو تشدید می‌کنه. دلیلشم واضحه؛ نژادپرستی، صرفا به واسطه تعصب‌های شخصی به وجود نمیاد که فکر کنید با صحبت نکردن در موردش از تلقین کردن این دیدگاه به بچه‌ها جلوگیری میشه؛ بلکه مواجهه با هنجار‌های فرهنگی، قانون و سیاست‌گذاری‌های نژادپرستانه در محیط، خود به خود این باورها رو ایجاد و تقویت می‌کنه.
از طرف دیگه، خیلی از آدم‌ها، از صحبت در مورد این موضوع اجتناب میکنن، چون براشون تبدیل به یک تابوی اجتماعی شده، یا فکر میکنن بچه‌ها کم سن‌تر از اونی هستن که ظرفیت شنیدن موضوعاتی مثل تعصب، تبعیض و خشونت رو داشته باشن، یا حتی گاهی از اونجایی که خود افراد، با این معضل، مواجه و درگیر نیستن، اهمیت اون رو متاسفانه خیلی ناچیز می‌شمارن. در حالیکه نژادپرستی، واقعیت دردناک جهان ماست که خیلی‌ها اصلا انتخابی برای نادیده گرفتنش ندارن، چون هر روزشون رو با تبعیض و برخورد‌های توهین‌آمیز دیگران سپری میکنن.
به علاوه، بچه‌ها از مشاهدات‌شون چیز‌های زیادی یاد می‌گیرن؛ مثلا وقتی می‌بینن که بیشتر افراد متعلق به طبقه کارگر تو کشور ما افغان هستن، می‌تونن بفهمن که نژاد با پرستیژ و قدرت اجتماعی ارتباط داره. پس وقتی توضیحی بابت این تفاوت‌های مورد مشاهده‌شون دریافت نمی‌کنن، خودشون براش دلیل‌سازی میکنن و اینطوری میشه که متعصب میشن؛ چون نتیجه‌گیری میکنن که همه ایرانی‌ها حتما باهوش‌تر و بهترن که موقعیت اجتماعی بهتری دارن. پس اینجاست که والدین وظیفه دارن وارد عمل بشن و صراحتا این باورها رو به چالش بکشن؛ یعنی درست به موقع، نقش اجتماع، خشونت، جنگ و نژادپرستی سیستمی رو در ایجاد این نابرابری‌ها، یا جملاتی متناسب با سن بچه‌ها براشون توضیح بدن.
مطالعات انجام شده توسط محققین دو دانشگاه تگزاس و متودیست جنوبی، نشون میده بچه‌هایی که در معرض این آموزش‌ها قرار گرفتن، به مرور از میزان تعصب‌شون کم شده و نگرش مثبت‌تری نسبت به هم سن و سال‌های با ظاهر و نژاد متفاوت از خودشون داشتن. در همین رابطه، والدین باید سعی کنن، با ترغیب بچه‌ها به تعامل و معاشرت با افرادی که با خودشون متفاوت هستن، «احترام قائل بودن» برای زمینه‌های متفاوت فرهنگی رو در فرزندان‌شون پرورش بدن و تقویت کنن؛ چون روابط دوستانه، بهترین روش برای کاهش تعصب‌های ما هستن.
به علاوه، تو فضای خونه‌تون، حتما هر از چندگاهی کتاب‌ها، فیلم‌ها و سریال‌هایی رو انتخاب و همراه بچه‌هاتون تماشا کنید که بتونید از بین قصه‌ی اونها، به تبعیض‌های نژادی اشاره کنید و در عین حال، اگر دیدید که کودک شما، داره با تحقیر یا کلمات بد، در مورد کسی با نژاد متفاوت صحبت می‌کنه، به جای نادیده گرفتن این رفتار، یا حتی سرزنش و توبیخ کردنش، بهتره اول اطلاعات بیشتری ازش بگیرید، یعنی بپرسید که چی باعث شده چنین فکری داشته باشه، جمله‌ای که بیان کرده رو کجا شنیده و چه معنایی ازش درک کرده. اینطوری اون جنبه‌ای از ماجرا که باید بهش بپردازید و حل و فصلش کنید دست‌تون میاد. راستی، یک روش خوب دیگه هم اینه که در مورد «فرایند علمی» ایجاد رنگ پوست، ساختار ژنتیکی چهره‌ای باهاش صحت کنید.
به طور کلی، شاید چنین مکالماتی به نظرتون بیهوده و یا حتی معذب‌کننده باشه، ولی یادتون باشه، اونچه که فرزندان‌تون از جانب شما آموزش نبینن رو از رسانه، دوستان و تخیلات‌شون یاد می‌گیرن. نژادپرستی هم تا زمانی که والدین و بچه‌ها، این تعصب‌ها رو نبینن، متوجه آسیب‌هاش نباشن و خلاف جهت سیستمی که به این باورها سوخت می‌رسونه حرکت نکنن، پایان نخواهد یافت!
ارسال نظر