۱۶ شهريور ۱۴۰۱ - ۲۱:۰۰
۰
کد خبر: ۷۹۱۷۵۹
علت احساس تنهایی علیرغم حضور در رابطه عاطفی چیست؟
پارسینه: اگر هر دو تصمیم دارید شرایط رو اصلاح کنید، لازمه که مرتب و مداوم، با لحنی عاری از قضاوت، سرزنش و اتهام، صرفا به هدف شناسایی آسیب‌های احتمالی رابطه‌تون و پیدا کردن روشی برای حل و فصل‌شون، با همدیگه حرف بزنید.
احساس تنهایی مختص آدم‌های مجرد و تنها نیست؛ بلکه برعکس، به وجود اومدن این حالت، علیرغم حضور در رابطه عاطفی بلند مدت و متعهدانه، مسئله بسیار شایعیه و دو تا علت مهم داره: یا معضلی در اون رابطه وجود داره که توش احساس تنهایی موج می‌زنه و یا خود شخص، به دنبال پر کردن خلا وجودش، وارد رابطه شده که همچین راهکاری هیچوقت جواب نمیده!
به نقل از ارگانیک مایندد؛ اگه فرض کنیم احساس تنهایی، ناشی از مشکلی در رابطه عاطفی باشه؛ یکی از دلایلش می‌تونه مخدوش شدن یا از بین رفتن تعامل بین اون دو نفر باشه، یعنی طرفین احساس کنن انگار با هم غریبه شدن. ترس ناشی از آسیب‌پذیر بودن مقابل همدیگه هم شدیدا می‌تونه به احساس غریبگی در رابطه دامن بزنه. یعنی زمانی که شما نمی‌تونید با شفافیت، در مورد عمیق‌ترین و آزاردهنده‌ترین افکار و احساساتتون با شریک‌تون که قراره نزدیک‌ترین شخص به شما باشه صحبت کنید، نتیجه‌ش میشه احساس غریبگی!
علت دیگه، مقایسه رابطه‌تون با اونچه که در فضای مجازی کوفتی از روابط بقیه می‌بینید، هست. چرا که به واسطه این مقایسه‌ها، احساس کمبودی در شما متبلور میشه که باعث میشه به مرور و به طور غیرارادی، بین خودتون و پارتنرتون فاصله ناخوشایندی ایجاد بشه و در بطن این فاصله، احساس تنهایی، فرصتی برای جوونه زدن پیدا میکنه. حالا باید چه کرد؟
من پیشنهاد می‌کنم در قدم اول با پارتنرتون در مورد این احساس حرف بزنید؛ قول میدم این احساس تنهایی در ایشون هم حضور داره، بنابراین احساس تنهایی‌تون رو در چارچوب رابطه‌تون بررسی کنید: آیا شدت این تنهایی، زمانی که در کنار هم هستید بیشتر میشه؟ آیا احساس تنهایی در شما، بیشتر از زمانی شده که در این رابطه نبودید؟ آیا زمانی بوده که در مقایسه با الان، از طرف شریک عاطفی‌تون احساس رضایت خیلی بیشتری رو تجربه کرده باشید؟
اگر پاسخ‌تون به سوالات بالا مثبت هست و هر دو تصمیم دارید شرایط رو اصلاح کنید، لازمه که مرتب و مداوم، با لحنی عاری از قضاوت، سرزنش و اتهام، صرفا به هدف شناسایی آسیب‌های احتمالی رابطه‌تون و پیدا کردن روشی برای حل و فصل‌شون، با همدیگه حرف بزنید. به علاوه، توی صحبت‌هاتون، سعی کنید زاویه دید طرف مقابل و هر فاکتور استرس‌زای بیرونی که می‌تونه باعث و بانی این دوری عاطفی شده باشه رو در نظر بگیرید. توصیه می‌کنم که طی این مسیر، حتما از کمک متخصص زوج درمانگر، برای آموزش دیدن شیوه‌های سالم و موثر ارتباطی، برای کاهش تنش بین‌تون و تنظیم و مدیریت احساسات خودتون، قبل از ورود به یک مکالمه دو نفره، استفاده کنید.
مقاله مرتبط: زوج درمانی چیست؟
و، اما در مورد فرض دوم که میگه احساس تنهایی، ناشی از خلا‌های درونی خود طرفه؛ اگر بعد از حرف زدن با پارتنرتون متوجه شدید که ایشون می‌تونه با مثال‌های کاملا مشخص و درست نشون بده که صادقانه، برای رضایت عاطفی شما تلاش کرده، اونوقته که احساس تنهایی شما ناشی از رابطه‌تون نیست، احتمالا خیلی قبل‌تر از شروع این رابطه همراه‌تون بوده و به مسائل درونی خودتون برمی‌گرده.
در این صورت، به سایر روابط‌تون، چه روابط عاطفی گذشته، چه تعاملاتی که با دوستان و نزدیکان‌تون دارید نگاه دقیقی بندازین؛ آیا زیاد پیش میاد که علی رغم حضور دیگران دچار این احساس بشید؟ آیا شده که در روابط عاطفی قبلی‌تون، به محض اینکه هیجان روز‌های اول فروکش میکنه، تنهایی سراغ‌تون بیاد؟ در واقع، شما باید بررسی کنید که آیا احساساتی که تجربه می‌کنید، بیشتر از اون که مختص پارتنرتون و رابطه عاطفی امروز شما باشن، یک الگوی تکراری و همیشگی هستن یا نه؟
از اینجا به بعد، باید به جای تلاش برای از بین بردن این حالت، باهاش رو به رو بشید؛ شاید به نظرتون عجیب باشه، اما روش کاهش حس تنهایی، لزوما محاصره کردن خودتون با آدم‌ها نیست. اتفاقا شما باید راحت بودن با تنهایی رو یاد بگیرید، تا دیگه ازش اجتناب نکنید؛ پس برای شروع این مسیر، خوب بررسی کنید که چه احساسات و افکاری در زمان‌های تنهایی، درون شما می‌جوشه و بالا میاد که تحملش رو براتون انقدر سخت میکنه؟ دقیقا وقتی به این نقطه برسید و ریشه رو کشف کنید، تازه می‌تونید برای رفعش اقدام کنید. راستی، توی این راه، کمک گرفتن از روانشناس متخصص زمینه فردی رو هم فراموش نکنید.
به نقل از ارگانیک مایندد؛ اگه فرض کنیم احساس تنهایی، ناشی از مشکلی در رابطه عاطفی باشه؛ یکی از دلایلش می‌تونه مخدوش شدن یا از بین رفتن تعامل بین اون دو نفر باشه، یعنی طرفین احساس کنن انگار با هم غریبه شدن. ترس ناشی از آسیب‌پذیر بودن مقابل همدیگه هم شدیدا می‌تونه به احساس غریبگی در رابطه دامن بزنه. یعنی زمانی که شما نمی‌تونید با شفافیت، در مورد عمیق‌ترین و آزاردهنده‌ترین افکار و احساساتتون با شریک‌تون که قراره نزدیک‌ترین شخص به شما باشه صحبت کنید، نتیجه‌ش میشه احساس غریبگی!
علت دیگه، مقایسه رابطه‌تون با اونچه که در فضای مجازی کوفتی از روابط بقیه می‌بینید، هست. چرا که به واسطه این مقایسه‌ها، احساس کمبودی در شما متبلور میشه که باعث میشه به مرور و به طور غیرارادی، بین خودتون و پارتنرتون فاصله ناخوشایندی ایجاد بشه و در بطن این فاصله، احساس تنهایی، فرصتی برای جوونه زدن پیدا میکنه. حالا باید چه کرد؟
من پیشنهاد می‌کنم در قدم اول با پارتنرتون در مورد این احساس حرف بزنید؛ قول میدم این احساس تنهایی در ایشون هم حضور داره، بنابراین احساس تنهایی‌تون رو در چارچوب رابطه‌تون بررسی کنید: آیا شدت این تنهایی، زمانی که در کنار هم هستید بیشتر میشه؟ آیا احساس تنهایی در شما، بیشتر از زمانی شده که در این رابطه نبودید؟ آیا زمانی بوده که در مقایسه با الان، از طرف شریک عاطفی‌تون احساس رضایت خیلی بیشتری رو تجربه کرده باشید؟
اگر پاسخ‌تون به سوالات بالا مثبت هست و هر دو تصمیم دارید شرایط رو اصلاح کنید، لازمه که مرتب و مداوم، با لحنی عاری از قضاوت، سرزنش و اتهام، صرفا به هدف شناسایی آسیب‌های احتمالی رابطه‌تون و پیدا کردن روشی برای حل و فصل‌شون، با همدیگه حرف بزنید. به علاوه، توی صحبت‌هاتون، سعی کنید زاویه دید طرف مقابل و هر فاکتور استرس‌زای بیرونی که می‌تونه باعث و بانی این دوری عاطفی شده باشه رو در نظر بگیرید. توصیه می‌کنم که طی این مسیر، حتما از کمک متخصص زوج درمانگر، برای آموزش دیدن شیوه‌های سالم و موثر ارتباطی، برای کاهش تنش بین‌تون و تنظیم و مدیریت احساسات خودتون، قبل از ورود به یک مکالمه دو نفره، استفاده کنید.
مقاله مرتبط: زوج درمانی چیست؟
و، اما در مورد فرض دوم که میگه احساس تنهایی، ناشی از خلا‌های درونی خود طرفه؛ اگر بعد از حرف زدن با پارتنرتون متوجه شدید که ایشون می‌تونه با مثال‌های کاملا مشخص و درست نشون بده که صادقانه، برای رضایت عاطفی شما تلاش کرده، اونوقته که احساس تنهایی شما ناشی از رابطه‌تون نیست، احتمالا خیلی قبل‌تر از شروع این رابطه همراه‌تون بوده و به مسائل درونی خودتون برمی‌گرده.
در این صورت، به سایر روابط‌تون، چه روابط عاطفی گذشته، چه تعاملاتی که با دوستان و نزدیکان‌تون دارید نگاه دقیقی بندازین؛ آیا زیاد پیش میاد که علی رغم حضور دیگران دچار این احساس بشید؟ آیا شده که در روابط عاطفی قبلی‌تون، به محض اینکه هیجان روز‌های اول فروکش میکنه، تنهایی سراغ‌تون بیاد؟ در واقع، شما باید بررسی کنید که آیا احساساتی که تجربه می‌کنید، بیشتر از اون که مختص پارتنرتون و رابطه عاطفی امروز شما باشن، یک الگوی تکراری و همیشگی هستن یا نه؟
از اینجا به بعد، باید به جای تلاش برای از بین بردن این حالت، باهاش رو به رو بشید؛ شاید به نظرتون عجیب باشه، اما روش کاهش حس تنهایی، لزوما محاصره کردن خودتون با آدم‌ها نیست. اتفاقا شما باید راحت بودن با تنهایی رو یاد بگیرید، تا دیگه ازش اجتناب نکنید؛ پس برای شروع این مسیر، خوب بررسی کنید که چه احساسات و افکاری در زمان‌های تنهایی، درون شما می‌جوشه و بالا میاد که تحملش رو براتون انقدر سخت میکنه؟ دقیقا وقتی به این نقطه برسید و ریشه رو کشف کنید، تازه می‌تونید برای رفعش اقدام کنید. راستی، توی این راه، کمک گرفتن از روانشناس متخصص زمینه فردی رو هم فراموش نکنید.
