اهمیت آموزش در مورد رابطه جنسی به فرزندان

صحبت در خصوص مسائل جنسی با کودکان، برای اکثرا والدین، نه تنها تجربه معذب‌کننده و ناخوشایندیه بلکه اونا تصورشون اینه که ارائه اطلاعات جنسی به بچه‌ها، ممکنه حتی کودکان رو به سمت فعالیت‌های جنسی زود‌هنگام، بلوغ جنسی زودرس و کلی پیامد ناخوشایند دیگه کنه، در حالیکه، موضوع دقیقا بر عکسه، به پشتوانه کلی تحقیق و پژوهش، اگه این گفتگو‌ها به موقع و به اندازه کافی اتفاق نیفته، پیامد‌های بی‌شماری کودکان رو تهدید خواهد کرد. حالا امروز تصمیم دارم راجع به این ماجرا خدمتتون توضیحاتی بدم.

به نقل از ارگانیک مایندد؛ جالبه بدونید والدینی که فرزندانشون رو با روش‌های سختگیرانه، کنترل‌گرایانه و گفتگو‌هایی مبتنی بر القا‌ی ترس و وحشت و ممنوعیت «در رابطه با مقوله‌های جنسی» تربیت می‌کنن، شدیدا اون‌ها رو در معرض روابط جنسی زودهنگام و پرخطر قرار میدن! براساس یه نظرسنجی تو سال ۲۰۱۲، ۸۷ درصد نوجوان‌ها گفته بودن، اگه امکان یه مکالمه صریح و صادقانه با والدین‌شون راجع به کنجکاوی‌های جنسی‌شون داشتن، به تعویق انداختن تجربه‌های جنسی، براشون آسون‌تر میشد.

بنابراین، خاطرتون باشه، به محض کنجکاوی فرزندتون در این زمینه‌ها، آموزش در مورد بهداشت جنسی، بدن، حفظ مرز، حریم خصوصی، امنیت و لزوم رضایت و توافق رو آغاز کنید. دقت کنید که قرار نیست این گفتگو تنها یکبار صورت بگیره؛ بلکه توضیح و آموزش این مسائل، باید موازی و متناسب با رشد کودک، ادامه پیدا کنه.

نقطه شروع، می‌تونه آموزش اسامی صحیح و علمی اعضای بدن باشه. به هیچ عنوان از اسامی من در آوردی استفاده نکنید تا فرزندان‌تون رو متوجه کنید، نیازی به خجالت کشیدن از این بخش‌های بدن نیست. اینطوری، در صورتی که سوالی داشته باشن، مشکلی براشون پیش بیاد، یا آسیبی بهشون برسه، هم می‌تونن روی شما به عنوان یک منبع موثق و پذیرا حساب کنن هم به درستی موضوع رو براتون توصیف کنن.

یادتون باشه، مکالمه واضح و مشخص در مورد نحوه برخورد صحیح و محافظت از خودشون، در صورتی که کسی بی‌اجازه و به شکلی ناخوشایند بدنشون رو لمس کنه، بسیار حیاتیه. برای درک درست از مفهوم رضایت، ضروریه که به بچه‌تون اجازه بدین، خودش در مورد افرادی که لمسش می‌کنن، تصمیم بگیره و هرگز اون‌ها رو وادار به آغوش گرفتن یا به آغوش گرفته شدن اعضای فامیل و دوستانشون نکنید.

بهتره قبل از شروع صحبت‌تون، دقیق و کامل به سوالی که بچه ازتون می‌پرسه گوش بدید، تا به اندازه ظرفیتش اطلاعات بدید، نه کمتر، نه بیشتر. به طور مثال، اگه می‌پرسن بچه چجوری به وجود میاد؟ سوال رو با سوال جواب بدین: تو فکر میکنی بچه چه جوری به وجود میاد؟ تا متوجه بشین خودشون چقدر اطلاعات دارن و دقیقا در چه موردی کنجکاون. کودکی که در مورد نحوه شکل‌گیری نوزاد سوال داره، با پاسخی در حد ترکیب اسپرم و تخمک و رشد جنین در رحم مادر قانع میشه، اما کودکی که میخواد در مورد سکس بدونه، طبیعتا به دنبال توضیح کامل‌تریه. به هر حال، پاسخ‌تون رو با یکی دو جمله کوتاه و به لحاظ علمی درست، شروع کنید و بعد به بچه اجازه هضم اطلاعات اولیه رو بدید، اگر به سوالاتش ادامه داد، احتمالا برای دریافت اطلاعات بیشتر آمادگی داره؛ اما اغلب کودکان، با همون میزان اطلاعات محدودی که با آغوش باز و اعتماد به نفس بهشون ارائه شده، قانع میشن و ذهن‌شون به سمت مسائل دیگه‌ای معطوف میشه.

والدینی که به کمک روش‌های دیگه‌ای مثل لقاح مصنوعی یا استفاده از رحم جایگزین بچه‌دار شدن، بهتره متناسب با شرایط‌شون، پاسخی برای فرزندشون آماده کنن و براش توضیح بدن که این روز‌ها به دلیل پیشرفت علم، شیوه‌های زیادی برای بچه‌دار شدن وجود داره.

در نهایت، نیازی نیست که والدین همه چیز رو بدونن و بلد باشن؛ پس اگر در مورد شیوه درست آموزش و بیان این مطالب مطمئن نیستین، خودتون رو سرزنش نکنید؛ منابع زیادی برای یادگیری این مطالب وجود داره، بنابراین، مطالعه کافی و کمک گرفتن از روانشناس کودک و نوجوان رو برای عبور صحیح از این مسیر، حتما در برنامه خودتون قرار بدید. راستی حتما بهتون توصیه می‌کنم که به فرزندتون اجازه بدین، به تنهایی با روانشناس‌شون ملاقات داشته باشن تا فرصتی برای مطرح کردن سوالات خصوصی و محرمانه داشته باشن.