.svg)
سیستیت یا التهاب مجاری ادراری چیست؟
پارسینه: سیستیت تورم و التهاب مجاری ادراری می‌باشد. بیشترین و معمول‌ترین علت سیستیت عفونت باکتریال است. معمول‌ترین ظهور سیستیت شامل احساس سوزش و فوریت اجابت مزاج می‌باشد. این امر به تعداد در بانوان رخ می‌دهد و گا‌ها در مردان و کودکان نیز رخ می‌دهد.
سیستیت تورم و التهاب مجاری ادراری می‌باشد. بیشترین و معمول‌ترین علت سیستیت عفونت باکتریال است. معمول‌ترین ظهور سیستیت شامل احساس سوزش و فوریت اجابت مزاج می‌باشد. این امر به تعداد در بانوان رخ می‌دهد و گا‌ها در مردان و کودکان نیز رخ می‌دهد.
در بیشتر موارد، علائم سیستیت پس از مدت ۲ تا ۳ روز حتی بدون درمان ناپدید می‌شود، اما در برخی موارداین وضعیت شدید بوده و جهت جلوگیری از پیشروی و وخیم‌تر شدن وضعیت معالجه‌های پزشکی و دارویی مناسب مورد نیاز است.
این بیماری رایج‌ترین حالت عفونت مجاری ادراری می‌باشد که با ملتهب شدن و سوزش مثانه شناخته می‌شود. این امر تهدید جانی برای فرد ندارد، ولی تاثیر منفی به سزایی در کیفیت زندگی بیمار می‌گذارد. با این حال بررسی و مدیریت سریع این وضعیت جهت جلوگیری از گسترش عفونت به کلیه‌ها اهمیت بسیاری دارد.
بانوان به علت کوتاه‌تر بودن آناتومیک مجاری ادراری بیشتر در معرض خطر کیستیتس می‌باشند و باکتری راه ساده تری جهت دسترسی به مثانه و ایجاد عفونت دارد. عوامل خطر معمول سیستیت عبارتند از:
فعالیت جنسی: تماس‌های نزدیک جنسی ممکن است باعث انتقال باکتری ویا دیگر عفونت‌ها به درون مجاری ادراری شود.
در بیشتر موارد، علائم سیستیت پس از مدت ۲ تا ۳ روز حتی بدون درمان ناپدید می‌شود، اما در برخی موارداین وضعیت شدید بوده و جهت جلوگیری از پیشروی و وخیم‌تر شدن وضعیت معالجه‌های پزشکی و دارویی مناسب مورد نیاز است.
این بیماری رایج‌ترین حالت عفونت مجاری ادراری می‌باشد که با ملتهب شدن و سوزش مثانه شناخته می‌شود. این امر تهدید جانی برای فرد ندارد، ولی تاثیر منفی به سزایی در کیفیت زندگی بیمار می‌گذارد. با این حال بررسی و مدیریت سریع این وضعیت جهت جلوگیری از گسترش عفونت به کلیه‌ها اهمیت بسیاری دارد.
بانوان به علت کوتاه‌تر بودن آناتومیک مجاری ادراری بیشتر در معرض خطر کیستیتس می‌باشند و باکتری راه ساده تری جهت دسترسی به مثانه و ایجاد عفونت دارد. عوامل خطر معمول سیستیت عبارتند از:
فعالیت جنسی: تماس‌های نزدیک جنسی ممکن است باعث انتقال باکتری ویا دیگر عفونت‌ها به درون مجاری ادراری شود.
دیابت: بیمارانی که از دیابت رنج می‌برند سطوح بیشتری از قند در ادرارشان موجود است که این امر شرایط و محیط مناسبی را برای رشد باکتری ایجاد می‌کند که باعث عفونت‌های مجاری ادراری مانند این بیماری می‌شود. از کار افتادگی
کلیه: بیمارانی که دارای مشکلات مرتبط با کلیه مانند از کار افتادگی کلیه می‌باشند کاهش به سزایی در دفع ادرار داشته و بیشتر ادرار را در مثانه خود نگه می‌دارند که این خود باعث رشد باکتری و ایجاد عفونت‌هایی مانند سیستیت شود.
بی تحرکی به مدت طولانی: بیماران بستری از کاتتر ادرار برای مدتی طولانی استفاده میکنند و حضور چنین وسایل و مواد نا آشنا در مسیر ادراری باعث حساس شدن و ایجاد عفونت می‌شود. بیماران آسیب دیده در ناحیه مغز و یا ستون فقرات که معمولا بستری می‌باشند باید به تکرار جهت عفونت‌های مجاری ادراری و سیستیت چک شوند.
استفاده از دیافراگم جهت جلوگیری از بارداری: هرگونه جای گذاری اشیاء جهت جلوگیری از بارداری به عنوان قسمتی ناشناخته برای بدن محسوب شده و بدن فرد مستعد ایجاد عفونت خواهد شد. شیمی درمانی یا تشعشع رادیویی: تشعشعات رادیویی و شیمی درمانی سیستم ایمنی بدن را ضعیف می‌کند و خطر ایجاد عفونت را افزایش می‌دهد.
حاملگی یا یائسگی: نامتعادل شدن هورمون‌ها که با چنین وضعیت‌هایی شناخته می‌شوند سیستم ایمنی بدن را کاهش داده و امکان مبتلا شدن به عفونت‌ها را بیشتر می‌کند.
عوارض آن چیست؟
تشخیص و درمان زود هنگام این بیماری جهت جلوگیری از پیشرفت و ایجاد عوارض بعدی آن اهمیت بسیار دارد. سیستیت درمان نشده باعث رشد و افزایش شرایط زیر می‌شود: عفونت کلیه‌ها زخم شدن لایه داخل مثانه از کار افتادگی کلیه‌ها سندرم دردناک مثانه ویا سیستیت بینشده خون داخل ادرار (هماتوریا) مشکلات رفلاکس ادرار در کودکان تشخیص این بیماری چگونه است؟ تشخیص سیستیت هم شامل معاینات فیزیکی و هم تست‌های آزمایشگاهی می‌باشد.
معاینات فیزیکی
این معاینات شامل جزئیات گذشته بیمار می‌باشد. جزئیات درباره دفعات ادرار، لزوم و شدت نیاز به دفع ادرار در شب، نوع و محل درد ایجاد شده می‌می باشد. همچنین سوابق پزشکی جهت مشخص شدن بیماری‌های اساسی مانند دیابت و دارو‌های مصرف شده قابل اهمیت است. دیگر تست‌های آزمایشگاهی عبارتند از:
بررسی کامل ادرار: تجزیه و تحلیل ادرار به تشخیص بیماری‌های اساسی مانند دیابت ویا عفونت‌های مرتبط با کلیه کمک می‌کند. بررسی نمونه ادرار جهت چک کردن سلول‌های خونی، سلول‌های مخاطی، کتون ها، سلول‌های چرکی و افزایش سطح گلوکز انجام می‌شود.
کشت میکروب ادرار: این تست شامل بررسی دقیق میکروسکپی نمونه ادرار می‌باشد جهت یافتن نوع باکتری که باعث ایجاد سیستیت شده است. این امر به پزشک جهت انتخاب و انجام درمان و بهترین تجویز دارو‌های آنتی بیوتیک برای عفونت‌ها کمک می‌کند.
کیستوسکوپی: در این روال، کیستوسکوپ که لوله‌ای باریک به همراه یک دوربین کوچک است وارد مجاری ادراری شده و در نهایت به داخل مثانه می‌رود. این امر به نمایان شدن و رویت مجاری ادراری و مثانه جهت دیده شدن نشانه‌ای از عفونت کمک می‌کند.
سیستم فراصوت: در این روال، مثانه و دیگر نواحی مجاری ادراری به وسیله فراصوت بررسی شده و جهت زیر نظر گرفتن هرگونه رشد غیر معمول مانند تومور استفاده می‌شود.
کلیه: بیمارانی که دارای مشکلات مرتبط با کلیه مانند از کار افتادگی کلیه می‌باشند کاهش به سزایی در دفع ادرار داشته و بیشتر ادرار را در مثانه خود نگه می‌دارند که این خود باعث رشد باکتری و ایجاد عفونت‌هایی مانند سیستیت شود.
بی تحرکی به مدت طولانی: بیماران بستری از کاتتر ادرار برای مدتی طولانی استفاده میکنند و حضور چنین وسایل و مواد نا آشنا در مسیر ادراری باعث حساس شدن و ایجاد عفونت می‌شود. بیماران آسیب دیده در ناحیه مغز و یا ستون فقرات که معمولا بستری می‌باشند باید به تکرار جهت عفونت‌های مجاری ادراری و سیستیت چک شوند.
استفاده از دیافراگم جهت جلوگیری از بارداری: هرگونه جای گذاری اشیاء جهت جلوگیری از بارداری به عنوان قسمتی ناشناخته برای بدن محسوب شده و بدن فرد مستعد ایجاد عفونت خواهد شد. شیمی درمانی یا تشعشع رادیویی: تشعشعات رادیویی و شیمی درمانی سیستم ایمنی بدن را ضعیف می‌کند و خطر ایجاد عفونت را افزایش می‌دهد.
حاملگی یا یائسگی: نامتعادل شدن هورمون‌ها که با چنین وضعیت‌هایی شناخته می‌شوند سیستم ایمنی بدن را کاهش داده و امکان مبتلا شدن به عفونت‌ها را بیشتر می‌کند.
عوارض آن چیست؟
تشخیص و درمان زود هنگام این بیماری جهت جلوگیری از پیشرفت و ایجاد عوارض بعدی آن اهمیت بسیار دارد. سیستیت درمان نشده باعث رشد و افزایش شرایط زیر می‌شود: عفونت کلیه‌ها زخم شدن لایه داخل مثانه از کار افتادگی کلیه‌ها سندرم دردناک مثانه ویا سیستیت بینشده خون داخل ادرار (هماتوریا) مشکلات رفلاکس ادرار در کودکان تشخیص این بیماری چگونه است؟ تشخیص سیستیت هم شامل معاینات فیزیکی و هم تست‌های آزمایشگاهی می‌باشد.
معاینات فیزیکی
این معاینات شامل جزئیات گذشته بیمار می‌باشد. جزئیات درباره دفعات ادرار، لزوم و شدت نیاز به دفع ادرار در شب، نوع و محل درد ایجاد شده می‌می باشد. همچنین سوابق پزشکی جهت مشخص شدن بیماری‌های اساسی مانند دیابت و دارو‌های مصرف شده قابل اهمیت است. دیگر تست‌های آزمایشگاهی عبارتند از:
بررسی کامل ادرار: تجزیه و تحلیل ادرار به تشخیص بیماری‌های اساسی مانند دیابت ویا عفونت‌های مرتبط با کلیه کمک می‌کند. بررسی نمونه ادرار جهت چک کردن سلول‌های خونی، سلول‌های مخاطی، کتون ها، سلول‌های چرکی و افزایش سطح گلوکز انجام می‌شود.
کشت میکروب ادرار: این تست شامل بررسی دقیق میکروسکپی نمونه ادرار می‌باشد جهت یافتن نوع باکتری که باعث ایجاد سیستیت شده است. این امر به پزشک جهت انتخاب و انجام درمان و بهترین تجویز دارو‌های آنتی بیوتیک برای عفونت‌ها کمک می‌کند.
کیستوسکوپی: در این روال، کیستوسکوپ که لوله‌ای باریک به همراه یک دوربین کوچک است وارد مجاری ادراری شده و در نهایت به داخل مثانه می‌رود. این امر به نمایان شدن و رویت مجاری ادراری و مثانه جهت دیده شدن نشانه‌ای از عفونت کمک می‌کند.
سیستم فراصوت: در این روال، مثانه و دیگر نواحی مجاری ادراری به وسیله فراصوت بررسی شده و جهت زیر نظر گرفتن هرگونه رشد غیر معمول مانند تومور استفاده می‌شود.
ارسال نظر