۱۴ تير ۱۴۰۱ - ۱۵:۳۲
۰
کد خبر: ۷۸۳۵۹۳
اثرات تک فرزند بودن در بزرگسالی
پارسینه: شاید یکی از تنها دلایلی که به فکر باردار شدن برای بار دوم هستید این باشد که تا به حال فقط یک فرزند داشته‌اید و واقعاً نمی‌خواهید آن‌ها تک فرزند باشند.
این چیزی است که ذهن بسیاری از والدین را درگیر می‌کند، زیرا آن‌ها سعی می‌کنند تصمیم بگیرند که آیا باید از یک فرزند به دو فرزند جهش کنند یا نه. تنها کودکان اغلب ممکن است توسط جامعه در کل مورد انگ قرار بگیرند، زیرا مردم اغلب به والدین می‌گویند که اگر تنها یک فرزند داشته باشند لوس و خودخواه بزرگ می‌شوند. اما به نظر نمی‌رسد که اینطور باشد.
"سندرم تنها کودک" احتمالاً یک افسانه است:
"سندرم تنها فرزند" به احتمال زیاد یک افسانه است. تحقیقات نشان داده است که تنها کودکانی که در جامعه شهری امروزی رشد می‌کنند "فرصت زیادی برای معاشرت با کودکان دیگر دارند، چه در مهدکودک، مدرسه، در محل دوست یا خانواده یا حتی اجتماع یا رویداد‌های ورزشی. تحقیقات آن‌ها همچنین نشان داد که روانشناسان معتقدند"عوامل زیادی" در شخصیت کودک وجود دارد. این موضوع چندان سیاه و سفید نیست که صرفاً در مورد بزرگ شدن یا نبودن آن‌ها با خواهر و برادر باقی بماند. آن‌ها خاطرنشان می‌کنند که برخی از افراد به طور طبیعی خجالتی‌تر، ترسو یا درون گرا هستند و واقعاً ربطی به داشتن یا نداشتن خواهر و برادر در دوران رشد ندارند.
آن‌ها می‌توانند رابطه مثبت‌تری با والدین داشته باشند:
اکثر تک‌فرزندان یک "رابطه مثبت" با والدین خود ایجاد کردند که این می‌تواند به دلیل توجه فردی باشد که در دوران کودکی از آن‌ها دریافت کردند. آن دعوا‌های خواهر و برادری وجود ندارد که از هم جدا شوند یا سعی کنند برای جلب توجه والدینشان بجنگند. حتی اگر تک‌فرزندان رابطه خوبی با والدین خود دارند، لزوماً به این معنا نیست که آن‌ها در بزرگسالی وقت بیشتری را با آن‌ها بگذرانند. مطالعه آن‌ها نشان داد که تنها بچه‌ها حدود ۲۰ درصد زمان کمتری را با اقوامشان نسبت به بچه‌های دارای خواهر و برادر می‌گذرانند.
"سندرم تنها کودک" احتمالاً یک افسانه است:
"سندرم تنها فرزند" به احتمال زیاد یک افسانه است. تحقیقات نشان داده است که تنها کودکانی که در جامعه شهری امروزی رشد می‌کنند "فرصت زیادی برای معاشرت با کودکان دیگر دارند، چه در مهدکودک، مدرسه، در محل دوست یا خانواده یا حتی اجتماع یا رویداد‌های ورزشی. تحقیقات آن‌ها همچنین نشان داد که روانشناسان معتقدند"عوامل زیادی" در شخصیت کودک وجود دارد. این موضوع چندان سیاه و سفید نیست که صرفاً در مورد بزرگ شدن یا نبودن آن‌ها با خواهر و برادر باقی بماند. آن‌ها خاطرنشان می‌کنند که برخی از افراد به طور طبیعی خجالتی‌تر، ترسو یا درون گرا هستند و واقعاً ربطی به داشتن یا نداشتن خواهر و برادر در دوران رشد ندارند.
آن‌ها می‌توانند رابطه مثبت‌تری با والدین داشته باشند:
اکثر تک‌فرزندان یک "رابطه مثبت" با والدین خود ایجاد کردند که این می‌تواند به دلیل توجه فردی باشد که در دوران کودکی از آن‌ها دریافت کردند. آن دعوا‌های خواهر و برادری وجود ندارد که از هم جدا شوند یا سعی کنند برای جلب توجه والدینشان بجنگند. حتی اگر تک‌فرزندان رابطه خوبی با والدین خود دارند، لزوماً به این معنا نیست که آن‌ها در بزرگسالی وقت بیشتری را با آن‌ها بگذرانند. مطالعه آن‌ها نشان داد که تنها بچه‌ها حدود ۲۰ درصد زمان کمتری را با اقوامشان نسبت به بچه‌های دارای خواهر و برادر می‌گذرانند.
