ریزگردها منجر به سکته مغزی می شوند

بر اساس مطالعه جدیدی که روز گذشته در مجله تخصصی پزشکی آکادمی نورولوژی آمریکا منتشر شده است، مشخص شد زندگی در مناطقی با آلودگی هوای بالاتر با افزایش خطر مرگ در بیمارستان در اثر سکته مغزی همراه است و این خطر بسته به اندازه ذرات آلودگی هوا متفاوت است.

این مطالعه به بررسی سه اندازه ذرات آلودگی هوا پرداخت. ذرات معلق معمولا از مایعات یا جامدات معلق در هوا تشکیل شده اند. ذرات زیر PM1میکرون، ،کمتر از یک میکرون قطر دارند و شامل دوده و مه دود هستند. ذرات ریز PM2.5 قطری کمتر از 2.5 میکرون دارد و شامل خاکستر بادی حاصل از احتراق زغال سنگ هستند و ذرات معلق قابل تنفس، PM10، قطری کمتر از ۱۰ میکرون دارند و شامل گرد و غبار سیمان هستند.

برای این مطالعه، محققان سوابق پزشکی الکترونیکی در چین را برای شناسایی بیش از ۳ میلیون و ۱۰۰ هزار فرد بستری شدن در بیمارستان به دلیل سکته مغزی، هم سکته مغزی ایسکمیک ناشی از لخته خون و هم سکته هموراژیک ناشی از خونریزی در مغز، بررسی کردند. میانگین سنی شرکت کنندگان ۶۷ سال بود. از این گروه، ۳۲ هزار و ۱۴۰ نفر یا ۱ درصد در حین بستری شدن در بیمارستان بر اثر سکته مغزی جان باختند.

محققان سطوح جداگانه قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا را برای هر شرکت کننده با استفاده از آدرس منزل و منبع داده های آلودگی هوا که غلظت روزانه انواع مختلف ذرات معلق را ثبت می کند، شناسایی کردند.
سپس محققان میزان قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا هفت روزه را بلافاصله قبل از بستری شدن در بیمارستان برای سکته مغزی محاسبه کردند که 31.38 میکروگرم بر متر مکعب PM1، 45.43 میکروگرم در متر مکعب PM2.5 و 78.75 میکروگرم بر متر مکعب PM10 بود. آنها همچنین میانگین مواجهه روزانه یک فرد با ذرات آلودگی هوا را در سال قبل از بستری در بیمارستان محاسبه کردند که 32.98 میکروگرم بر متر مکعب PM1، 49.08 میکروگرم بر متر مکعب PM2.5 و 87.32 میکروگرم بر متر مکعب PM10 بود.

پس از تعدیل عواملی مانند سن، جنس، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، دیابت و فشار خون بالا، محققان دریافتند که هر ۱۰ میکروگرم در متر مکعب افزایش میانگین سالانه قرار گرفتن در معرض ذرات معلق با افزایش ۲۴ درصدی خطر مرگ بر اثر سکته مغزی در حین بستری شدن در بیمارستان همراه است.
در این میان خطرات در افراد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک بیشتر از افراد مبتلا به سکته مغزی هموراژیک بود. بیشترین خطر مرگ ناشی از سکته در افراد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک و قرار گرفتن در معرض کوچکترین ذرات آلودگی هوا، PM1 بود.
با این حال محققان همچنین دریافتند که کاهش PM10 بیشترین تأثیر را بر کاهش مرگ و میر کلی ناشی از سکته مغزی خواهد داشت و تعداد مرگ و میرهای بیمارستانی را ۱۰ درصد برای قرار گرفتن در معرض کوتاه مدت و ۲۱ درصد برای قرار گرفتن در معرض طولانی مدت کاهش می دهد.
لین در تکمیل توضیحات خود گفت: توجه به این نکته مهم است که نتایج مطالعه ثابت نمی کند که آلودگی هوا باعث مرگ و میر ناشی از سکته می شود، آنها فقط یک ارتباط را نشان می دهند.
مطالعه ما شامل اندازه گیری PM1 است که ممکن است به اندازه کافی کوچک باشد تا عمیقاً در ریه ها استنشاق شود، از بافت ریه عبور و وارد جریان خون شود. به دست آوردن درک عمیق تر از عوامل خطر در اندازه های ذرات معلق و میزان تأثیرات احتمالی آنها ممکن است به کاهش تعداد مرگ و میر و بهبود نتایج برای افراد مبتلا به سکته کمک کند.
محدودیت مطالعه این بود که نتایج برای وضعیت سیگار کشیدن یا شدت سکته مغزی تنظیم نشده بود. محققان همچنین قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا را فقط در محل سکونت فعلی افراد و نه در محل سکونت قبلی بررسی کردند.

/ سینا پرس