.svg)
عدم ارتباط بین مصرف داروهای ضدافسردگی در بارداری و صرع در نوزاد
پارسینه: محققان می گویند مصرف داروهای ضد افسردگی در اوایل بارداری خطر ابتلا به بیماری صرع یا تشنج را در نوزاد افزایش نمی دهد.
«آیشا سوجان»، عضو تیم تحقیق از دانشگاه بلومینگتون ایندیانا، گفت: «یافته های این مطالعه بسیار مهم است. بارداری می‌تواند دوره سختی باشد و وجود افسردگی، اضطراب و سایر مشکلات سلامت روان می‌تواند بر این بار بیافزاید.»
در این مطالعه، محققان داده‌های بیش از ۱.۷ میلیون کودک متولد شده در سوئد در طول ۱۷ سال را تجزیه و تحلیل کردند.
محققان بیش از ۲۴۰۰۰ کودک را شناسایی کردند که مادرانشان در سه ماهه اول بارداری از داروهای ضدافسردگی استفاده می‌کردند.
داروهای ضدافسردگی شامل داروهای تجویز شده برای درمان اضطراب و افسردگی، از جمله مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) مانند سیتالوپرام (Celexa) و اسیتالوپرام (Lexapro)، و همچنین مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRI) شامل داروهایی مانند desvenlafaxine و duloxetine هستند.
از بین بیش از ۱.۵ میلیون کودکی که به مدت یک ماه پس از تولد پیگیری شدند، ۰.۱۲ درصد تشنج نوزادی داشتند. از میان بیش از ۱.۳ میلیون کودکی که به مدت دو تا ۱۷ سال دنبال شدند، ۰.۴۰ درصد مبتلا به صرع تشخیص داده شدند.
در ابتدا، محققان دریافتند که میزان تشنج نوزادی در میان نوزادانی که در رحم مادر در معرض داروهای ضدافسردگی قرار داشتند کمی بیشتر بود: ۱.۷ به ازای هر ۱۰۰۰ نوزادی که مادران آنها در سه ماهه اول از داروهای ضدافسردگی استفاده می‌کردند و ۱.۲ به ازای هر ۱۰۰۰ نوزادانی که مادران آنها داروهای ضدافسردگی مصرف نمی‌کردند.
بدین ترتیب محققان هیچ ارتباطی بین مصرف داروهای ضدافسردگی توسط مادران در سه ماهه اول بارداری و خطر تشنج یا صرع در کودک نیافتند.
سوجان گفت: «در حالی که چندین مطالعه ارتباط احتمالی بین مصرف داروهای ضدافسردگی توسط مادران در دوران بارداری و تشنج در نوزادان و کودکان نوپا را نشان داده است، مطالعه ما نشان داد که قرار گرفتن در معرض داروهای ضدافسردگی در سه ماهه اول بارداری خطر تشنج و صرع را در کودکان افزایش نمی‌دهد.»
سوجان توضیح داد: «این یافته می‌تواند به این معنی باشد که افزایش خطر چنین تشنج‌هایی که در مطالعات قبلی ثبت شده است، می‌تواند ناشی از عوامل دیگری مانند سایر بیماری‌ها یا مصرف دخانیات در دوران بارداری باشد.»
محققان بیش از ۲۴۰۰۰ کودک را شناسایی کردند که مادرانشان در سه ماهه اول بارداری از داروهای ضدافسردگی استفاده می‌کردند.
داروهای ضدافسردگی شامل داروهای تجویز شده برای درمان اضطراب و افسردگی، از جمله مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) مانند سیتالوپرام (Celexa) و اسیتالوپرام (Lexapro)، و همچنین مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRI) شامل داروهایی مانند desvenlafaxine و duloxetine هستند.
از بین بیش از ۱.۵ میلیون کودکی که به مدت یک ماه پس از تولد پیگیری شدند، ۰.۱۲ درصد تشنج نوزادی داشتند. از میان بیش از ۱.۳ میلیون کودکی که به مدت دو تا ۱۷ سال دنبال شدند، ۰.۴۰ درصد مبتلا به صرع تشخیص داده شدند.
در ابتدا، محققان دریافتند که میزان تشنج نوزادی در میان نوزادانی که در رحم مادر در معرض داروهای ضدافسردگی قرار داشتند کمی بیشتر بود: ۱.۷ به ازای هر ۱۰۰۰ نوزادی که مادران آنها در سه ماهه اول از داروهای ضدافسردگی استفاده می‌کردند و ۱.۲ به ازای هر ۱۰۰۰ نوزادانی که مادران آنها داروهای ضدافسردگی مصرف نمی‌کردند.
بدین ترتیب محققان هیچ ارتباطی بین مصرف داروهای ضدافسردگی توسط مادران در سه ماهه اول بارداری و خطر تشنج یا صرع در کودک نیافتند.
سوجان گفت: «در حالی که چندین مطالعه ارتباط احتمالی بین مصرف داروهای ضدافسردگی توسط مادران در دوران بارداری و تشنج در نوزادان و کودکان نوپا را نشان داده است، مطالعه ما نشان داد که قرار گرفتن در معرض داروهای ضدافسردگی در سه ماهه اول بارداری خطر تشنج و صرع را در کودکان افزایش نمی‌دهد.»
سوجان توضیح داد: «این یافته می‌تواند به این معنی باشد که افزایش خطر چنین تشنج‌هایی که در مطالعات قبلی ثبت شده است، می‌تواند ناشی از عوامل دیگری مانند سایر بیماری‌ها یا مصرف دخانیات در دوران بارداری باشد.»
منبع: مهر
ارسال نظر