روایتی از فداکاری یک معلم خوزستانی بعد از زایمان + عکس

خانم پورفرهاد هم مادر است و هم معلم. او دو جایگاه متعالی و لطیف دارد از یک جنس. از جنس مهرورزی، عشق، تعهد و گذشت. او نیز مثل تمامی مادرانِ ایران عزیز سرشار از عطوفت و روشنی است و همانند همه‌ی معلمان این سرزمین‌ آینه تمام‌نمای مسئولیت‌پذیری و انسان‌دوستی است.

فرشتگانی در قامت معلم

زندگی خانم پورفرهاد رونوشت صادقانه‌ای از گذشته، حال و آینده دیگر همکارانش در جای‌جای کشور عزیزمان است. زندگی این انسان‌ها بُرش افتخارآمیزی از ایثار و اشتیاق است. ایثار برای آموختن و اشتیاق برای حاضر شدن در پای تخته‌های سیاه و سپیدِ کلاس‌ درس. قاب مستطیل شکلی که به آینده‌ی فرزندان نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران رنگِ امید و آگاهی و شعور و دانستن می‌زند. آنان فرشتگانی هستند در قامتِ معلم.

اُنس با صدا و نگاه خانم معلم

خانم معلم که به دانش‌آموزان نگاه می‌کند، گُل از گل بچه‌ها می‌شکفد و حرف که می‌زند مهربانی می‌ریزد در نگاه پسربچه‌های دبستانی. صدا و چشمان خانم معلم پُر از حس‌ِ دل‌انگیز عطوفت و خوش‌خلقی و صمیمت است و بچه‌ها عجیب اُنس دارند به این صدا و چشمان.

مشق نور

خانم معلم که درس می‌دهد روشنی از پنجره‌ی کلاس پخش می‌شود بر دستان بچه‌ها و آنان با دستان پاکِ کوچک خود مشق نور می‌کنند. نوری که چراغ راه زندگی‌شان خواهد شد. جان خانم معلم در سطرسطر کتاب‌ علوم و فارسی و ریاضی‌شان جاری است. او جان می‌دهد تا آینده سازان میهن را در دامان درایت خویش بپروراند.

از کلاس مجازی تا آموزش حضوری

وقتی که کلاس‌ها مجازی بود بچه‌ها خانم پورفرهاد را فقط در قاب فلزی تلفن همراه می‌دیدند و حال که کلاس‌های درس حضوری است در باورشان نمی‌گنجد دیدن چهره و شنیدن صدایی که خاطرات رنگارنگ و شیرینی از درس و مدرسه را برایشان رقم زده است. روح دانش‌آموزان دریایی است که با حضور خانم معلم پر از موج‌های آبی شوق برای یادگیری می‌شود.

مادر ۴ فرزند و معلم ۳۰ دانش‌آموز

زهرا پورفرهاد معلم دبستان پسرانه کرامت در ناحیه ۲ اهواز است که در کلاس اول دبستان تدریس می‌کند. او ۳۵ سال دارد و مادر ۴ فرزند و معلم ۳۰ دانش آموز است. مادری که از همان روزهای اولی که به عنوان معلم پای به کلاس درس نهاد، با خود عهد کرد که مهر مادری را با عشق معلمی بیامیزد و از این قدرت جادویی، گوهری صیقل‌یافته و تابناک بسازد از مهر و عشق و آن را در میان دستانش بگیرد و در نهایت عدالت و برابری میان فرزندان و دانش‌آموزانش تقسیم کند.

مرخصی زایمانی که استفاده نشد

زهرا پورفرهاد که می‌توانست پس از تولد فرزندنش به مدت ۹ ماه به مرخصی زایمان برود اظهار کرد: تولد "سید مهیار" فرزند چهارم من مصادف با بازگشایی مدارس پس از کرونا و حضوری شدن آموزش‌ها بود، از سویی پایان سال تحصیلی هم نزدیک بود و این شرایط را برای من و دانش‌آموزان سخت‌تر می‌کرد.

او با اشاره به روحیه‌ی خاص دانش‌آموزان اول دبستان و وابستگی آنها به معلم گفت: هر چه به تولد فرزندم نزدیک‌تر می‌شدم نگرانی‌ام برای دانش‌آموزان بیشتر می‌شد چون ممکن بود دانش آموزان در این هفته‌های پایانی سال نتوانند با معلم جدید ارتباط برقرار کنند، از این رو تصمیم گرفتم از مرخصی زایمان استفاده نکنم و به کلاس درس برگردم و سال تحصیلی را در کنار دانش‌آموزانم به اتمام برسانم.

دلی که برای نوزاد پرمی‌کشد

او هم مثل مادران دیگر دلش برای نوزادش پر می‌کشد و در حالی که تا پاسی از شب مشغول نگهداری و مراقبت از مهیار کوچولوست، سپیده که می‌زند و خورشید که در آسمان طلوع می‌کند، مهیای رفتن به مدرسه می‌شود. وقتی لباس معلم برتن می‌کند، سید مهیار را در آغوش می‌گیرد و در چشمانِ درخشانش خیره می‌شود. به مهیار که نگاه می‌کند انعکاس نگاه ۳۰ دانش‌آموز اول دبستانی، در چشمان مهیار تکثیر می‌شود و در آنی این نگاه می‌شود عشق به توان ابدیت.

مهیار کوچولو شیر خشک می‌خورد تا مادر از مدرسه برگردد

خانم پورفرهاد ۳ فرزند دیگر نیز دارد که بزرگ‌ترینشان ۸ ساله است. سید محمدطاها، سید شهریار و سیده شهرزاد نیز همه ساله مهرِ مادرشان را با ۳۰ دانش‌آموز شریک بوده‌اند. آنان در عین کم‌سالی، اما مشقت‌های شغل معلمی را با پوست و استخوان خویش درک کرده‌اند. خانم معلم گفت: هر صبح‌ که عازم مدرسه هستم مهیار را برای مراقبت به خانه مادر همسرم می‌برم و تا زمانی که از کلاس درس برگردم مهیار شیر خشک می‌خورد.

تدریس در روستا

خانم پورفرهاد سالهای زیادی نیز در مناطق روستایی و حاشیه‌ای برای دانش‌آموزان دبستانی مادری و معلمی کرده است و در غیزانیه، مدینات و کوی سیاحی در کلاس‌های چندپایه روستایی به دانش آموزان درس داده است. او همیشه از دانش‌آموزانش خواسته تا زندگی آینده خویش را با اراده‌ای شگرفت از لابه‌لای همین دفترها و کتاب‌های درسی ترسیم کنند و با علم‌اندوزی، فردایی موفق برای خود رقم بزنند.

زهرا پورفرهاد دومین معلم خوزستانی است که در طی یک ماه اخیر به خاطر دانش‌آموزانش از مرخصی طولانی زایمان استفاده نکرد. سیمین پوریایی‌دوست دبیر هنرهای تجسمی هنرستان آمنه اهواز نیز دیگر معلمی است که برای حضور در کلاس درس از مرخصی زایمان صرفنظر کرد.