.svg)
چند راهکار برای والدین؛ چگونه در دوست‌یابی به فرزندانمان کمک کنیم
پارسینه: یک روانشناس بالینی معتقد است نوجوانانی که ارتباط مؤثر و موفقی با والدین خود دارند اغلب پذیرش بیشتری نسبت به توصیه‌های پدر و مادر خود در زمینه دوست‌یابی دارند و همچنین قادر هستند تا روابط سازندهتر و مناسب‌تری را با دوستان و همسالان خود برقرار کنند.
افسانه فیروزی ، فوق لیسانس روانشناسی بالینی در گفت و گو با پانا گفت: «در دوران نوجوانی فرد احساس بزرگی و استقلال می‌کند و دوست دارد کارهایش را خودش انجام دهد. برای خودش دوست انتخاب کند و اگر پدر و مادر نظری به او دهند، ممکن است با آنها مخالفت کند. از این رو والدین باید در این دوران بیشتر به فرزند خود توجه کنند و فرزند خود را در انتخاب دوست کمک کنند.»
وی ادامه داد: «انتخاب دوست در دوران نوجوانی از اهمیت بالایی برخوردار است. ممکن است نوجوان در این دوران دوستی را برای خود انتخاب کند که برای آنها خطر ایجاد کند. نوجوان همه کارهای خود را با دوستش انجام می‌دهد. مثلا با هم درس می خوانند، تفریح می‌روند، ورزش می کنند و...»
وی در خصوص طرز فکر والدین گفت: «آنها گمان می‌کنند که همیشه دوستان ناباب در کمین نوجوان آنها نشسته‌اند تا با دوستی آنها را منحرف کنند و به همین دلیل سعی می‌کنند با محدود کردن روابط نوجوان و نصیحت‌ها و تذکرات پی در پی، آنها را از گزند مشکلات دور نگه دارند، در حالی که این اقدامات والدین موجب بروز اختلافات ملموس و دور شدن نوجوان از محیط خانواده، پرخاشگری و بدرفتاری‌های دیگر می‌شود.»
فیروزی از چند راهکار مؤثر در این زمینه بیان کرد و گفت:«همین که شما به عنوان والدین بتوانید ارتباطات مثبتی با فرزند خود داشته باشید، به خودی خود در روابط دوستانه فرزندتان تأثیر می‌گذارید. چرا که مطالعات نشان می‌دهند نوجوانانی که ارتباط موثر و موفقی با والدین خود دارند، اغلب پذیرش بیشتری نسبت به توصیه‌های پدر و مادر خود در زمینه دوست‌یابی دارند و همچنین قادرند تا روابط سازندهتر و مناسب‌تری را با دوستان خود برقرار کنند. اگر احساس می‌کنید که اختلافات زیادی بین شما وجود دارد که به ارتباطتان آسیب می‌زند مراجعه به یک روانشناس متخصص می‌تواند به شما کمک کند.»
وی خطاب به والدین گفت: «شما به عنوان والدین بیش از هر چیزی از طریق رفتارتان بر نوجوانان تأثیر می‌گذارید. در نتیجه به جای اینکه دائماً تلاش کنید تا فرزند خود را نصیحت کنید، به دنبال این باشید که همانند یک الگوی مناسب در برابر او عمل کنید. برای مثال نتایج مطالعات روانشناسی نشان می‌دهند فرزندان والدینی که روابط دوستانه سالم‌تری دارند اغلب در فرآیند دوست‌یابی و مهارت های ارتباطی موفق‌تر هستند و می‌توانند ارتباطات اجتماعی مثبت‌تری را برقرار کنند. در نتیجه اگر شما دائماً در روابط دوستی خود شکست بخورید یا خواهان گوشه گیری و انزواطلبی باشید نمی‌توانید آن‌گونه که باید روی فرزند خود تأثیر بگذارید.»
منبع: پانا
وی ادامه داد: «انتخاب دوست در دوران نوجوانی از اهمیت بالایی برخوردار است. ممکن است نوجوان در این دوران دوستی را برای خود انتخاب کند که برای آنها خطر ایجاد کند. نوجوان همه کارهای خود را با دوستش انجام می‌دهد. مثلا با هم درس می خوانند، تفریح می‌روند، ورزش می کنند و...»
وی در خصوص طرز فکر والدین گفت: «آنها گمان می‌کنند که همیشه دوستان ناباب در کمین نوجوان آنها نشسته‌اند تا با دوستی آنها را منحرف کنند و به همین دلیل سعی می‌کنند با محدود کردن روابط نوجوان و نصیحت‌ها و تذکرات پی در پی، آنها را از گزند مشکلات دور نگه دارند، در حالی که این اقدامات والدین موجب بروز اختلافات ملموس و دور شدن نوجوان از محیط خانواده، پرخاشگری و بدرفتاری‌های دیگر می‌شود.»
فیروزی از چند راهکار مؤثر در این زمینه بیان کرد و گفت:«همین که شما به عنوان والدین بتوانید ارتباطات مثبتی با فرزند خود داشته باشید، به خودی خود در روابط دوستانه فرزندتان تأثیر می‌گذارید. چرا که مطالعات نشان می‌دهند نوجوانانی که ارتباط موثر و موفقی با والدین خود دارند، اغلب پذیرش بیشتری نسبت به توصیه‌های پدر و مادر خود در زمینه دوست‌یابی دارند و همچنین قادرند تا روابط سازندهتر و مناسب‌تری را با دوستان خود برقرار کنند. اگر احساس می‌کنید که اختلافات زیادی بین شما وجود دارد که به ارتباطتان آسیب می‌زند مراجعه به یک روانشناس متخصص می‌تواند به شما کمک کند.»
وی خطاب به والدین گفت: «شما به عنوان والدین بیش از هر چیزی از طریق رفتارتان بر نوجوانان تأثیر می‌گذارید. در نتیجه به جای اینکه دائماً تلاش کنید تا فرزند خود را نصیحت کنید، به دنبال این باشید که همانند یک الگوی مناسب در برابر او عمل کنید. برای مثال نتایج مطالعات روانشناسی نشان می‌دهند فرزندان والدینی که روابط دوستانه سالم‌تری دارند اغلب در فرآیند دوست‌یابی و مهارت های ارتباطی موفق‌تر هستند و می‌توانند ارتباطات اجتماعی مثبت‌تری را برقرار کنند. در نتیجه اگر شما دائماً در روابط دوستی خود شکست بخورید یا خواهان گوشه گیری و انزواطلبی باشید نمی‌توانید آن‌گونه که باید روی فرزند خود تأثیر بگذارید.»
منبع: پانا
ارسال نظر