تردید آمریکا در اتخاذ تصمیم سیاسی، بر عدم قطعیت مذاکرات می‌افزاید
روزنامه انگلیسی زبان تهران تایمز گزارش امروز خود را به مذاکرات وین و تردید آمریکایی‌ها برای اتخاذ تصمیم‌های سیاسی اختصاص داده است.
تهران تایمز در این باره می‌نویسد: چند روز قبل، انتظار زیادی وجود داشت که تا دوشنبه یا سه شنبه هفته جاری، توافقی حاصل شود. حتی شایعاتی وجود داشت که وزرای خارجه ۱+۴ و ایران در تدارک سفر حضوری به وین برای امضای توافق هستند. در این میان، حتی برخی خبرنگارها مدعی شدند که دعوت نامه‌هایی هم برای وزرای خارجه ارسال شده است.
اما این خوشبینی با توجه به اینکه ایران و آمریکا می‌گویند دست کم در حال حاضر خبری از توافق نیست، یکباره از میان رفت.
به گفته مقامات ایرانی، دلیل به وجود آمدن چنین شرایطی، تداوم تردیدهای آمریکا برای اتخاذ تصمیم‌های سیاسی است که برای رساندن مذاکرات به خط پایان ضروری هستند.
در همین راستا، سعید خطیب زاده سخنگوی وزارت خارجه ایران در کنفرانس خبری روز دوشنبه خود گفت: نکات اختلافی باقیمانده از تعداد انگشتان یک دست هم کمتر است، اگر موضوع جدیدی را کسی اضافه نکند. همه آنها هم منتظر پاسخ ایالات متحده هستند که اگر رویکرد منطقی داشته باشد و دغدغه ۱+۴ و ایران را در نظر بگیرد و پاسخ مناسبی از طرف واشنگتن داده شود، در کمترین زمان توافق در دسترس است.
وی افزود: ملاک برای ما توافق خوب است، توافقی که منافع ملت در آن لحاظ شود و اگر امروز انجام شود، همین امروز آمادگی داریم در وین این توافق را انجام دهیم.
علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران هم در پیامی توئیتری گفت: چشم‌انداز توافق در مذاکرات وین به دلیل تاخیر واشنگتن در اتخاذ تصمیم سیاسی همچنان مبهم است.
وی افزود: اولویت مذاکره‌کنندگان ایرانی حل و رفع موضوعات باقی‌مانده‌ای است که در ردیف خطوط قرمز محسوب می‌شوند.
شمخانی تأکید کرد: دسترسی سریع به توافق قوی نیازمند ارائه ابتکارهای جدید از سوی همه طرف‌هاست.
تهران تایمز در ادامه این مطلب می‌افزاید: برخی بر این باور هستند که ایران باید با توجه به تحولات ناخوشایندی که اخیراً در صحنه بین‌الملل شاهد هستیم، در اسرع وقت تصمیمی سیاسی اتخاذ کند. تا این جای کار، اغلب مسائل حل شده‌اند و مسائل باقی مانده هم چنانچه آمریکا از خود جدیت نشان دهد، به سرعت قابل حل است.
به گفته کارشناسان، به چند دلیل، آمریکا نیاز ضروری برای به سرانجام رساندن مذاکرات وین دارد. نخست آنکه، چنانچه آمریکا اراده سیاسی به خرج دهد، صادرات نفت ایران می‌تواند در کاهش بهای جهانی نفت مؤثر باشد. آمریکا مشتاقانه به دنبال افزایش عرضه نفت با هدف تثبیت بازارهای جهانی است و نفت ایران تنها راه حل جادویی به نظر می‌آید.
دوم آنکه، هرگونه تاخیر بیشتر در به سرانجام رساندن گفتگوها می‌تواند به ارائه مطالبات جدید از سوی برخی از طرفین مذاکره منجر شود. البته، مطالبات جدید به معنای ناکام ماندن مذاکرات نیست حال آنکه رسیدگی به آنها مستلزم زمان و انرژی بیشتر است.
طی چند روز گذشته، دست کم یک مورد از این مطالبات از سوی روسیه مطرح شد که شامل تضمین کتبی خواستن از آمریکا بود مبنی بر اینکه تحریم‌های اوکراین به هیچ شکل بر مناسبات اقتصادی و تجاری روسیه-ایران ذیل برجام تاثیر نگذارد.
