بارش رحمت الهی، مردم خشمگین و دوباره نمره صفر مدیریت بحران در تهران + نقشه

تحریریه پارسینه - علی علیزاده| سالهاست که درباره ضعف شدید مدیریت در عرصه های مختلف در کشورمان حرف و حدیث بسیاری مطرح می شود. بر کسی هم پوشیده نیست که بسیاری از مدیران، مسئولان و صاحبان قدرت در دستگاهها با اسم و واژه مدیریت و تبلیغات و موج سواریهایی که می توان در دامنه آن برای مردم به نمایش درآورند چه صندلی های پر برکتی را تصاحب نکرده اند!

به همین سادگی، کشوری هستیم که در کلان شهرهایمان از جمله تهران، با بارش چند ساعته باران، زندگی شهروندان مختل، میلیاردها تومان انرژی تلف ، کلی سرمایه غیر قابل شمارش از جمله عمر، زمان و سلامت مردم،کادر درمان، انتظامی و خدماتی پودر می شود و همچنان این روایت تلخ و جهان سومی برای کشوری که ادعای در حال توسعه بودنش از زبان مسئولینش گوش عالم و آدم را کر کرده، ادامه دارد.

جالب اینجاست که فقط یک بارندگی ساده اینهمه هزینه و فشار را به یک جامعه تحمیل می کند. جامعه ای که امیدوار است مدیران شهری و عواملش با مسئولیت پذیری و بهره برداری از دانش نوین به حل و پیشگیری از بحران اقدام کنند و ظاهراً همچون سایر مدیران سنوات گذشته بجای عارضه یابی و حل این بدبختی بزرگ، در خواب زمستانی و یا تدارک برنامه ریزی برای سال نو هستند!

از سوی دیگر، با آمار و ارقام جهانی رتبه بندی مردم ایران از لحاظ امید به زندگی، میزان خشونت، خشم و غمگینی کاری نداریم اما پر واضح است که بخش بزرگی از این بدبختی بزرگ ( گره ترافیکی سنگین در روزهای بارانی ) از نقطه ای بنام فقر فرهنگی، خشم و عدم التزام به رعایت حقوق یکدیگر ناشی می شود.

از هر جامعه شناس زبده و متخصصی که سابقه آسیب شناسی درباره رفتار و فرهنگ مردم ایران را در پرونده کاری و تجربی خود داشته باشد، سئوال بپرسید که حال مردم چگونه است؟، محال است که درباره مشکلات بزرگ فرهنگی و چاله های پر نشدنی آن و عقب گردهایی که هیچگاه در چند دهه اخیر اصلاح نشده، (توسط متولیان خواب آلود امر) صحبتی به میان نیاورد!

حتماً در میان گره های ترافیکی، صدای بوقهای ممتد، درگیریهای فیزیکی و فحاشی بودید؟ منظورمان پایین شهر نیست، منظورمان مربوط به طبقه تهی دست نیست. اتفاقاً این ماجرا در تمام نقاط شهری همچون تهران پراکنده و بسیار به چشم می خورد. از شمال تا جنوب؛

از دامنه گسترده پراکندگی این فقر فرهنگ ترافیک در شرایط بحران می توان فهمید نه تنها بخشی از مردم که تعدادشان هم کم نیست خشمگین و کم طاقت هستند، بلکه اصولاً نه یادگرفته اند در شرایط بحران چه رفتاری کنند و نه متولی بوده که در سالهای قبل این فرهنگ را برای آنها به درستی مفهوم و آموزش دهد.

لذا همین مردم طبیعتاً روزی همان صندلی های پر برکت را تصاحب می کنند و نتیجه چیست؟ همینی که امروز هنگام بارندگی ساده در سطح شهر می بینید و لمس می کنید! ناچاراً بسیاری از عوامل فنی، کادر انتظامی و راهنمایی و خدمات شهری و پزشکی برای انجام امور خودشان هم به زحمت مضاعف افتاده و این خسارت جبران ناپذیر بعدها به بدنه جامعه تعمیم داده خواهد شد.

دوشنبه شب به دلیل بارش باران تمامی مسیرهای شهری و بزرگراهی پایتخت با ترافیک فوق سنگین همراه شد و خودروها و موتورسیکلت ها در صفهای طولانی ترافیک گرفتار و شهروندان سراسمیه بدنبال پیدا کردن مسیر برای عبور از خیابان‌ها شدند.

بنظر می رسد با همین دست فرمان مدیریت یتیم شهری، عدم اصلاح فرهنگ ترافیک و عدم رعایت حقوق یکدیگر، تولید انبوه خودرو و موتور سیکلت، نمره گذاری های بی مرز خودرو، عدم خروج منطقی و اصولی خودروهای سنگین و سبک و موتور سیکلت فرسوده از سطح شهر، عدم بهبود وضعیت ترافیکی از جمله احداث راه، بزرگراه، پل و زیرگذر و.... وضعیت نه تنها بهتر و بلکه بدتر از این هم خواهد شد.