مین‌هایی که هنوز جان کودکان ایران را می‌گیرند/ ۸۴ درصد اراضی ایلام آلوده به مین هستند

هیولای خفته زیر خاک با صدای مهیبش خبر از بیدارشدنش داد. اهالی به سمت چراگاه می‌دویدند. خبری از صدای بچه‌ها نبود و این یعنی خبر بد برای پدر و مادرها. «یادم نندازید.» دوباره غم سر ریز می‌شود و چشمانش را تَر می‌کند. «بالای سرشان که رسیدیم همه‌چیز خون بود.»

صدای مهیبی دلشوره انداخت به جان «مهران» و ساکنانش که زیر چادرها ساعات روز پنجشنبه را پشت‌سر می‌گذاشتند. صدای مهیب خبر از سر باز کردن یک زخم قدیمی می‌داد. همان دُمل‌های چرکین و زخم‌های ناسور زیر پوست «مهران». زخم‌هایی که به فراخور زمان و مکان برای قربانیان دام پهن می‌کنند. زمانی دستی می‌گیرند و گاهی پایی می‌برند گاهی اوقات هم سوی چشمی را برای همیشه می‌گیرند. زمانی هم هوس می‌کنند تا نفسی را بَند بیاورند.