فرار از کره جنوبی به کره شمالی؛ مردم دیوانه شده اند؟

به گزارش «پارسینه» به نقل از لوس آنجلس تایمز، اندکی پس از شب سال نوی میلادی، مردی کوتاه قد و لاغر، نقطه‌ای را در امتداد یکی از مستحکم‌ترین مرز‌های جهان، در فاصله یک چهارم مایلی از نزدیکترین جوخه سربازان انتخاب کرد و از حصار سیمی ۱۰ فوتی بالا رفت.

چراغ‌های اخطار روشن شد و زنگ هشدار به صدا درآمد. مرد با عجله از زمین‌های ناهموار پر از برف عبور کرد، از خطر مین‌های مخفی باقی مانده از جنگ قرن گذشته عبور کرد و حرکاتش در دید دوربین های حرارتی پیدا و پنهان می شد.

تا نیمه شب، او از منطقه غیرنظامی ۲.۵ مایلی عبور کرده و به خانه بازگشته بود؛ کره شمالی.

ساعاتی بعد، سربازان کره جنوبی که آشفتگی عصر را به عنوان یک زنگ هشدار اشتباه تلقی کردند، از رد پای مرد و پرزهایی که از کت زمستانی او به سیم خاردار بالای حصار مرزی چسبیده بود متوجه فرار او شدند.

بیش از ۳۳۰۰۰ تبعه کره شمالی در دهه‌های اخیر جان خود را برای فرار از کشور به خطر انداخته اند تا اقتصاد فقیر و استبداد سیاسی را پشت سر بگذارند، اما هستند تعداد اندکی که یک بار دیگر جانشان را به خطر می‌اندازند تا به کره شمالی برگردند.

طبق اطلاعات کره جنوبی، رسماً حدود ۳۰ شهروند کره شمالی پس از سکونت در همسایه جنوبی دوباره به کشورشان بازگشته اند. با وجود این، پژوهشگران و وکلا برآورد می‌کنند که تعداد واقعی به احتمال زیاد بسیار بیشتر است، احتمالاً صد‌ها نفر. برخی از کسانی که برمی‌گردند به ابزار تبلیغاتی برای دولت کره شمالی تبدیل می‌شوند و در ویدئو‌ها یا کنفرانس‌های خبری ظاهر می‌شوند و اظهارات اشک‌باری در مورد پشیمانی از فرار می‌کنند. تعداد انگشت شماری دوباره نظر خود را تغییر می‌دهند و یک بار دیگر فرار می‌کنند.



بر اساس نظرسنجی سال ۲۰۲۱ که توسط مرکز غیرانتفاعی پایگاه داده حقوق بشر کره شمالی انجام شد، تقریبا یک پنجم پناهجوییان کره شمالی در کره جنوبی گفته اند که به بازگشت فکر کرده اند. دلیلی که اغلب ذکر می‌شود دلتنگی برای زادگاه یا خانواده است. بر اساس این نظرسنجی، برخی گفتند که در کره جنوبی تبعیض را تجربه کرده اند یا جامعه سرمایه داری را بیش از حد رقابتی می‌دانند.

پارک یانگ جا، پژوهشگر اندیشکده دولتی «موسسه کره برای یکپارچگی ملی»، می‌گوید کسانی که اعضای خانواده شان در کره جنوبی نیستند، سخت‌تر با محیط سازگار می‌شوند. او ادامه می‌دهد حتی در شرایطی که ده‌ها هزار نفر از کره‌شمالی برای دهه‌ها در کره جنوبی زندگی کرده اند، به تلویزیون راه پیدا کرده اند، وارد رقابت‌های انتخاباتی شده و کسب‌وکار راه‌اندازی کرده اند، چالش‌های مستمر زندگی فراری‌های از کره شمالی نشان می‌دهد که جامعه کره‌جنوبی تا چه اندازه باید به سمت پذیرش آن‌ها پیش برود.

پارک گفت: «این محدودیت‌های پتانسیل ادغام بین کره شمالی و جنوبی را نشان می‌دهد. در نهایت آنچه مورد نیاز است یکپارچگی دل هاست.»


پس از بهبودی کوتاه مدت روابط در سال ۲۰۱۸، که طی آن کیم با رئیس جمهور کره جنوبی ملاقات کرد و هر دو طرف به نشانه حسن نیت، برخی از پست‌های نگهبانی در منطقه غیرنظامی را برچیدند، رهبر کره شمالی درخواست‌ها و پیشنهاد‌های کمک دولت کره جنوبی را رد کرده است.

کیم جونگ ایل، پدر رهبر فعلی که ۱۷ سال حکومت کرد، توجه چندانی به پناهندگان نداشت و آن‌ها را خائن می‌دانست. به گفته پژوهشگران، مدت کوتاهی پس از اینکه کیم جونگ اون در سال ۲۰۱۱ قدرت را به دست گرفت، کره شمالی تلاش هماهنگی را برای فریب فراریان برای بازگشت آغاز کرد و به آن‌ها عفو و زندگی راحت در ازای دریافت اطلاعات در مورد سایر پناهندگان در کره جنوبی را پیشنهاد داد.

در ویدیویی که سال ۲۰۱۶ توسط یک وب سایت وابسته به دولت کره شمالی منتشر شد، یک مرد ۴۰ ساله‌ای که به دلیل نگرانی برای همسرش به کشور باز گشته بود، گفت که در کره جنوبی با تبعیض و خشونت اقتصادی مواجه بوده است.

کانگ چول وو با کت و شلوار تیره مائویی که تصویر پدر و پدربزرگ کیم جونگ روی سینه اش سنجاق شده بود، گفت: «من فقط یک سال و شش ماه را در کره جنوبی گذراندم، اما هر لحظه در آنجا شبیه یک دهه بود، و هر روز مانند جهنم بود. هر جا که می‌رفتم با تحقیر و بی احترامی با من رفتار می‌شد، زیرا یک پناهنده از کره شمالی بودم.»

بر اساس سوابق دادگاه کره جنوبی، آن مرد هشت ماه بعد دوباره از کره شمالی به جنوب فرار کرد و به دلیل ارائه اطلاعات پناهجویان دیگر به مقامات کره شمالی به سه سال و شش ماه زندان محکوم شد.

سایر پرونده‌های مربوط به تلاش افراد برای بازگشت به کره شمالی گویای بیچارگی و ناچاری آنهاست. مردی که در به عنوان کارگر ساختمانی روزمزد کار می‌کرد، حدود ۵۰۰۰۰ دلار کلاهبرداری کرد و تحت تعقیب طلبکاران قرار داشت. دیگری زمانی که نتوانست حدود ۸۰۰ دلار بدهیش را به فردی که فرارش را تسهیل کرده بود زپرداخت کند، پول رهن خانه اش را توقیف کردند. یکی دیگر در دهه ۶۰ زندگی سکته کرده بود و می‌خواست یک بار دیگر قبل از مرگ همسر و پسرش را ببیند.

برخی افراد پول لازم برای پرداخت «هزینه وفاداری» به حزب حاکم کارگر کره شمالی را تهیه کردند تا از اتهام فرار از کشور تبرئه شوند، که معمولاً به عنوان یک جرم کیفری با مجازات زندان یا اردوگاه کار اجباری رو به رو می‌شود.
به گزارش رسانه‌های محلی، فردی که در سال نوی میلادی به کره شمالی گریخت حدود ۳۰ سال داشت و به بازرسان گفته بود که در کره شمالی یک ژیمناست بوده است، اما در کره جنوبی به عنوان سرایدار کار می‌کرد و برای تامین مخارج زندگی خود دچار مشکل بوده است.

مشکلات اقتصادی که پناهندگان کره شمالی می‌توانند با آن روبرو شوند در سال ۲۰۱۹ بیش از پیش به چشم آمد و آن هم زمانی بود که جسد هان سونگ اوک و پسر ۶ ساله اش که احتمالاً از گرسنگی مرده بودند، در آپارتمانشان در سئول پیدا شد. مرگ مادر و پسر به شعاری برای هموطنان پناهنده تبدیل شد.
جئون سومی، وکیلی که به عنوان مدافع پناهندگان کره شمالی کار می‌کند، گفت که بسیاری از فردگرایی و سرمایه داری جنوب احساس سرخوردگی می‌کنند. او گفت که انتخاب پناهندگان برای بازگشت داوطلبانه باید فرصتی برای بازاندیشی در کره جنوبی باشد.

او گفت: «کره جنوبی چقدر آماده بود تا از این پناهجویان واقعادر استقبال کند و آن‌ها را میان ما بپذیرد؟ آن‌ها جان خود را به خطر انداختند تا به اینجا برسند و سپس یک بار دیگر جان خود را به خطر انداختند تا اینجا را ترک کنند. این باید یک نشانه باشد.»