.svg)
سرما، گرسنگی و سقوط اقتصادی؛ افغان‌ها به دنبال فرار از مرگ تدریجی
پارسینه: اقتصاد شکننده افغانستان که از زمان به قدرت رسیدن طالبان از هم فروپاشیده است، اکنون با رسیدن فصل سرما شرایط را برای مردم این کشور غیرقابل تحمل کرده و بسیاری از افغان‌ها برای رسیدن به ایران، ترکیه و اروپا سفری خطرناک را به جان می‌خرند.
به گزارش «پارسینه» به نقل از آسوشیتدپرس، سرمای شدید زمستان افغانستان باعث شده است که کودکان کوچک زیر پتو‌ها در کمپ‌های موقت جمع شده باشند. نوزادان بیمار در بیمارستان‌ها پیچیده در برقع‌های مادرشان دراز کشیده‌اند. صف‌های طولانی در مراکز توزیع مواد غذایی با فرو رفتن افغانستان در روز‌های ناامیدکننده بسیار زیاد شده است.
از زمان تصرف کابل توسط طالبان در ۱۵ اوت، اقتصاد ویران شده از جنگ که زمانی تنها با کمک‌های بین المللی زنده نگه داشته شده بود، اکنون در آستانه سقوط است و پول کافی برای بیمارستان‌ها وجود ندارد.
صالحه پسر شیرخوار خود را به بیمارستان کودکان ایندیرا گاندی در کابل آورده است. نجیب ۴ ماهه ضعیف و شکننده است و سوءتغذیه شدید دارد.
سازمان جهانی صحت نسبت به میلیون‌ها کودک که از سوءتغذیه رنج می‌برند هشدار داده است و سازمان ملل می‌گوید که ۹۷ درصد افغان‌ها به زودی زیر خط فقر خواهند رفت.
برای میلیون‌ها نفری که در کمپ‌های آوارگان زندگی می‌کنند یا بیرون از وزارتخانه‌های دولتی به دنبال کمک هستند، تنها منبع گرما جمع شدن دور آتش هیزم است.
نزدیک به ۸۰ درصد بودجه دولت قبلی افغانستان از سوی جامعهی جهانی تامین می‌شد. این پول که اکنون قطع شده است، بودجه بیمارستان ها، مدارس، کارخانه‌ها و وزارتخانه‌های دولتی را تامین می‌کرد.
در افغانستان طالبان پولی وجود ندارد. تحریم بانک‌ها را فلج کرده است و همزمان سازمان ملل، ایالات متحده و سایرین در تلاش هستند تا دریباند چگونه می‌توانند در حالی که طالبان را دور می‌زنند صد‌ها میلیون دلار کمک بشردوستانه به افغان‌ها برسانند. این در حالی است که هیچ نشانه‌ای از فساد گسترده‌ای که مشخصه دوره قبلی بود وجود ندارد.
برای بسیاری از فقیرترین افراد افغانستان، نان تنها غذای اصلی آنهاست. زنان بیرون نانوایی‌های شهر صف می‌کشند، بچه‌های خردسال قبل از طلوع آفتاب می‌روند تا نان بیاورند. اغلب افراد برای یافتن غذا و سوخت تقلا می‌کنند.
آمار ارائه شده توسط سازمان ملل ناگوار است: تقریباً ۲۴ میلیون نفر در افغانستان، حدود ۶۰ درصد جمعیت، از گرسنگی شدید رنج می‌برند و ۸.۷ میلیون افغانستانی با قحطی دست و پنجه نرم می‌کنند.
مدارس دختران تحت حکومت طالبان نامنظم است و در بسیاری از ولایت‌ها پس از کلاس ششم اجازه حضور در مکتب را ندارند، اما در بیش از ۱۰ ولایت مدارس باز است. جامعه بین المللی در حال تلاش برای یافتن راه‌هایی برای کمک به مدارس باز است و در عین حال طالبان را تشویق می‌کند که بقیه مدارس را هم باز کنند.
در برخی مناطق، مانند ولایت هرات، معلمان و والدین با هم رهبران محلی طالبان را به باز کردن مدارس دعوت می‌کنند. در مدارسی مانند دبیرستان دخترانه تجروباوی در هرات، این کار نتیجه داده است.
ماه‌ها پیش، کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان هشدار داد در صورتی که اجازه داده شود افغانستان آزادانه به ورطه سقوط اقتصادی بیافتد، شاهد مهاجرت گسترده افغان‌ها خواهیم بود.
این مهاجرت همین حالا هم آغاز شده است و هزاران نفر در حال خروج از افغانستان به سمت ایران هستند. صد‌ها نفر در اتوبوس‌هایی جمع می‌شوند که آن‌ها را از هرات به استان نیمروز می‌رساند و از آنجا طی سفری خطرناک به ایران وارد می‌شوند. برخی از این مهاجران امیدوارند با وجود عزم فزاینده اروپا برای دور نگه داشتن مهاجران بتوانند به ترکیه و در نهایت به اروپا برسند.
از زمان تصرف کابل توسط طالبان در ۱۵ اوت، اقتصاد ویران شده از جنگ که زمانی تنها با کمک‌های بین المللی زنده نگه داشته شده بود، اکنون در آستانه سقوط است و پول کافی برای بیمارستان‌ها وجود ندارد.
صالحه پسر شیرخوار خود را به بیمارستان کودکان ایندیرا گاندی در کابل آورده است. نجیب ۴ ماهه ضعیف و شکننده است و سوءتغذیه شدید دارد.
سازمان جهانی صحت نسبت به میلیون‌ها کودک که از سوءتغذیه رنج می‌برند هشدار داده است و سازمان ملل می‌گوید که ۹۷ درصد افغان‌ها به زودی زیر خط فقر خواهند رفت.
برای میلیون‌ها نفری که در کمپ‌های آوارگان زندگی می‌کنند یا بیرون از وزارتخانه‌های دولتی به دنبال کمک هستند، تنها منبع گرما جمع شدن دور آتش هیزم است.
نزدیک به ۸۰ درصد بودجه دولت قبلی افغانستان از سوی جامعهی جهانی تامین می‌شد. این پول که اکنون قطع شده است، بودجه بیمارستان ها، مدارس، کارخانه‌ها و وزارتخانه‌های دولتی را تامین می‌کرد.
در افغانستان طالبان پولی وجود ندارد. تحریم بانک‌ها را فلج کرده است و همزمان سازمان ملل، ایالات متحده و سایرین در تلاش هستند تا دریباند چگونه می‌توانند در حالی که طالبان را دور می‌زنند صد‌ها میلیون دلار کمک بشردوستانه به افغان‌ها برسانند. این در حالی است که هیچ نشانه‌ای از فساد گسترده‌ای که مشخصه دوره قبلی بود وجود ندارد.
برای بسیاری از فقیرترین افراد افغانستان، نان تنها غذای اصلی آنهاست. زنان بیرون نانوایی‌های شهر صف می‌کشند، بچه‌های خردسال قبل از طلوع آفتاب می‌روند تا نان بیاورند. اغلب افراد برای یافتن غذا و سوخت تقلا می‌کنند.
آمار ارائه شده توسط سازمان ملل ناگوار است: تقریباً ۲۴ میلیون نفر در افغانستان، حدود ۶۰ درصد جمعیت، از گرسنگی شدید رنج می‌برند و ۸.۷ میلیون افغانستانی با قحطی دست و پنجه نرم می‌کنند.
مدارس دختران تحت حکومت طالبان نامنظم است و در بسیاری از ولایت‌ها پس از کلاس ششم اجازه حضور در مکتب را ندارند، اما در بیش از ۱۰ ولایت مدارس باز است. جامعه بین المللی در حال تلاش برای یافتن راه‌هایی برای کمک به مدارس باز است و در عین حال طالبان را تشویق می‌کند که بقیه مدارس را هم باز کنند.
در برخی مناطق، مانند ولایت هرات، معلمان و والدین با هم رهبران محلی طالبان را به باز کردن مدارس دعوت می‌کنند. در مدارسی مانند دبیرستان دخترانه تجروباوی در هرات، این کار نتیجه داده است.
ماه‌ها پیش، کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان هشدار داد در صورتی که اجازه داده شود افغانستان آزادانه به ورطه سقوط اقتصادی بیافتد، شاهد مهاجرت گسترده افغان‌ها خواهیم بود.
این مهاجرت همین حالا هم آغاز شده است و هزاران نفر در حال خروج از افغانستان به سمت ایران هستند. صد‌ها نفر در اتوبوس‌هایی جمع می‌شوند که آن‌ها را از هرات به استان نیمروز می‌رساند و از آنجا طی سفری خطرناک به ایران وارد می‌شوند. برخی از این مهاجران امیدوارند با وجود عزم فزاینده اروپا برای دور نگه داشتن مهاجران بتوانند به ترکیه و در نهایت به اروپا برسند.
منبع:
پارسینه
ارسال نظر