.svg)
زنان چگونه به ارگاسم می رسند؟
پارسینه: هنگامی که حرف از ارگاسم زنان ميشود ، تنها لذت مطرح نیست بلکه یکی از جنبه های سلامت بانوان است زیرا آزادسازی هورمون ها طی ارگاسم، سبب ارامش، کاهش اضطراب، کمک به مبارزه با بیماری افسردگی و توسعه کامل روحی و ذهني ميشود .
ارگاسم بطور کلی در متون تخصصی به اینصورت تعریف میشود، انقباض شدید ماهیچه‌ای در طی روابط جنسی که بهمراه تغییر در بعضی علائم بدنی مثل تغییر در ضربان قلب، تغییر در فشار خون و تغییر در عمق و نرخ تنفس میباشد. بعضی دیگر ازمحققان در تعریف "ارگاسم" تلاش دارند جنسیت را مجزا کنند و آنرا اینگونه تعریف می‌کنند:
ارگاسم عبارتست از اوج لذت جنسی و رها شدن تنش‌های جنسی.
ارگاسم در مردان با احساس ذهنی غیر قابل اجتناب بودن انزال آغاز شده و با بروز انزال پایان می‌یابد. ولی ارگاسم در زنان با انقباض مجرای واژینال همراه است؛ تغییرات دیگری در ارگاسم زنان، زیرا حرکات غیر ارادی و ارادی عضلانی، زیاد شدن فشار خون و افزایش تعداد ضربان قلب هم در این مرحله روی میدهد.
ارگاسم در زنان به دو گونه است:
در حال حاضر بحث ارگاسم در زنان تبدیل به یک مسئله پیچیده در زناشویی شده است. بعضی معتقد هستند ارگاسم در زنان دو شکل دارد:
ارگاسم در زنان به دو صورت ارگاسم کلوتیرال و ارگاسم واژینال است.
معنای ارگاسم واژینال در زنان موضوعی است که اولین بار به وسیله زیگموند فروید مطرح شد.
او معتقد بود که ارگاسم کلوتیرال پدیده‌ای مختص زمان نوجوانی و مصادف با رسیدن به سن بلوغ است، ولی در زنان بالغ این ارگاسم کلیتورال به ارگاسم واژینال تبدیل می‌گردد یعنی ارگاسمی که بدون تحریک ناحیه کلیتوریس رخ میدهد.
در حالیکه فروید در مورد اظهاراتش هیچ علت و مدرک علمی نداشت، ولی این نظریه قابل تامل بوده و در افکار زنان، اثرات خاص خویش را گذاشته بود.
بسیاری از زنان هنگامی که از تماس زناشویی واژینال به مرحله ارگاسم نمی‌رسیدند حس نقص و کمبود می‌کردند چرا که مطابق با نظریه فروید تنها راه به ارگاسم رسیدن زنان از طریق روابط زناشویی کلاسیکی است که با همسرش دارد و این نحوه فکر باعث میشد که زوجین برای ایجاد تغییر در کیفیت و کمیت رابطه زناشویی خویش تلاشی به خرج ندهند. این در حالی است که بسیاری از زنان تنها میتوانند از طریق ایجاد تحریکات ناحیه کلیتوریس در موقع رابطه زناشویی به ارگاسم برسند.
از طرف دیگر در سال ۱۹۶۶ مسترز و جانسون در زمینه مرحله‌های تحریک جنسی، تحقیقاتی را انجام دادند که این تحقیقات بر روی زنان و مردان (توامان) صورت گرفت. هر چند که چند سال پیش، کینزی تلاش کرده بود مرحله‌های فیزیولوژیک قبل و پس از ارگاسم را مورد بررسی قرار دهد (این مراحل عبارت بودند از:مرحله پیدایش انگیزش، پلاتو، ارگاسم و مرحله فرو نشینی).
مسترز و جانسون در طی مطالعات خویش مشاهده کردند که مرحله ارگاسم میتواند شامل ارگاسم کلیتورال و یا ارگاسم واژینال باشد.
همچنین پژوهش‌های دیگری در همین زمینه نشان داد که بافت ناحیه کلیتورال به مقدار قابل توجهی به داخل ناحیه واژینال ادامه پیدا کرده است. این مطالعات این مسئله را به اثبات رساند که بین ارگاسم واژینال و کلیتورال تفاوتی وجود نداشته و آن‌ها دو فاز متفاوت از هم نیستند؛ بنابراین ارگاسم در زنان به اینصورت است که بعضی از زنان با تحریک ناحیه کلیتوریس و بعضی دیگر با تحریک ناحیه واژینال به مرحله ارگاسم می‌رسند.
ولی در هر حال ارگاسم در هر دو گروه این زنان یک مفهوم دارد. حتی بعضی معتقد هستند این رابطه بین ناحیه واژینال و کلیتورال سبب شده که ناحیه کلیتورال پایه‌ای برای ارگاسم زنان به شمار آید. همچنین یکی از مهم‌ترین پژوهش‌هایی که در این زمینه به وسیله دکتر هلن کانل صورت گرفته عنوان می‌کند که ارتباط داخلی که بین کلیتوریس و واژینال وجود دارد، منشأ احساس ارگاسمی است که زنان آنرا در طی روابط زناشویی احساس می‌کنند.
با این تصور که در اثر نزدیکی در رابطه جنسی، سطح داخلی بافت کلیتوریس تحریک شود. این پژوهشگر معتقد است که دیواره واژن همان کلیتوریس است. ضمنا در بعضی از زنان ناحیه کلیتوریس وسیع‌تر بوده و بنابراین شدت تحریک این گروه از زنان باید شدید‌تر از دیگران باشد یعنی این گروه از زنان احتیاج دارند تا در موقع رابطه زناشویی با همسرشان، برای رسیدن به مرحله ارگاسم بیش‌تر مورد تحریک قرار گیرند. این در حالی است که زنانی با بافت طبیعی و عادی نیازی به تحریکات شدید‌تر و بیش‌تر ندارند. شناخت این مسئله در بهبود کیفیت روابط زناشویی در زوجین کمک شایان توجهی خواهد کرد.
مدت زمان ارگاسم در زنان:
ارگاسم در زنان طی یک روند اوج گیری و یک روند تخلیه صورت میگیرد، به شکلی که مدت زمان خاصی را نمی‌توان برای رسیدن به آن معلوم کرد. مدت زمان رسیدن زنان به ارگاسم از ده تا بیست دقیقه بین افراد گوناگون متغیر هست. تماماً این عمل با جمع شدگی عضلات ملازم هست.
تخمین زده میشود که بطور کلی ارگاسم در زنان حدود بیست ثانیه به طول می‌انجامد و پس از آن مرحله فرونشینی جنسی رخ می‌هد.
تفاوت در میزان یا شکل ارگاسم در زنان:
همان طور که در قسمت قبل بیان شد ارگاسم حاصل انقباض‌هایی غیر ارادی در ماهیچه‌ها میباشد که این انقباض‌ها در زنان در یک سوم بیرونی واژن و در مردان در ماهیچه‌های لگنچه انجام میشود.
ارگاسم در زنان به شکل‌های مختلفی صورت میگیرد زنان تجربه‌ی ارگاسم خویش را به شکل‌های مختلفی بیان می‌کنند، بعضی میگویند که ارگاسم مثل یک عطسه بزرگ میباشد و بعضی هم آنرا مانند صعود به یک قله‌ی مرتفع بیان می‌کنند.
بعضی‌ها ارگاسم را تنها در اندام‌های جنسی خویش و بعضی دیگر در دیگر اعضای بدنشان حس می‌نمایند. هنگامی که زنان به ارگاسم می‌رسند، بدن آن‌ها کمی به هم جمع شده و ماهیچه هایشان جنب و جوش پیدا می‌کند. همچنین ماهیچه‌های دیواره‌ی واژن بهمراه ماهیچه‌های لگنچه و مخرج با ریتم منظمی انقباض یافته میشوند. بر خلاف مردان که بعد از ارگاسم، تمایل جنسی آن‌ها دقایقی کاهش یافته و نعوظ آن‌ها کاهش می‌یابد، زمانی که زنان وارد مرحله‌ی ارامش شده و انقباض ماهیچه‌ها در آن‌ها کاهش می‌یابد، آن‌ها میتوانند سریع و دوباره به مرحله تداوم لذت برگشته و امیزش دوباره را از همانجا آغاز نمایند.
بسیاری از زوجین تصور می‌کنند که ارگاسم در زنان مثل مردان به هنگام ورود به وجود می‌آید و نیازی به تحریک کلیتوریس نیست. به همین علت دیده میشود که بسیاری از زنان در امیزش‌های خویش به ارگاسم نمی‌رسند و حتی ارگاسم را با دیگر حالات چرخه‌ی واکنش جنسی، به خصوص تداوم لذت، اشتباه می‌گیرند. ولی باید گفت که اندام اصلی ارگاسمی زنان کلیتوریس است و معمولاً زنان از تحریک‌های مهبلی به ارگاسم نمی‌رسند.
زنان باید به ارگاسم رسیدن را یاد بگیرند:
ارگاسم در زنـان یـک واکنش طبیعی جنسی است که تا کنون بصورت معمایی سربسته باقی مانده است. به اوج نرسیدن در زمان عمل جنسی میتواند سرمنشا مشکلات فراوانی باشد. ثابت شده که ریشه بسیاری از مشکلات زناشویی در این مسأله میباشد.
ارگاسم در زنان از فرآیند پیچیده تری نسبت به مردان برخوردار است و به همین علت زمانی بیش‌تر می‌برد تا زنان به ارگاسم برسد.
ارگاسم در زنان دارای یک روند برای تخلیه است به طوریکه زمان خاصی برای بوجود آمدن آن نمی‌توان مشخص کرد. حدود ۱۰ درصد از زنان به ارگاسم نمی‌رسند یا ارگاسم آنان از طریق استمنا میباشد یادگیری به ارگاسم رسیدن زنان به یک امر مهم و ضروری برای بقای زندگی زناشویی تبدیل شده است.
زن و شوهر با کسب مهارت باید بدانند که چطور میتوانند به ارگاسم مطلوب برسند؛ که در این بین مردان وظیفه سنگین تری دارند و بایستی با کسب مهارت در به ارگاسم رسیدن و لذت جنسی به همسرشان کمک کنند و همچنین همسر نسبت به شوهر این وظیفه را انجام دهد. ارگاسم در مردان صرفاً با تحریکات بدنی و تماس ایجاد میشود. در حالی که این پدیده در خانم‌ها بسیار پیچیده‌تر بوده و تا حد بسیار زیادی به وضعیت روحی و ارتباط عاطفی دو طرف بستگی دارد.
به ارگاسم نرسیدن زنان میتواند به علت بی علاقگی، استرس و وضعیت روحی نامطلوب و نزدیکی به روش اشتباه باشد و بعلاوه برای برخی خانم‌ها این الزام وجود ندارد که با هر نزدیکی الزاماً به ارگاسم برسد./ بیتوته
ارگاسم عبارتست از اوج لذت جنسی و رها شدن تنش‌های جنسی.
ارگاسم در مردان با احساس ذهنی غیر قابل اجتناب بودن انزال آغاز شده و با بروز انزال پایان می‌یابد. ولی ارگاسم در زنان با انقباض مجرای واژینال همراه است؛ تغییرات دیگری در ارگاسم زنان، زیرا حرکات غیر ارادی و ارادی عضلانی، زیاد شدن فشار خون و افزایش تعداد ضربان قلب هم در این مرحله روی میدهد.
ارگاسم در زنان به دو گونه است:
در حال حاضر بحث ارگاسم در زنان تبدیل به یک مسئله پیچیده در زناشویی شده است. بعضی معتقد هستند ارگاسم در زنان دو شکل دارد:
ارگاسم در زنان به دو صورت ارگاسم کلوتیرال و ارگاسم واژینال است.
معنای ارگاسم واژینال در زنان موضوعی است که اولین بار به وسیله زیگموند فروید مطرح شد.
او معتقد بود که ارگاسم کلوتیرال پدیده‌ای مختص زمان نوجوانی و مصادف با رسیدن به سن بلوغ است، ولی در زنان بالغ این ارگاسم کلیتورال به ارگاسم واژینال تبدیل می‌گردد یعنی ارگاسمی که بدون تحریک ناحیه کلیتوریس رخ میدهد.
در حالیکه فروید در مورد اظهاراتش هیچ علت و مدرک علمی نداشت، ولی این نظریه قابل تامل بوده و در افکار زنان، اثرات خاص خویش را گذاشته بود.
بسیاری از زنان هنگامی که از تماس زناشویی واژینال به مرحله ارگاسم نمی‌رسیدند حس نقص و کمبود می‌کردند چرا که مطابق با نظریه فروید تنها راه به ارگاسم رسیدن زنان از طریق روابط زناشویی کلاسیکی است که با همسرش دارد و این نحوه فکر باعث میشد که زوجین برای ایجاد تغییر در کیفیت و کمیت رابطه زناشویی خویش تلاشی به خرج ندهند. این در حالی است که بسیاری از زنان تنها میتوانند از طریق ایجاد تحریکات ناحیه کلیتوریس در موقع رابطه زناشویی به ارگاسم برسند.
از طرف دیگر در سال ۱۹۶۶ مسترز و جانسون در زمینه مرحله‌های تحریک جنسی، تحقیقاتی را انجام دادند که این تحقیقات بر روی زنان و مردان (توامان) صورت گرفت. هر چند که چند سال پیش، کینزی تلاش کرده بود مرحله‌های فیزیولوژیک قبل و پس از ارگاسم را مورد بررسی قرار دهد (این مراحل عبارت بودند از:مرحله پیدایش انگیزش، پلاتو، ارگاسم و مرحله فرو نشینی).
مسترز و جانسون در طی مطالعات خویش مشاهده کردند که مرحله ارگاسم میتواند شامل ارگاسم کلیتورال و یا ارگاسم واژینال باشد.
همچنین پژوهش‌های دیگری در همین زمینه نشان داد که بافت ناحیه کلیتورال به مقدار قابل توجهی به داخل ناحیه واژینال ادامه پیدا کرده است. این مطالعات این مسئله را به اثبات رساند که بین ارگاسم واژینال و کلیتورال تفاوتی وجود نداشته و آن‌ها دو فاز متفاوت از هم نیستند؛ بنابراین ارگاسم در زنان به اینصورت است که بعضی از زنان با تحریک ناحیه کلیتوریس و بعضی دیگر با تحریک ناحیه واژینال به مرحله ارگاسم می‌رسند.
ولی در هر حال ارگاسم در هر دو گروه این زنان یک مفهوم دارد. حتی بعضی معتقد هستند این رابطه بین ناحیه واژینال و کلیتورال سبب شده که ناحیه کلیتورال پایه‌ای برای ارگاسم زنان به شمار آید. همچنین یکی از مهم‌ترین پژوهش‌هایی که در این زمینه به وسیله دکتر هلن کانل صورت گرفته عنوان می‌کند که ارتباط داخلی که بین کلیتوریس و واژینال وجود دارد، منشأ احساس ارگاسمی است که زنان آنرا در طی روابط زناشویی احساس می‌کنند.
با این تصور که در اثر نزدیکی در رابطه جنسی، سطح داخلی بافت کلیتوریس تحریک شود. این پژوهشگر معتقد است که دیواره واژن همان کلیتوریس است. ضمنا در بعضی از زنان ناحیه کلیتوریس وسیع‌تر بوده و بنابراین شدت تحریک این گروه از زنان باید شدید‌تر از دیگران باشد یعنی این گروه از زنان احتیاج دارند تا در موقع رابطه زناشویی با همسرشان، برای رسیدن به مرحله ارگاسم بیش‌تر مورد تحریک قرار گیرند. این در حالی است که زنانی با بافت طبیعی و عادی نیازی به تحریکات شدید‌تر و بیش‌تر ندارند. شناخت این مسئله در بهبود کیفیت روابط زناشویی در زوجین کمک شایان توجهی خواهد کرد.
مدت زمان ارگاسم در زنان:
ارگاسم در زنان طی یک روند اوج گیری و یک روند تخلیه صورت میگیرد، به شکلی که مدت زمان خاصی را نمی‌توان برای رسیدن به آن معلوم کرد. مدت زمان رسیدن زنان به ارگاسم از ده تا بیست دقیقه بین افراد گوناگون متغیر هست. تماماً این عمل با جمع شدگی عضلات ملازم هست.
تخمین زده میشود که بطور کلی ارگاسم در زنان حدود بیست ثانیه به طول می‌انجامد و پس از آن مرحله فرونشینی جنسی رخ می‌هد.
تفاوت در میزان یا شکل ارگاسم در زنان:
همان طور که در قسمت قبل بیان شد ارگاسم حاصل انقباض‌هایی غیر ارادی در ماهیچه‌ها میباشد که این انقباض‌ها در زنان در یک سوم بیرونی واژن و در مردان در ماهیچه‌های لگنچه انجام میشود.
ارگاسم در زنان به شکل‌های مختلفی صورت میگیرد زنان تجربه‌ی ارگاسم خویش را به شکل‌های مختلفی بیان می‌کنند، بعضی میگویند که ارگاسم مثل یک عطسه بزرگ میباشد و بعضی هم آنرا مانند صعود به یک قله‌ی مرتفع بیان می‌کنند.
بعضی‌ها ارگاسم را تنها در اندام‌های جنسی خویش و بعضی دیگر در دیگر اعضای بدنشان حس می‌نمایند. هنگامی که زنان به ارگاسم می‌رسند، بدن آن‌ها کمی به هم جمع شده و ماهیچه هایشان جنب و جوش پیدا می‌کند. همچنین ماهیچه‌های دیواره‌ی واژن بهمراه ماهیچه‌های لگنچه و مخرج با ریتم منظمی انقباض یافته میشوند. بر خلاف مردان که بعد از ارگاسم، تمایل جنسی آن‌ها دقایقی کاهش یافته و نعوظ آن‌ها کاهش می‌یابد، زمانی که زنان وارد مرحله‌ی ارامش شده و انقباض ماهیچه‌ها در آن‌ها کاهش می‌یابد، آن‌ها میتوانند سریع و دوباره به مرحله تداوم لذت برگشته و امیزش دوباره را از همانجا آغاز نمایند.
بسیاری از زوجین تصور می‌کنند که ارگاسم در زنان مثل مردان به هنگام ورود به وجود می‌آید و نیازی به تحریک کلیتوریس نیست. به همین علت دیده میشود که بسیاری از زنان در امیزش‌های خویش به ارگاسم نمی‌رسند و حتی ارگاسم را با دیگر حالات چرخه‌ی واکنش جنسی، به خصوص تداوم لذت، اشتباه می‌گیرند. ولی باید گفت که اندام اصلی ارگاسمی زنان کلیتوریس است و معمولاً زنان از تحریک‌های مهبلی به ارگاسم نمی‌رسند.
زنان باید به ارگاسم رسیدن را یاد بگیرند:
ارگاسم در زنـان یـک واکنش طبیعی جنسی است که تا کنون بصورت معمایی سربسته باقی مانده است. به اوج نرسیدن در زمان عمل جنسی میتواند سرمنشا مشکلات فراوانی باشد. ثابت شده که ریشه بسیاری از مشکلات زناشویی در این مسأله میباشد.
ارگاسم در زنان از فرآیند پیچیده تری نسبت به مردان برخوردار است و به همین علت زمانی بیش‌تر می‌برد تا زنان به ارگاسم برسد.
ارگاسم در زنان دارای یک روند برای تخلیه است به طوریکه زمان خاصی برای بوجود آمدن آن نمی‌توان مشخص کرد. حدود ۱۰ درصد از زنان به ارگاسم نمی‌رسند یا ارگاسم آنان از طریق استمنا میباشد یادگیری به ارگاسم رسیدن زنان به یک امر مهم و ضروری برای بقای زندگی زناشویی تبدیل شده است.
زن و شوهر با کسب مهارت باید بدانند که چطور میتوانند به ارگاسم مطلوب برسند؛ که در این بین مردان وظیفه سنگین تری دارند و بایستی با کسب مهارت در به ارگاسم رسیدن و لذت جنسی به همسرشان کمک کنند و همچنین همسر نسبت به شوهر این وظیفه را انجام دهد. ارگاسم در مردان صرفاً با تحریکات بدنی و تماس ایجاد میشود. در حالی که این پدیده در خانم‌ها بسیار پیچیده‌تر بوده و تا حد بسیار زیادی به وضعیت روحی و ارتباط عاطفی دو طرف بستگی دارد.
به ارگاسم نرسیدن زنان میتواند به علت بی علاقگی، استرس و وضعیت روحی نامطلوب و نزدیکی به روش اشتباه باشد و بعلاوه برای برخی خانم‌ها این الزام وجود ندارد که با هر نزدیکی الزاماً به ارگاسم برسد./ بیتوته
ارسال نظر