آیا شبکه‌های اجتماعی باعث افسردگی می‌شوند؟

تکنولوژی ما را از عدم قطعیت‌های کوچک جدا می‌کند؛ ولی نسبت به تردید‌های بزرگ‌تر آسیب‌پذیرتر می‌کند. این تردید ریشه اضطراب است: چه چیزی قرار است اتفاق بیفتد؟ آن‌ها در مورد من چه فکری می‌کنند؟ اگر این اتفاق بد بیفتد، چه خواهد شد؟

تکنولوژی این تردید‌ها را از ما دور می‌کند. با گوشی‌های هوشمند می‌توانیم دنیای خودمان را کنترل کنیم. شاید تصور کنید دور ریختن تردید‌ها موجب اضطراب کمتر ما خواهد شد. اما در واقع تکنولوژی با دادن این قطعیت‌های کوچک، فرصت تجربه کردن موقعیت‌های شک و تردید را از ما گرفته است.

تکنولوژی، زندگی ما را ساده‌تر و راحت‌تر می‌کند؛ اما تکنولوژی به ما امکان اجتناب از مردم را نیز می‌دهد. زمانی که از مردم دوری می‌کنیم، اعتمادبه‌نفس ما پایین می‌آید و بنابراین این موجب دوری گزیدن بیشتر ما خواهد شد. اما این فقط اجتناب از مردم نیست؛ این اجتناب از احساسات ناراحت‌کننده‌ای است که در اثر تعامل با دیگران پیش می‌آید.

ارتباط روی صفحه نمایش به ما امکان نوشتن و ویرایش کردن و کامل کردن متن می‌دهد؛ درحالی‌که ارتباط رو در رو در زمان واقعی اتفاق می‌افتد. وقتی ما در شبکه‌های اجتماعی عادت کرده‌ایم زمانی برای فکر کردن داشته باشیم که چه می‌خواهیم بگوییم، انجام این کار به‌صورت رو در رو سخت‌تر خواهد شد و البته، چون تجربه کمی در این زمینه خواهیم داشت، دچار حالت نامطمئنی و اضطراب خواهیم شد.

در شبکه‌های اجتماعی، لایک‌ها و شمارش می‌شوند و هر کس می‌تواند کامنت‌ها را ببیند. برای نوجوانان و افراد جوان که هویتشان در حال شکل‌گیری است، مدیریت رسانه اجتماعی همچون یک بحران اجتماعی است. توانایی مدیریت و کنترل آنچه روی صفحات اجتماعی نمایش داده می‌شود، موجب کاهش اضطراب در کوتاه‌مدت می‌شود. اما در طولانی‌مدت تمام این مدیریت احساسات که در فیلتر کردن و برنامه‌ریزی کردن خود به کار برده‌ایم باعث می‌شود بیش از آنچه یک انسان حقیقی باشیم، یک برند تجاری شویم.