علی اکبر صالحی: حکمرانی با جبر میسر نمی‌شود

علی اکبر صالحی رئیس سابق سازمان انرژی اتمی ایران گفت: ایران در طول تاریخ دو نوع حکمرانی داشته است. بار اول در زمان هخامنشیان که حکمرانی خود را از شرق تا غرب گسترش داشت و توانست جهان را به خوبی و هوشمندانه اداره کنند و در مرتبه دوم بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، شیوه حکمرانی مبتنی بر ولایت فقیه را پیش گرفت. حال باید دید کشوری که توانایی ارائه مدل های حکمرانی را دارد آیا توانایی اصلاح پذیری نیز دارد؟

وی تاکید کرد: اگر جامعه را مانند فرزند تازه متولد شده درنظر بگیریم مراحلی که این فرزند طی می‌کند تا به رشد و نمو برسد برانگیختگی و شکوفایی ایجاد می کند که به اعتقاد من برانگیختگی انقلاب اسلامی ایران از مشروطه آغاز شد و تجلی و برانگیختگی آن در انقلاب سال ۱۳۵۷ نمایان شد.

صالحی گفت: کشور از زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران تاکنون دوران بالندگی را طی کرده و ممکن است در این راه اشتباهات و قصوری رخ داده باشد. اما تلاش بر رسیدن به بالندگی بوده و به اعتقاد من برپایی جلساتی از این دست نمونه‌ای از سیر در مسیر بالندگی است.

رئیس سابق سازمان انرژی اتمی ایران اضافه کرد: جامعه فرهیخته جامعه به کمال رسیده است و محور اساسی در تحول جوامع آزاد اندیشی است و اگر محلی برای تضارب آرا وجود نداشته باشد تمامی مباحث اهالی علم و نظر، ابتر باقی می‌ماند. در هر دولت و حکومت امنیت ملی اصل و ملاک است و باید بر تعریف آزاد اندیشی کار کرد و حاکمان با منطق و استدلال مورد سوال قرار گیرند. اگر به دین خرافات اضافه شود زنگار به خود می‌گیرد و مسیر آن تغییر می‌یابد. وقتی که یک فردِ مسئول در کشور به عنوان متخصص خارج از عرف، درباره مذاکرات صحبت کند زیر سوال می‌رود، اما اگر شخصی در لباس روحانیت انواع خرافات را مطرح کند مورد سوال قرار نمی‌گیرد. از همین رو معتقدم مسئولیت اجتماعی در قبال گفتار ناثواب در کشور وجود ندارد و این امر یکی از مسائل اجتماعی مهم ایران است.

صالحی همچنین با اشاره به این نکته که حکمرانی با جبر میسر نمی‌شود، گفت: امروزه کودکان ما باهوش هستند و در شبکه‌های اجتماعی با انواع استدلال و منطق‌ها روبه‌رو می‌شوند این در حالی است که برخی فقط با بر تن کردن لباس روحانیت با بیان خرافات دینی، شهد شیرین دین را از بین می‌برند. خداوند در قرآن کریم به درستی می‌فرماید: «لا اکراه فی الدین قد تَبَینَ الرُّشْد مِنَ الْغَی» و هدف از بیان آن این است که حکمرانی با جبر محقق نمی‌شود بلکه با اختیار محقق خواهد شد. به اعتقاد من یک حکمران زمانی موفق است که اصلاح پذیر باشد و به سخنان نخبگان جامعه که از سر خیرخواهی نظرات خود را بیان می‌کنند گوش دهد.