بیماری گوش شناور چیست؟

عفونت گوش غالباً به دلیل یک عامل عفونی ویروسی یا باکتریایی رخ می‌دهد و گوش میانی را درگیر می‌کند. این منطقه پشت پرده گوش قرار دارد. عفونت گوش در خردسالان شایع‌تر از بزرگسالان است.

این عفونت می‌تواند به دلیل ایجاد التهاب و تولید مایعات، دردناک شود. تجمع مایعات در داخل گوش باعث آسیب به لایه محافظ کانال گوش می‌شود. به این حالت، تورم کانال گوش اطلاق می‌شود و با بروز قرمزی و تورم در داخل کانال همراه است. این التهاب باعث احساس گرمی در داخل گوش می‌شود.

اصطلاح دیگری که برای تورم کانال گوش استفاده می‌شود، «بیماری گوش شناگر» است، زیرا این بیماری در شناگران به دلیل ورود مداوم آب به گوششان شایع است. از رایج‌ترین دلایل بروز این بیماری می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:

۱- زیاده روی در تمیز کردن گوش
۲- استفاده از هدفون برای زمان‌های طولانی
۳- استفاده از خلال‌های پنبه‌ای برای پاک کردن گوش
۴- خراش در دیواره گوش داخلی
۵- اگزما، آکنه و پسوریازیس
۶- بیماری‌های آلرژیک مانند آسم و آرتروز
۷- ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن
۸- عفونت‌های قارچی
۹- تنگی کانال گوش

به طور معمول افراد نباید هیچ چیزی را به داخل گوش خود فرو کنند. از خودکار تا چوب کبریت و حتی انگشتان خود را به هیچ عنوان برای خاراندن در داخل گوش نکنید. حتی استفاده از سمعک نیز در صورتی که باعث احتباس مایعات در داخل کانال گوش شود، می‌تواند منجر به انسداد و عفونت شود.

برخی مواد شیمیایی نیز در صورت ورود به گوش می‌توانند باعث عفونت کانال گوش شوند. رنگ مو، اسپری مو و نرم کننده‌های جرم گوش از جمله مواردی است که می‌توانند باعث بروز این بیماری شوند.

علائم گرفتگی گوش شامل مواردی همچون درد و خارش، آسیب به لاله گوش یا تکان دادن سر و نیز خروج مواد زائد زرد رنگ و بدبو از گوش می‌شود. با مشاهده علائم تورم کانال گوش مراجعه به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی ضروری است.

پزشک به طور معمول اقدام به شست و شوی گوش بیمار کرده و برحسب آنکه عامل عفونت باکتری، قارچی و یا ویروسی بوده باشد، اقدام به تجویز قطره‌های مناسب به بیمار می‌کند. ساده‌ترین راهکار برای جلوگیری از ابتلا به تورم کانال گوش خشک نگه داشتن گوش است. شناگرانی که به مدت زیاد در تماس با آب هستند بهتر است از قطره‌های مخصوص الکلی گوش استفاده کنند؛ همچنین استفاده از سشوار برای خشک کردن گوش مناسب است.