علائم و نشانه های عفونت گوش میانی چیست؟

این دستگاه نوعی پلاسما تولید می‌کند که متشکل از ذرات باردار واکنش پذیر است و قابلیت غیرفعال کردن انواع مختلفی از پاتوژن‌ها را دارد.

محققان دانشگاه ایلینوی آمریکا این فناوری را روی موش‌ها آزمایش کردند و توانستند باکتری‌های مستقر در پشت پرده گوش را ظرف ۱۵ دقیقه غیرفعال کنند. در بررسی‌های انجام گرفته مشخص شد این ابزار به بافت پرده گوش و اطراف آن هیچ آسیبی وارد نمی‌کند.

معمولا برای درمان عفونت گوش میانی از آنتی بیوتیک‌ها یا جراحی استفاده می‌شود، اما اکنون محققان برای اولین بار برای درمان این عارضه از فناوری پلاسما بهره می‌گیرند.

سه نوع اصلی عفونت گوش وجود دارد؛ عفونت حاد گوش میانی (اوتیت مدیا)، اوتیت مدیا با افیوژن و التهاب گوش خارجی که بیشتر در شناگران دیده می‌شود. عفونت گوش در همه افراد به ویژه در کودکان بسیار شایع است و با توجه به گزارش موسسه ملی بهداشت آمریکا، معمولا از هر چهار کودک سه تن به این عارضه مبتلا می‌شوند.

مطالعات محققان دانشگاه فیلادلفیا نشان می‌دهد که چند عامل می‌تواند خطر عفونت گوش را افزایش دهد. این عوامل عبارتند از:

-سن

کودکان کمتر از سه سال بیشتر در معرض عفونت گوش قرار دارند.

-سابقه خانوادگی

احتمال ابتلای کودکانی که والدینشان به عفونت گوش مبتلا بوده اند بیشتر است.

-آلرژی و سرماخوردگی

گرفتگی مکرر بینی می‌تواند به عفونت گوش منجر شود.

-نقص هنگام تولد یا شرایط پزشکی خاص

نقص سیستم ایمنی و وجود ناهنجاری‌های سر و صورت یکی از مهمترین دلایل عفونت گوش است.

- استفاده زیاد از شیشه شیر یا پستانک

-کودکانی که از سن پایین به مهدکودک سپرده می شوند.

-کودکانی که والدینشان در منزل یا ماشین سیگار می کشند

قرار گرفتن در معرض دود سیگار سبب جمع شدن آب در گوش میانی و عفونت گوش می‌شود و شنوایی کودکان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

گوش درد ، تب، کاهش شنوایی، سردرد و احساس پربودن مجاری گوش، از مهمترین علایم هر سه نوع عفونت محسوب می‌شوند. این علایم در نوزادان و کودکان معمولا با اختلال خواب، کاهش اشتها، گریه‌های مکرر و بی‌حوصلگی کودک همراه است. در صورتی که پرده گوش آسیب دیده باشد، احتمال خروج خون یا مایع مخاطی از مجرای گوش وجود دارد.

با مشاهده علایم بیماری باید به پزشک مراجعه شود. متخصص گوش و حلق و بینی به کمک یک دستگاه کوچک به نام اتوسکوپ و بررسی حلق و بینی، به راحتی می‌تواند نوع عفونت و میزان آن را تشخیص دهد. در موارد پیشرفته، از از آزمون‌های شدت صدا و فشار هوا برای سنجش انعطاف پذیری پرده گوش استفاده می‌شود.

معمولا برای درمان از آنتی بیوتیک استفاده می‌شود، البته اگر عفونت گوش دلیل ویروسی داشته باشد، آنتی بیوتیک موثر نیست. آموکسی سیلین رایج ترین نوع آنتی بیوتیک تجویز شده در کودکان است و استاندارد دوره تجویز آن حدود ۱۰ روز است. برای کاهش درد و تب از مسکن هایی مانند استامینوفن و ایبوپروفن استفاده می‌شود. تعبیه یک لوله در مجاری شنوایی برای خروج آب جمع شده پشت پرده گوش در بیمارانی که به طور مکرر به این عارضه مبتلا می شوند، توصیه می‌شود.

واکسیناسیون منظم، اجتناب از محیط‌هایی که دود سیگار وجود دارد، شستن مراقب دست‌ها در فصل سرما و استراحت و تغذیه مناسب، مهمترین روش های جلوگیری از عفونت گوش هستند.

شیر مادر سبب افزایش آنتی بادی بدن نوزاد می‌شود و احتمال عفونت گوش را کاهش می دهد. به علاوه استفاده از شیشه شیر به دلیل ایجاد فشار منفی داخل بطری، به پرده گوش آسیب می‌رساند. استفاده از گوشی هنگام شنا و خارج کردن آب جمع شده توسط یک دستمال ضد عفونی پس از استحمام در کاهش بروز این عارضه موثر است. یکی دیگر از دلایل ابتلا به عفونت گوش، استفاده از گوش پاک کن است.

فروبردن اشیای نوک تیز و کثیف در داخل مجاری شنوایی نیز احتمال این عارضه را چندین برابر افزایش می دهد.

بهتر است به محض مشاهده اولین علایم بیماری به پزشک مراجعه شود، زیرا درمان درمراحل اولیه به مراتب ساده تر است.