.svg)
پیشنهاد همکاری «۲۵ ساله» با چین پیشنهاد روحانی بود
پارسینه: سید محمدحسین ملائک، سفیر پیشین ایران در پکن گفت: در سال ۹۷ آقای لاریجانی مسئول روابط ایران با چین شد و همراه با نامه رهبری و نامه آقای روحانی به چین سفر کرد. عدد ۲۵ سال، عددی است که آقای روحانی در طول مذاکرات پیشنهاد داد و این رقم نمادی است برای همکاری درازمدت. سوم شهریور ۱۳۹۸ آقای ظریف، متن پیش‌نویس قرارداد همکاری را با خود به چین برد.
سفیر پیشین ایران در پکن گفت که سند برنامه همکاری جامع ایران و چین ، تمرینی برای جمهوری اسلامی در مشارکت راهبردی و امکانی برای توسعه ایران همسو با توسعه و پیشرفت چین خواهد بود.
سابقه این سند همکاری، به سفر «شی جینگ‌پینگ» در بهمن ۹۴ به ایران بعد از امضای برجام بازمی‌گردد، اما این سفر به دلیل وقوع در زمان امضای برجام این احساس را در دو طرف القاء کرد که ایران به چین نیاز ندارد! در حالی که چین با طرح گسترده روابط در قالب راهبردی اعلام آمادگی کرد. پس از آنکه ترامپ از برجام خارج شد و تحریم‌های دیگری علاوه بر تحریم‌های سازمان ملل اعمال شد، ایران به دلیل بی‌انگیزگی دولت چین، جایگزینی برای کاستن از فشار تحریم‌ها نداشت. مبنا و شاکله سیاست خارجی دولت یازدهم در حل مسئله هسته‌ای در قالب برجام بود و وقتی این مسئله شکست خورد و ایران آلترناتیو خود را نیز از دست داد، لذا با مشکلات مضاعفی روبرو شد. دولت این بار به اروپا رو آورد. در سال ۹۷ آقای لاریجانی مسئول روابط ایران با چین شد و همراه با نامه رهبری و نامه آقای روحانی به چین سفر کرد. عدد ۲۵ سال، عددی است که آقای روحانی در طول مذاکرات پیشنهاد داد و این رقم نمادی است برای همکاری درازمدت. سوم شهریور ۱۳۹۸ آقای ظریف، متن پیش‌نویس قرارداد همکاری را با خود به چین برد. ۱۱ شهریور «پترولیوم‌اکونومیست» گزارشی از این طرح منتشر کرد و ادعا کرد چینی‌ها قرار است نیروی نظامی وارد ایران کنند! جزایر ایران را تصاحب کنند! استقلال اقتصادی ایران از دست خواهد رفت! و خانم «شیرین هانتر» نیز در مقاله‌ای، این قرارداد را ترکمانچای دیگری توصیف کرد! در خرداد ۹۹، ویرایش نهایی متن تفاهم‌نامه منتشر شد. مهر ۹۹ آقای ظریف، سند را با خود به چین برد. با توجه به روی کار آمدن بایدن و ادامه سیاست‌های دولت آمریکا، هر دو طرف چینی و ایرانی به این نتیجه رسیدند که باید این تفاهم‌نامه در اولویت همکاری دو کشور قرار گیرد لذا در فروردین ۱۴۰۰، این تفاهم‌نامه امضاء و منتشر شد.
این سند در چند محور دارای ارزش است: اول، تمرینی برای جمهوری اسلامی برای مشارکت راهبردی با ابرقدرتی مانند چین است. دوم، انجام مذاکرات راهبردی اقتصادی در این سطح، اولین بار است رخ می‌دهد. سوم، هنجارسازی در سطح روابط خارجی. چهارم، بلوغ در سطح همکاری ایران با تمدن بزرگی، چون چین. پنجم، واقع‌بین‌کردن برخی مسئولان در عرصه سیاست، زیرا که چین با دشمنان ما روابط صمیمی داشته و در روابط ما با جهان تأثیر خواهد داشت. ششم، توسعه ایران در مسیر توسعه چین و قدرت گیری ایران با مشارکت دو کشور.
سابقه این سند همکاری، به سفر «شی جینگ‌پینگ» در بهمن ۹۴ به ایران بعد از امضای برجام بازمی‌گردد، اما این سفر به دلیل وقوع در زمان امضای برجام این احساس را در دو طرف القاء کرد که ایران به چین نیاز ندارد! در حالی که چین با طرح گسترده روابط در قالب راهبردی اعلام آمادگی کرد. پس از آنکه ترامپ از برجام خارج شد و تحریم‌های دیگری علاوه بر تحریم‌های سازمان ملل اعمال شد، ایران به دلیل بی‌انگیزگی دولت چین، جایگزینی برای کاستن از فشار تحریم‌ها نداشت. مبنا و شاکله سیاست خارجی دولت یازدهم در حل مسئله هسته‌ای در قالب برجام بود و وقتی این مسئله شکست خورد و ایران آلترناتیو خود را نیز از دست داد، لذا با مشکلات مضاعفی روبرو شد. دولت این بار به اروپا رو آورد. در سال ۹۷ آقای لاریجانی مسئول روابط ایران با چین شد و همراه با نامه رهبری و نامه آقای روحانی به چین سفر کرد. عدد ۲۵ سال، عددی است که آقای روحانی در طول مذاکرات پیشنهاد داد و این رقم نمادی است برای همکاری درازمدت. سوم شهریور ۱۳۹۸ آقای ظریف، متن پیش‌نویس قرارداد همکاری را با خود به چین برد. ۱۱ شهریور «پترولیوم‌اکونومیست» گزارشی از این طرح منتشر کرد و ادعا کرد چینی‌ها قرار است نیروی نظامی وارد ایران کنند! جزایر ایران را تصاحب کنند! استقلال اقتصادی ایران از دست خواهد رفت! و خانم «شیرین هانتر» نیز در مقاله‌ای، این قرارداد را ترکمانچای دیگری توصیف کرد! در خرداد ۹۹، ویرایش نهایی متن تفاهم‌نامه منتشر شد. مهر ۹۹ آقای ظریف، سند را با خود به چین برد. با توجه به روی کار آمدن بایدن و ادامه سیاست‌های دولت آمریکا، هر دو طرف چینی و ایرانی به این نتیجه رسیدند که باید این تفاهم‌نامه در اولویت همکاری دو کشور قرار گیرد لذا در فروردین ۱۴۰۰، این تفاهم‌نامه امضاء و منتشر شد.
این سند در چند محور دارای ارزش است: اول، تمرینی برای جمهوری اسلامی برای مشارکت راهبردی با ابرقدرتی مانند چین است. دوم، انجام مذاکرات راهبردی اقتصادی در این سطح، اولین بار است رخ می‌دهد. سوم، هنجارسازی در سطح روابط خارجی. چهارم، بلوغ در سطح همکاری ایران با تمدن بزرگی، چون چین. پنجم، واقع‌بین‌کردن برخی مسئولان در عرصه سیاست، زیرا که چین با دشمنان ما روابط صمیمی داشته و در روابط ما با جهان تأثیر خواهد داشت. ششم، توسعه ایران در مسیر توسعه چین و قدرت گیری ایران با مشارکت دو کشور.
منبع:
خبرگزاری فارس
خدا جواب همه تون بده انقدر مردمان را اذیت میکنید