علت ابتلای افراد به بیماری رزاسه + روش درمان

بررسی علایم و روش‌های درمانی رزاسه، بیماری پوستی شایعی که تقریباً ۵ درصد از مردم جهان را درگیر کرده است. التهاب و قرمزی‌های موقت یا دایمی روی پوست صورت، عروق گشاد شده، جوش‌های ریز و... جزو اصلی‌ترین نشانه‌های یک بیماری پوستی به نام رزاسه است که در سراسر دنیا میلیون‌ها نفر را مبتلا و زندگی را برای‌شان سخت کرده‌است. معمولاً متخصصان، رزاسه یا «لکه‌های قرمز روی پوست همراه با خارش» را یک مشکل پوستی مزمن در نظر می‌گیرند که اگر درمان نشود به مرور زمان شدت می‌یابد.

عامل اصلی ابتلا به این بیماری مشخص شده است؟

عامل اصلی ابتلا به این بیماری پوستی همچنان ناشناخته است، اما در حالت کلی رزاسه را واکنش التهابی سیستم ایمنی بدن می‌دانند که مجموعه‌ای از عواملی مانند پوست چرب، انگل دمودکس، گشاد شدن عروق، جنسیت، تغییرات هورمونی و ... ممکن است زمینه‌ساز بروز آن شود.

رنگ پوست، جنسیت و سن و سال در ابتلا به این بیماری نقش دارد؟

رزاسه در خانم‌های ۳۰ تا ۵۰ ساله که پوست روشن دارند شایع‌تر است. البته این بیماری در آقایان هم دیده می‌شود، اما شیوع آن کمتر است و معمولا بعد از ۵۰ سالگی ظاهر می‌شود. مبتلایان به این بیماری پوستی معمولا پوست چرب‌تری دارند و خانم‌های یائسه به دلیل تغییرات هورمونی زیاد و گُر‌گرفتگی، بیشتر در معرض آن قرار دارند. برخی دلایل ناشناخته، نشان می‌دهد زنان بیش از مردان به رزاسه مبتلا می‌شوند و در بعضی موارد این بیماری همراه با شروع یائسگی بوده است. سیر این بیماری تدریجی است و مدت‌ها به طول می‌انجامد. اوایل ممکن است بیماری فقط به صورت گلگون شدن چهره و برافروختگی گذرا یا حساسیت شدید به مواد آرایشی خود را نشان دهد. گرفتاری، درگیری یا فشار شدید روحی هم می‌تواند سبب شروع برافروختگی شود.

روش‌های درمانی رزاسه کدام اند؟

بیشتر متخصصان بر این باورند که رزاسه درمان قطعی ندارد از آن جا که این بیماری بیشتر صورت را درگیر می‌کند، تاثیر نامطلوبی روی اعتماد به نفس افراد می‌گذارد. بر اساس بررسی‌های انجام شده توسط محققان بین المللی از هر ۱۰ نفر، هشت نفر از وجود بیماری خود اطلاع ندارند و بسیاری رزاسه را ناشی از مسائل عصبی می‌دانند و تصور می‌کنند با بهبود وضعیت روحی‌شان قرمزی و جوش‌ها هم از بین خواهد رفت. نداشتن شناخت کافی از این بیماری باعث می‌شود عده کمی برای درمان آن اقدام و طی مدت طولانی نشانه‌های آن را تحمل کنند. همین موضوع هم باعث پیشرفت بیماری می‌شود. در حالت کلی برای درمان و کنترل نشانه‌های رزاسه، متناسب با نوع و مرحله پیشرفت، از درمان‌های زیادی می‌توان استفاده کرد که این درمان‌ها شامل پماد‌ها و کرم‌های حاوی کورتون و دارو‌های خوراکی، مانند آنتی‌بیوتیک‌ها هستند. آنتی‌بیوتیک‌ها به دلیل دارا بودن خواص ضد التهابی مانند تتراسایکلین و داکسی‌سایکلین در این بیماری استفاده می‌شود.

برخی از لیزر‌ها هم در درمان رزاسه به کار می‌رود. در هر صورت باید توجه داشت که دارو‌های مصرفی بیماری را کنترل می‌کند، اما باعث ریشه‌کن شدن آن نمی‌شود پس احتمال عود بیماری پس از قطع درمان وجود دارد؛ بنابراین پس از کنترل بیماری باید تا مدت طولانی درمان ادامه یابد.

پرهیز‌های لازم چیست؟

دکتر سیمین ابراهیم‌زاده متخصص پوست، مو و زیبایی هم در همین باره در گفتگو با مجله سلامت خاطر نشان می‌کند: «واقعیت این است که خود فرد بهتر از هر فرد دیگری می‌تواند تاثیر مواد غذایی را روی پوست خود تشخیص دهد، اما در متون علمی به مواد غذایی خاصی برای بهبود وضعیت رزاسه اشاره نشده است.» وی ادامه می‌دهد: «معمولا عوامل محیطی مانند بخار، آفتاب، آب سرد یا خیلی داغ و غذا‌های تند باعث تشدید قرمزی و التهاب پوست می‌شود که باید از آن‌ها دوری کرد. همچنین باید مصرف قهوه، قند، چربی‌های ترانس، محصولات لبنی پرچرب، مواد غذایی سرخ‌کردنی، غذا‌های فراوری شده مانند سوسیس و کالباس و نوشیدنی‌های گازدار تا حد امکان محدود شود و به مصرف روغن‌های خوب مانند امگا ۳ که در حالت کلی به بهبود وضعیت پوست و سلامت آن کمک می‌کند، روی آورد.» تاکنون هیچ ماده غذایی معجزه‌گری برای کنترل این بیماری التهابی ذکر نشده است، اما مصرف میوه‌ها و سبزیجات تازه که باعث بروز حساسیت و واکنش‌های غذایی نمی‌شود و سرشار از ویتامین‌های E، A، C و آنتی اکسیدان‌هاست، برای کنترل نشانه‌های رزاسه موثر است. این ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها برای ترمیم و به طور کلی سلامت پوست مفید هستند.

منبع: خراسان