پیاده روی آهسته این افراد را به کُشتن می‌دهد!

پژوهش جدیدی که به سرپرستی "دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس" (WUSM) و "موسسه ملی سرطان آمریکا" (NCI) انجام شده است، ارتباط میان آهسته راه رفتن و افزایش خطر مرگ را در میان بازماندگان سرطان نشان می‌دهد.

اگرچه این پژوهش، آهسته راه رفتن را به عنوان دلیل مرگ و میر به صورت قطعی اثبات نکرده است، اما شواهدی در این رابطه وجود دارند. پژوهشگران اکنون قصد دارند که بررسی‌های بیشتری را در این مورد انجام دهند تا بفهمند که آیا فعالیت‌های بدنی می‌توانند به بازماندگان سرطان کمک کنند که توانایی راه رفتن خود را بهبود ببخشند و پس از تشخیص و درمان سرطان، میزان بقا را افزایش دهند.

"الیزابت سالرنو" (Elizabeth Salerno)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: بازماندگان سرطان می‌توانند بیش از پیش زندگی کنند و این خبر خوبی است، اما این موضوع نیز مهم است که درک خود را در مورد نحوه تاثیر سرعت راه رفتن بر زنده ماندن بازماندگان سرطان بهبود ببخشیم. این موضوع می‌تواند به ارائه راهبرد‌های جدید درمانی و توانبخشی کمک کند که بهبود بیماران را به همراه دارد.

پژوهشگران در این پروژه، بیش از ۲۳۳ هزار شرکت‌کننده را مورد بررسی قرار دادند که بین ۵۰ تا ۷۱ سال داشتند. شرکت‌کنندگان به پرسشنامه‌هایی در مورد سلامت کلی بدن و احتمال ابتلا به معلولیتی که توانایی راه رفتن را کاهش دهد، پاسخ دادند. شرکت‌کنندگان پس از این ارزیابی، تا چند سال مورد بررسی قرار گرفتند.

بررسی‌ها نشان داد که بازماندگان سرطان، ۴۲ درصد بیشتر از گروه سالم حاضر در این پژوهش، پیاده‌روی آهسته داشتند و میزان معلولیت نیز در آن‌ها ۲۴ درصد بیشتر گزارش شد. در میان بازماندگان سرطان، افرادی که با کمترین سرعت راه می‌رفتند، دو برابر بیشتر از کسانی که سریع راه می‌رفتند، در معرض خطر مرگ به هر علتی قرار داشتند.

اگرچه سرعت پایین پیاده‌روی با افزایش خطر مرگ و میر در میان افراد بدون سرطان نیز ارتباط داشت، اما میزان این خطر برای بازماندگان سرطان، بیشتر بود. خطر مرگ و میر در آن دسته از بازماندگان سرطان که به ناتوانی در حرکت مبتلا بودند، پنج برابر بیشتر بود.

پژوهشگران خاطرنشان کردند که بازماندگان سرطان، به مدت پنج سال یا بیشتر پس از تشخیص و درمان سرطان، مشکلاتی در پیاده‌روی داشتند که تاثیر بلندمدت و گسترده سرطان‌های گوناگون را نشان می‌دهد و فرصتی را برای مداخلات درمانی فراهم می‌کند که با هدف بهبود توانایی راه رفتن صورت می‌گیرند.

سالرنو گفت: هنوز اطلاعات بسیاری در مورد این رابطه پیچیده وجود دارد که ناشناخته مانده‌اند، اما پژوهش ما، اهمیت بررسی سرعت راه رفتن را در بازماندگان سرطان نشان می‌دهد.
این پژوهش، در مجله "Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention" به چاپ رسید.