علائم بیماری اختلال خود زشت انگاری

تاکنون اختلالات روانی متعددی کشف شده است که یکی از عجیب‌ترین این موارد اختلال خودزشت انگاری (body-dysmorphic disorder) است. در این اختلال فرد همواره و به صورت افراطی این تصور را دارد که نقصی خیالی یا بزرگنمایی شده در ظاهر وی وجود دارد.

افراد مبتلا به این اختلال دارای عقده‌ها و تصورات نادرستی درباره بخشی از بدن خود هستند. چهره و ویژگی‌های آن‌ها مانند اندازه و شکل دماغ، لب ها، گوش ها، پوست و یا رنگ آن، رایج‌ترین مواردی است که افراد مبتلا به اختلال خودزشت انگاری به آن توجه زیادی دارند. با این حال، اعضای دیگر بدن مانند پاها، موی سر و حتی باسن نیز از جمله مواردی است که این افراد به آن حساسیت نشان می‌دهند.

این افراد تصور دارند بخشی از بدن آن‌ها دارای فرم نامناسب و غیرطبیعی است، بنابراین آن‌ها احساس خجالت، استرس و افسردگی را از خود بروز می‌دهند. این احساسات منجر به تحت تاثیر قرار گرفتن تندرستی و سلامتی فرد می‌شود و مانع بزرگی در داشتن یک زندگی عادی برای بیمار است.

از رایج‌ترین علائم اختلال خودزشت انگاری می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:

۱- اعتقاد شدید و در عین حال اشتباه که یک نقص فیزیکی در وی وجود دارد که باعث زشتی او شده است.

۲- به صورت مکرر خود را در آینه نگاه کردن و یا اجتناب از دیدن خود در آینه

۳- زیاده روی در انجام آرایش یا ریش گذاشتن برای پوشاندن عیب‌ها (اشتباه) چهره

۴- وقت زیادی را صرف آراستن خود کردن

۵- به طور مداوم ظاهر خود را با دیگران مقایسه کردن

۶- به صورت شدید میزان غذای مصرفی خود را کم کردن

۷- به شدت ورزش کردن

۸- انجام عمل‌های جراحی زیبایی، مصرف دارو‌ها و یا انجام فعالیت‌های فیزیکی سنگین برای تغییر شکل در بدن

۹- به صورت دائمی بخشی از بدن را که دوست ندارند لمس می‌کنند.

۱۰- به خود آسیب وارد می‌کنند.

۱۱- اجتناب از بیرون رفتن از خانه و یا اجتناب از معاشرت با دیگران

متخصصان هنوز دلیل قطعی بروز این اختلال را نمی‌دانند، اما احتمال آن وجود دارد که مسائل ژنتیکی در این موضوع تاثیرگذار باشند. برخی از عواملی که ممکن است باعث بروز این اختلال شود شامل: آزار و اذیت و یا تمسخر زبانی به دلیل ظاهر فرد، تاکید بیش از حد بر ظاهر در میان خانواده یا دوستان، سوء استفاده جنسی یا احساس بی ارزش بودن می‌شود.