شباهت ماجرای بند انگشت در همبرگر با داستان سیندرلا!

یک هفته است که "ح.ر " کارگر دستگاه قالب زن همبرگر دیگر بند انگشت ندارد، از آن صبح خونبار 24 مهرماه که تیزی دستگاه قالب زنی سبابه اش را پراند و خون فوران زد توی دستگاه قالب زن همبرگر.

یک هفته است ح.ر نمی تواند موقع حضور-غیاب، انگشت بزند، نمی تواند چیزی بنویسد، امضا کند، نایلون خریدش را بگیرد دستش، از همه اینها بدتر، یک هفته است که "ح.ر" زیر پرس هزاران نگاه له می شود، ترحم و سرزنش، همکار و سرکارگر و کاسب محل و حتی زن و بچه خودش.

"ح.ر " هنوز گیج است، نمی داند آخرش چه می شود، نمی داند کارش را از دست خواهد داد یا نه، "ح.ر" حتی نمی دانست بند انگشت قطع شده اش کجا افتاده بود، اگر آن زن قمی از ترس دیدن بند انگشت ح.ر داخل همبرگر جیغ نمی زد، اگر رسانه ها نمی فهمیدند، خوب که نگاه کنی می بینی داستان ح.ر چندان هم بی شباهت به سیندرلا نیست!

پایان داستان "ح.ر"، پیدا شدن لنگه کفش،شاهزاده و اسب سفید و یک عمر زندگی به خوبی و خوشی نبود، مامور و دادگاه و شرمندگی و سنگینی تلخ و ابدی آن نگاههای سنگین بود، شوخی نیست، ماجرای بندانگشت در همبرگر، چندش آورترین اتفاق سال بود، اما...سه روز است که ح.ر، بیکار شده است، شاید برای همیشه، کارخانه همبرگر سازی پلمپ شد، حالا کارگرهای کارخانه همبرگرسازی می گویند ح.ر نان ما را هم برید!

کسی یادش نمی ماند که مسئول فنی کارخانه، دستور داده بود کارگرها بدون قرنیطه و بازبینی آخرین همبرگرهایی را که ح.ر قالب زده بود، ببرند برای بسته بندی و فرستادن به بازار...ولی قصه بندانگشت قطع شده ح.ر در بسته همبرگر همیشه می ماند، در مهمانی ها گفته می شود، عکسش بلوتوث می شود، در ایمیل ها می چرخد، در شبکه های اجتماعی لایک و کامنت می خورد، خوب این هم یک جور داستان سیندرلا است دیگر!

جام جم