درمان اختلال نعوظ با منیزیم

اختلال در نعوظ آلت یعنی عدم توانایی در نعوظ یا نگه داشتن نعوظ سفت است که منجر به ناتوانی از رابطه جنسی با شریک جنسی بشود.

اختلال نعوظ گاه به گاه نسبتا رایج است و می‌تواند به دلایل مختلف از جمله خستگی، استرس، بی علاقگی و بیماری‌های مختلف جسمی اتفاق بیفتد. اما اگر این اختلال تکرار شود می‌تواند نشانه بیماری‌هایی باشد که نیاز به درمان دارند.

اختلال نعوظ (Erectile Dysfunction) بیماری نیست بلکه علامت یک بیماری در فرد می‌باشد، به عبارتی فردی که سال‌های متمادی مبتلا به دیابت یا بیماری قلبی باشد مبتلا به اختلال نعوظ می‌گردد.

با بهبودی بیماری قلبی یا دیابت بسیاری از این بیماران بدون مصرف دارو بهبود می‌یابند.

۴۸ درصد افراد مبتلا به اختلالات خواب، دچار اختلال نعوظ می‌شوند. در حالیکه افرادی که نعوظ‌های شبانه در آن‌ها کاهش یافته دارای اختلال خواب هستند، لذا اصلاح سندروم آپنه (اختلال در تنفس شبانه) باعث بهبود اختلال نعوظ می‌شود. نقش اختلال نعوظ و بیماری عروق کرونر بر خلاف آنچه تصور می‌شود، با توجه به سن و جنسیت بیشتر از معمول است.

اختلال نعوظ با افزایش سن و چند فاکتور مساعد کننده آترواسکلروز عروق همراه می‌باشد که شامل: استعمال دخانیات و دیابت می‌باشد. هر فردی که هر کدام از این فاکتور‌ها را داشته باشد ۴ برابر بیشتر شانس ابتلا به اختلال نعوظ را خواهد داشت.

اختلال نعوظ اغلب با پرسیدن سوالاتی در مورد سابقه جنسی فرد و انجام معاینات جسمی تشخیص داده می‌شود. به علاوه آزمایشاتی برای بررسی سطح هورمون‌ها در بدن انجام می‌شود. یک ارزیابی روانشناختی نیز می‌تواند وضعیت روحی و روانی فرد را بررسی کند و عوامل روحی که باعث بروز اختلال نعوظ شده اند را مشخص کند.

منیزیم یک ماده معدنی است که مسئول تنظیم بسیاری از واکنش‌های بدن است، از جمله:

سنتز پروتئین

عملکرد عضلانی و عصبی

کنترل قند خون

تنظیم فشار خون

منیزیم در خوراکی‌هایی مانند آجیل، دانه‌ها و سبزیجات دارای برگ سبز یا مکمل‌های غذایی و دارویی مختلف موجود است.

در سال ۲۰۰۶ مرکز بین المللی دانشگاه باب جونز Bob Jones University یا BJU پژوهشی را منتشر کرد که احتمال ارتباط بین سطح منیزیم پایین و انزال زودرس را نشان می‌داد. نتایج این بررسی مختصر بی نتیجه باقی ماند، اما این بررسی بحث‌هایی را در مورد ارتباط بین منیزیم و اختلال نعوظ در بسیاری از منابع آنلاین آغاز کرد.

بررسی تازه‌ای برای حمایت از این ادعا‌ها انجام نشده است. در پایان شواهد کمی وجود دارد که نشان می‌دهند مصرف منیزیم بیشتر به بهبود اختلال نعوظ کمک می‌کند.

اگر صرفه نظر از مکمل‌های منیزیم را انتخاب می‌کنید، بسیار کار عاقلانه‌ای است (بهتر است از مکمل‌های منیزیم استفاده نکنید). مصرف زیاد منیزیم موجود در منابع غذایی تهدید کمی برای سلامت شما محسوب می‌شود. کلیه‌های شما به بدن کمک می‌کنند تا از طریق ادرار خود را از شر مواد اضافی رها کند.

دریافت بیش از حد منیزیم از مکمل‌ها یا منابع دارویی باعث بروز عوارض ناخوشایند گوارشی خواهد شد.

اسهال

تهوع

گرفتگی معده

اگر دچار مشکل کلیوی هستید، مصرف زیاد منیزیم ممکن است خطرناک باشد. قبل از مصرف مکمل‌ها یا دارو‌های بدون نسخه حاوی منیزیم با پزشک مشورت کنید.

بهترین حالت برای حفظ سطح مناسب منیزیم در بدن انتخاب یک رژیم غذایی سالم و سرشار از میوه ها، سبزیجات، حبوبات و دیگر غذا‌های غنی شده از مواد معدنی است.

شواهد کمی نشان می‌دهند مصرف منیزیم بیشتر به بهبود اختلال نعوظ کمک می‌کند

پزشک می‌تواند با انجام آزمایش خون سطح منیزیم را در بدن شما مشخص کرده و در صورت لزوم برای حفظ سلامت عمومی شما، مکمل‌های مناسب را تجویز کند.


اگر از اختلال نعوظ رنج می‌برید، اعمال تغییرات ساده در سبک زندگی می‌تواند کمک کننده باشد.

- اگر سیگار می‌کشید، همین امروز آن را ترک کنید. زمانی که دچار مشکل نعوظ هستید، مصرف الکل و مواد مخدر را کنار بگذارید.

- به طور منظم ورزش کنید. حرکت دادن بدن به کاهش وزن کمک می‌کند، سطح کلسترول و فشار خون را کاهش می‌دهد و سطح انرژی را افزایش داده و به برطرف شدن اضطراب و مشکلات خواب کمک می‌کند.

- استرس خود را کاهش دهید. بدن به روش‌های مختلف با استرس مقابله می‌کند.

- یک رژیم غذایی سالم انتخاب کنید.

- به پزشک مراجعه کنید تا مسائل جسمی که ممکن است باعث بروز اختلال نعوظ باشند را شناسایی کند.

علاوه بر تغییر در سبک زندگی روش‌های درمانی مختلفی هم وجود دارد که پزشک توصیه خواهد کرد.

درمان اختلال نعوظ با دارو‌ها
دارو‌های خوراکی مختلفی وجود دارد که به افزایش گردش خون به سمت آلت تناسلی کمک می‌کند. این دارو‌ها عبارتند از:

سلدنافیل sildenafil (ویاگرا Viagra)

تادالافیل tadalafil (سیالیس Cialis)

واردنافیل vardenafil (Levitra)

آوانافیل avanafil (ستندرا Stendra)

این دارو‌ها دارای عوارض جانبی هستند، از جمله سردرد، ناراحتی معده و گرفتگی بینی. به علاوه با دارو‌های دیگر نیز تداخل خواهند داشت. با این حال بسیاری از مردان از این دارو‌ها بدون مشاهده هیچ عارضه‌ای مصرف کرده اند.

همچنین انواع مختلف دارو وجود دارند که می‌توانید با سوزن به بدن تزریق کنید یا به شکل شیاف استفاده کنید. تستوسترون درمانی گزینه دیگری است که زمانی استفاده می‌شود که اختلال نعوظ به دلیل پایین بودن سطح هورمون تستوسترون بروز کرده است.

اگر دارو‌ها موثر واقع نشوند، پزشک ممکن است برخی گزینه‌های درمانی زیر و خطرات همراه آن‌ها را روی فرد مبتلا به اختلال نعوظ بررسی کند:

- استفاده از یک پمپ بر روی آلت تناسلی که از طریق کشیدن خون به آلت تناسلی نعوظ را ایجاد می‌کند.

-ایمپلنت آلت تناسلی* یا کاشت آلت تناسلی یا پنایل ایمپلنت penile implant که شامل میله‌های قابل تورم یا نیمه سخت است که برای نعوظ در زمان نیاز استفاده می‌شوند.

- جراحی که زمانی انجام می‌شود که وجود مشکلات گردش خون مانع نعوظ می‌شود.

* ایمپلنت آلت تناسلی penile implant: دو سیلندر در آلت تناسلی قرار داده می‌شوند که به یک پمپ واقع در کیسه بیضه و یک مخزن نصب شده در زیر عضلات کشاله ران، وصل هستند. یک فشار ساده به پمپ، باعث می‌شود تا سیلندرها، از محلول سالین (محلول نمکی) که در مخزن نصب شده، وجود دارد، پرشده و ایجاد نعوظ میکند. بعد از ارتباط جنسی، میتوان به وسیله همان پمپ، سیلندر‌ها را تخلیه کرد. در این روش احتمال بروز عفونت وجود دارد.

منبع:ساعدنیوز