دلایل انزجار و متنفر بودن از رابطه جنسی

اختلال بیزاری جنسی یا نفرت و یا انزجار جنسی که به اختصار (SAD) نیز نامیده می‌شود یکی از انواع اختلالات جنسی می‌باشد فرد مبتلا به اختلال بیزاری جنسی بقدری از رابطه جنسی بدش می‌آید و نفرت دارد که نه تنها شدیدا از انجام آن خودداری می‌کند بلکه از هر کار و عملی که سبب رابطه و تماسی جنسی شود نیز اجتناب می‌کند. این احتمال می‌رود که شخص دارای مشکلات عمده‌ای در روابط بین فردی داشته باشد.

برخی از مبتلایان به اختلال بیزاری جنسی شدید، احتمال دارد در هنگام مواجهه با موقعیت‌های جنسی حتی به حمله‌های وحشتزدگی همراه با اضطراب و استرس شدید، احساس خفگی، تپش قلب، ضعف، تهوع، سرگیجه و مشکلات تنفسی دچار شوند.


برخی افراد نفرت بسیار زیادی در مورد تمامی محرک‌های جنسی مانند بوسیدن، و لمس کردن دارند. شدت واکنش فرد در زمان مواجهه با این موقعیت‌ها ممکن است از استرس و اضطراب متوسط و فقدان لذت تا پریشانی روانی شدید متغیر باشد.

افراد مبتلا به اختلال بیزاری جنسی ممکن است با استفاده از راه‌های غیرمستقیم مانند:

نرسیدن به پوشش و ظاهر شخصی
زود خوابیدن
به مسافرت رفتن
اعتیاد به مواد مخدر
غرق شدن در فعالیت‌های شغلی، اجتماعی و خانوادگی و…
عدمِ گرایش خود را به داشتن رابطه جنسی نشان دهند.

برخی از افراد به طور طبیعی در طول عمر خود در دوره‌هایی قرار می‌گیرند که میلی به رابطه و لذت جنسی ندارند. اما زمانی که این بی میلی جنسی مدتی طولانی ادامه پیدا می‌کند یا به تدریج عواقبی جدی بر زندگی فرد بر جای می‌گذارد، می‌تواند نشانه‌ای از اختلال بیزاری جنسی باشد. اگر علائم اضطراب و دیگر علائم حمله پانیک قبل و در طول رابطه جنسی یا حتی در اثر فکر کردن به رابطه جنسی ظهور یابند، می‌توان به وجود این اختلال مشکوک بود.

بی توجهی به علائم اختلال بیزاری جنسی باعث بهبودی نمی‌شود بلکه باعث تشدید آن می‌شود.

پرهیز از هرگونه رابطه جنسی
ترس و تنفر از فعالیت جنسی
مشکل در زندگی مشترک
حملات پانیک در مواجهه با رابطه جنسی که نشانه‌های آن عبارتند از احساس خفگی، تپش قلب، ضعف، تهوع، سرگیجه و مشکلات تنفسی.
برخی بیماران نفرت بسیار زیادی در مورد تمامی رفتار‌های جنسی مانند بوسیدن و لمس کردن دارند. شدت واکنش فرد در زمان مواجهه با این موقعیت‌ها ممکن است از علائم خفیف شامل فقدان علاقه و نفرت خفیف تا استرس و اضطراب متوسط و علائم شدید شامل فقدان لذت، پریشانی روانی شدید و تمام علائم پانیک را شامل شود. در موارد شدید دیده می‌شود که فرد به هر چیزی چنگ می‌زند تا از رابطه جنسی با همسرش خودداری کند، از جمله خوابیدن در زمانی متفاوت از همسر، صرف زمان بیشتر در محل کار و فرار کردن از محیط خانه و تلاش برای کاهش جذابیت جنسی خود.

علت دقیق ابتلا به این اختلال مشخص نیست، اما تجربه‌های تروماتیک حول محور سوءاستفاده جنسی می‌تواند در ظهور اختلال در زندگی موثر باشد. دیگر علل ابتلا به آن می‌تواند فیزیکی باشد. برای مثال، عدم تعادل هورمونی یکی از علل کاهش یا بی میلی جنسی است. سایر علل بیزاری جنسی عبارتند از استرس، مصرف مواد مخدر، ترس از بارداری و تنفر از همسر.

تربیت و آموزش‌های جنسی نامناسب. ایجاد نگرش‌های نادرست نسبت به مسائل جنسی، مانند باور به خطرناک یا گناه آلود بودن رابطه جنسی، از عوامل به وجود آورنده اختلالات جنسی، به خصوص بی میلی، بیزاری و انزجار جنسی است.

زایمان و افسردگی پس از زایمان نیز می‌تواند در ابتلا به این اختلال موثر باشد.

زنان و مردان هر دو به یک اندازه ممکن است دچار اختلال بیزاری جنسی شوند. این طور برآورد می‌شود که شیوع آن در زنان کمی بیشتر از مردان است، چرا که زنان بیشتر از مردان قربانی تجاوز و دیگر اشکال آزار جنسی می‌شوند. آمار دقیق از تعداد مبتلایان به این اختلال وجود ندارد، چرا که اغلب با دیگر بیماری‌ها و اختلالات جنسی مانند سردی و بی میلی جنسی یا نوسان طبیعی در میل جنسی در اثر استرس‌های زندگی روزمره اشتباه گرفته می‌شود. به علاوه، حرف زدن در مورد مسائل جنسی برای بسیاری از افراد دشوار است، از این رو تعداد کمی برای برطرف کردن اختلال خود به مشاور، درمانگر جنسی و پزشک مراجعه می‌کنند.

تشخیص اختلال بیزاری جنسی معمولا زمانی انجام می‌شود که فرد یا همسرش درباره مشکل و نارضایتی خود از رابطه با پزشک یا روان درمانگر صحبت می‌کنند. اولین گام انجام معاینات و آزمایشات تشخیصی برای حذف علل پزشکی زمینه ساز اختلال است. عدم ابتلا به بیماری‌های مسری جنسی، بدشکلی جسمی، تمیز نبودن همسر و ابتلا به واژینیسموس از مواردی است که می‌توانند باعث پرهیز از رابطه جنسی شوند.

بر اساس توصیفات راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، فرد مبتلا به اختلال بیزاری جنسی نه تنها از هر گونه ارتباطی جنسی با همسر خود پرهیز می‌کند، بلکه احساسی منفی نسبت به این رابطه و حتی احتمال انجام آن دارد. بسیاری از دیگر اختلالات جنسی دارای علائم و نشانه‌هایی هستند که تشخیص اختلال بیزاری جنسی را دشوار می‌کند.

یکی از اختلالاتی که بسیار شبیه به بیزاری جنسی است، اختلال برانگیختگی جنسی زنانه است که به ناتوانی مداوم زن برای حفظ یا رسیدن به پاسخ روان شدن واژن در طول فعالیت جنسی اطلاق می‌شود. فقدان روان سازی مشکلی جسمی است که می‌تواند علتی فیزیکی یا روانی داشته باشد. زنانی که دچار این مشکل هستند، رابطه جنسی دردناکی را تجربه می‌کنند و در نتیجه این تجربه دردناک از رابطه جنسی خودداری می‌کنند. این اختلال به سادگی با بیزاری جنسی اشتباه گرفته می‌شود، زیرا هر دو به صورت مشکل در علاقه و میل به رابطه جنسی خود را نشان می‌دهند.

ضروری است که علت زمینه ساز و نشانه‌های بیماری بررسی شوند. درمان می‌تواند از طریق روش‌های مشاوره آنلاین یا درمان‌های جنسی حضوری انجام شود. روان درمانی، زوج درمانی و درمان‌های حساسیت زدایی از روش‌های رایج برای درمان این اختلال است. روان درمانی زمانی موفق است که بیمار متعهد به شرکت در جلسات درمانی باشد. زوج درمانی می‌تواند به زوج در حل تعارضات بین فردی دخیل در اختلال کمک کند. دارو‌هایی نیز ممکن است برای درمان برخی علائم، به خصوص علائم مربوط به حمله پانیک مورد استفاده قرار گیرد.

منبع:ساعدنیوز